Ψάχνουμε ποδοσφαιριστές που συνέβαλαν στην επιτυχία της ομάδας τους και από εκεί και πέρα δεν χρειάστηκε να κάνουν ξανά τίποτε. Γιατί είχαν ήδη κάνει κάτι τεράστιο, και ο κόσμος δεν είχε καμία απαίτηση για περαιτέρω επιτυχίες, γιατί τόσο σπουδαίοι ήταν τότε και μέτριοι ήταν συγχρόνως. Ποδοσφαιριστές που θα έχουν να το λένε ότι ήταν κομμάτι εκείνων των ομάδων.
1. (Τερματοφύλακας) Γέρζι Ντούντεκ: Θα τον θυμόμαστε για τις αποκρούσεις που έδωσαν τον τίτλο στη Λίβερπουλ, για τα χοροπηδήματά του πάνω στη γραμμή της εστίας, για το ότι ήταν ένας μέτριος τερματοφύλακας που όμως έγραψε με χρυσά γράμματα το όνομά του στην ιστορία του Τσάμπιονς Λιγκ και της Λίβερπουλ.
2. (Κέντρο άμυνας) Τζίμι Τραορέ: Ένα κράμα Λουκά Βύντρα – Τάσου Πάντου – Νίκου Γεωργέα, με τη διαφορά πως αυτός α) πήρε Τσάμπιονς Λιγκ με τη Λίβερπουλ, β) δεν έσβησε ποτέ στην καριέρα του τον Ροναλντίνιο, γ) δεν απέκρουσε ποτέ πέναλτι και δ) δεν έβγαλαν σύνθημα για τα φυτά της Καλαμάτας και το όνομά του. Περισσότερα στο άρθρο μας.
3. (Κέντρο άμυνας) Ρόκε Ζούνιορ: Μια χρυσή μετριότητα που κατέκτησε Μουντιάλ και Τσάμπιονς Λιγκ δύο συνεχόμενες χρονιές (2002, 2003) παίζοντας βασικός. Δεν χρειάστηκε να ξανακάνει τίποτε άλλο μετά και όντως δεν έκανε τίποτε. Περισσότερα στο άρθρο μας.
4. (Αριστερό μπακ) Φάμπιο Γκρόσο: Ένας τίμιος αριστερός μπακ που μπήκε στο πάνθεον του ιταλικού ποδοσφαίρου καθώς σκόραρε το πέναλτι που έδωσε το Μουντιάλ στη χώρα του. Περισσότερα στο άρθρο μας.
5. (Δεξί μπακ) Ολεγέρ: Ο θεός έπαιζε και κέντρο άμυνας και είναι κλασική περίπτωση που ο παρτενέρ του, ο μεγάλος Πουγιόλ τον έκανε μάγκα και να μοιάζει χρήσιμος. Σαν τον Αβραάμ με τον Μέλμπεργκ ένα πράγμα. Κατέκτησε το Τσάμπιονς Λιγκ του 2006 (έστω και αν έκανε το λάθος και αντικαταστάθηκε από τον Μπελέτι που έδωσε την νίκη στο τέλος), αποχώρησε από την ενεργό δράση, πολιτεύτηκε και θα μπορούσε υπό άλλες συνθήκες να είναι και στους αρχηγούς αυτής της ομάδας.
6. (Χαφ) Κλέμπερσον: Κατέκτησε το Μουντιάλ του 2002 όντας βασικός και το μέλλον του ήταν αντιστρόφως ανάλογο της καλτίλας που κέρδισε με το παραπάνω.
7. (Δεξί Χαφ) Πακ Ντου Ικ: 1966 και οι Βορειο-Κορεάτες παραλίγο να φτάσουν στα ημιτελικά νικώντας 3-0 τους Πορτογάλους. Τελικά έχασαν από τον μεγάλο Εουζέμπιο, αλλά η μεγαλύτερη έκπληξη, και από τις μεγαλύτερες όλων των εποχών ήταν η νίκη με 1-0 εναντίον της Ιταλίας με γκολ του στρατιωτικού Πακ Ντου Ικ. Δεν έχει σημασία που έπαιζε, το καθεστώς θα τον έβαζε και τέρμα και θα τα έδινε όλα. Υπερκάλτ ομάδα, με τον ψηλότερο να είναι 1,69 και φυσικά έμεινε στην ιστορία!
8. (Αριστερό χαφ) Γιέσπερ Μπλόμκβιστ: Ο τύπος θα χει να λέει ότι αγωνίστηκε 80’ στον θρυλικό τελικό του 1999 με την Μπάγερν. Οι Σκόουλς και Κιν έλειπαν και ο αριστεροπόδαρος Σουηδός έπαιξε στην τετράδα του κέντρου συμβάλλοντας αποφασιστικά στην τεράστια ανατροπή: αντικαταστάθηκε από τον Τέντι Σέριγχαμ που σκόραρε στις καθυστερήσεις για το 1-1.
9. (Επιθετικός) Τζον Ουτάκα: O Μανώλης Ολισαντέμπε της υπέροχης Μονπελιέ που κατέκτησε το πρωτάθλημα το 2011, ερχόμενη απο την 2η κατηγορία. Με γκολ του εξασφάλισε τον τίτλο.
10. (Επιθετικός) Εντέρ: Ο Άγγελος Χαριστέας της Πορτογαλίας
11. (Επιθετικός) Σαλβατόρε Σκιλάτσι: Από το πουθενά ήταν ο ήρωας της Ιταλίας το 1990 με έξι γκολ, φτάνοντας μέχρι την 3η θέση. Περισσότερα στο ποστ κάτω, που είχε μπει όταν ο ήρωας έφυγε από την ζωή.
