Από τους Γιώργο Βαρούχα και Ιωάννη Κυράπογλου
Όταν ο Γιώργος Σαββίδης έγραψε για τον Τζιμάκο Τραορέ ,
Αμέσως μας ήρθε η ιδέα να βρούμε και άλλους θεούληδες που ήταν μέρος μιας χρυσής στιγμής για την ομάδα τους, χωρίς να είναι κάτι σπουδαίο ποδοσφαιρικά. Δεν ψάχνουμε μέτριους που κατέκτησαν κάτι, δεν ψάχνουμε παγκίτες που έτυχαν να είναι μέλος της ομάδας εκείνης. Ψάχνουμε μέτριους που συνέβαλαν στην επιτυχία της ομάδας και από εκεί και πέρα δεν χρειάστηκε να κάνουν ξανά τίποτε. Γιατί είχαν ήδη κάνει κάτι τεράστιο και ο κόσμος δεν είχε καμία απαίτηση για περαιτέρω επιτυχίες, γιατί τόσο γαμάτοι και μέτριοι ήταν συγχρόνως. Δεν είναι ανάγκη να κέρδισαν κάτι, επαναλαμβάνουμε ότι πρέπει να ήταν μέλη μιας σπουδαίας επιτυχίας που ο κόσμος συνέδεσε αυτή με το όνομά τους και αντίστροφα. Πάμε να κάνουμε μια ενδεκάδα αναπάντεχων ηρώων και με αλλαγές λοιπόν.
1. (Τερματοφύλακας) Γέρζι Ντούντεκ: Θα τον θυμόμαστε για τις αποκρούσεις που έδωσαν τον τίτλο στη Λίβερπουλ, για τα χοροπηδήματά του πάνω στη γραμμή της εστίας, για το ότι ήταν ένας μέτριος τερματοφύλακας που όμως έγραψε με χρυσά γράμματα το όνομά του στην ιστορία του Τσάμπιονς Λιγκ και της Λίβερπουλ.
2. (Κέντρο άμυνας) Τζίμι Τραορέ: Ένα κράμα Λουκά Βύντρα – Τάσου Πάντου – Νίκου Γεωργέα, με τη διαφορά πως αυτός α) πήρε Τσάμπιονς Λιγκ με τη Λίβερπουλ, β) δεν έσβησε ποτέ στην καριέρα του τον Ροναλντίνιο, γ) δεν απέκρουσε ποτέ πέναλτι και δ) δεν έβγαλαν σύνθημα για τα φυτά της Καλαμάτας και το όνομά του. Ε τα γράφουμε και πιο πάνω στο λινκ ντε.
3. (Κέντρο άμυνας) Ρόκε Ζούνιορ: Μια χρυσή μετριότητα που κατέκτησε Μουντιάλ και Τσάμπιονς Λιγκ δύο συνεχόμενες χρονιές (2002, 2003) παίζοντας βασικός. Δεν χρειάστηκε να ξανακάνει τίποτε άλλο μετά και όντως δεν έκανε τίποτε.
4. (Αριστερό μπακ) Φάμπιο Γκρόσο: Ένας τίμιος αριστερός μπακ που μπήκε στο πάνθεον του ιταλικού ποδοσφαίρου καθώς σκόραρε το πέναλτι που έδωσε το Μουντιάλ στη χώρα του. Η επιτομή της μετριότητας μεν, έχει ένα παραπάνω Μουντιάλ από όλους μας, δε.
5. (Δεξί μπακ) Ολεγέρ: Ο θεός έπαιζε και κέντρο άμυνας και είναι κλασική περίπτωση που ο παρτενέρ του, ο μεγάλος Πουγιόλ τον έκανε μάγκα και να μοιάζει χρήσιμος. Σαν τον Αβραάμ με τον Μέλμπεργκ ένα πράγμα. Κατέκτησε το Τσάμπιονς Λιγκ του 2006 (έστω και αν έκανε το λάθος και αντικαταστάθηκε από τον Μπελέτι που έδωσε την νίκη στο τέλος), αποχώρησε από την ενεργό δράση, πολιτεύτηκε και θα μπορούσε υπό άλλες συνθήκες να είναι και στους αρχηγούς αυτής της ομάδας.
6. (Χαφ) Κλέμπερσον: Κατέκτησε το Μουντιάλ του 2002 όντας βασικός και το μέλλον του ήταν αντιστρόφως ανάλογο της καλτίλας που κέρδισε με το παραπάνω.
7. (Δεξί Χαφ) Πάπα Μπούμπα Ντιόπ: Μια φωτοβολίδα…Δεν είναι αυτός ο λόγος που μπαίνει ο Σενεγαλέζος θρύλος στην λίστα μας, που έτσι και αλλιώς είχε κερδίσει καλτ θέση λόγω της εξαιρετικής εκείνης πορείας της Σενεγάλης στο Παγκόσμιο του 2002. Είχε πετάξει και 3 γκολάκια.
8. (Αριστερό χαφ) Γιέσπερ Μπλόμκβιστ: Ο τύπος θα χει να λέει ότι αγωνίστηκε 80’ στον θρυλικό τελικό του 1999 με την Μπάγερν. Οι Σκόουλς και Κιν έλειπαν και ο αριστεροπόδαρος Σουηδός έπαιξε στην τετράδα του κέντρου συμβάλλοντας αποφασιστικά στην τεράστια ανατροπή: αντικαταστάθηκε από τον Τέντι Σέριγχαμ που σκόραρε στις καθυστερήσεις για το 1-1.
9. (Επιθετικός) Άγγελος Χαριστέας: Ήταν ένα σέντερ φορ με μέτρια καριέρα, μέτριες χρονιές και μέτρια στοιχεία. Μέχρι που πήρε το Euro. Πλέον είναι ένας άνθρωπος που θα πρέπει να διδάσκεται στα σχολεία της χώρας η κίνησή του στην περιοχή για να βάλει γκολ με κεφαλιά. Εθνικός ήρωας. Τα έχουμε πει και εδώ όλα.
10. (Επιθετικός) Εντέρ: Ο Άγγελος Χαριστέας της Πορτογαλίας
11. (Επιθετικός) Τζέιμι Βάρντι: Ο Βάρντι ΔΕΝ είναι μέτριος, όμως επιλέγει να μένει στη Λέστερ που πλέον είναι η επιτομή της μετριότητας, οπότε βυθίζεται και ο ίδιος μέσα σε αυτή. Όλοι θα τον θυμούνται για το πρωτάθλημα που χάρισε σχεδόν μόνος του στην αρμάδα του Κλαούντιο Ρανιέρι. Από την τέταρτη κατηγορία κέρδισε το πρωτάθλημα και δεν χρειάζεται να ξανακάνει τίποτε, κέρδισε την θέση του δικαιωματικά στο πάνθεον.
Απολάυστε τους και σκεφτείτε τι όργια θα έκαναν. Μια ομάδα πρωταθλητών!
(Προπονητής) Κλαούντιο Ρανιέρι: Διαβάστε το άρθρο μας εδώ. Θέλετε κάποιον να χάνει από την Εθνική των Νήσων Φερόε και μετά από ένα χρόνο να γλεντάει όλη την Πρέμιερ Λιγκ; Αυτός είναι ο άνθρωπός σας
Αλλαγές:
1. (Τερματοφύλακας) Βίκτορ Βαλντές: Η πιο χρυσή κυριολεκτικά μετριότητα μιας και υπήρξε μέλος απίστευτων ομαδάρων που κατέκτησαν τα πάντα. Θρύλος.
2.(Αριστερό μπακ-χαφ) Ράιαν Μπέρτραντ: Βλέπε περίπτωση Μπόμκβιστ στον τελικό του 2012.
3.(Επιθετικός) Σαλβατόρε Σκιλάτσι: Από το πουθενά ήταν ο ήρωας της Ιταλίας το 1990 με έξι γκολ, φτάνοντας μέχρι την 3η θέση. Μετά τίποτε.
4.(Επιθετικός) Τζον Ουτάκα: O Μανώλης Ολισαντέμπε της υπέροχης Μονπελιέ που κατέκτησε το πρωτάθλημα το 2011, ερχόμενη απο την 2η κατηγορία. Με γκολ του εξασφάλισε τον τίτλο.
(Άγνωστο) Πακ Ντου Ικ: 1966 και οι Βορειο-Κορεάτες παραλίγο να φτάσουν στα ημιτελικά νικώντας 3-0 τους Πορτογάλους. Τελικά έχασαν από τον μεγάλο Εουζέμπιο, αλλά η μεγαλύτερη έκπληξη, και από τις μεγαλύτερες όλων των εποχών ήταν η νίκη με 1-0 εναντίον της Ιταλίας με γκολ του στρατιωτικού Πακ Ντου Ικ. Δεν έχει σημασία που έπαιζε, το καθεστώς θα τον έβαζε και τέρμα και θα τα έδινε όλα. Υπερκάλτ ομάδα, με τον ψηλότερο να είναι 1,69 και φυσικά έμεινε στην ιστορία!
