Βασικό μέλος της Σελεσάο του 2002, της ίσως καλύτερης ομάδας που έχει εμφανιστεί σε Μουντιάλ, ενώ μαζί της κατέκτησε και το Confederations Cup, συν το Κόπα Λιμπερταδόρες με την Παλμέιρας και το Τσάμπιονς Λιγκ αλλά και το Κόπα Ιτάλια με την Μίλαν. Μιλάμε φυσικά για τον Ρόκε Ζούνιορ, έναν παίχτη που σίγουρα τον έπαιρνες στο Championship Manager και ο οποίος έφτασε να έχει μια γεμάτη καριέρα γιατί ήξερε που να βρίσκεται.
Γεννημένος στις 31 Αυγούστου του 1976, ξεκίνησε από μικρές ομάδες στην Βραζιλία, έως ότου τον ανακάλυψε σε ηλικία 19 χρονών η Παλμέιρας. Βασικό και αναντικατάστατο μέλος της Βραζιλιάνικης ομάδας, έπαιξε περίπου 200 ματς στα πέντε χρόνια που έμεινε εκεί, ενώ το ύψος του (1.88), τον βοήθησε να σκοράρει 15 γκολ, παρόλο που αγωνιζόταν ως αμυντικός. Μεγαλύτερη στιγμή του με την ομάδα από την περιοχή του Σάο Πάολο, ήταν φυσικά η κατάκτηση του Κόπα Λιμπερταδόρες το 1999. Κάπου εκεί τον ανακάλυψε η Μίλαν και τον έφερε στην Ευρώπη.
Εκεί βέβαια, είχε να ανταγωνιστεί ιερά τέρατα στον χώρο της άμυνας. Μαλντίνι, Νέστα, Κοστακούρτα, Σταμ, Καλάντζε ήταν συμπαίχτες του και να βρει θέση στο αρχικό σχήμα ήταν όνειρο θερινής νυκτός. Παρόλα αυτά, θα έχει να διηγείται πώς αγωνίστηκε ως αλλαγή στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ το 2003 με αντίπαλο την Γιουβέντους και μάλιστα είχε τραυματιστεί και έβγαλε έτσι όλη την παράταση αφού η Μίλαν δεν μπορούσε να κάνει άλλη αλλαγή! Αυτή ήταν βέβαια και η τελευταία του εμφάνιση με τα χρώματα της Μίλαν.
Η σεζόν 2003-2004 θα τον βρει δανεικό στην Λιντς. Οι φίλαθλοι της ομάδας ήταν ενθουσιασμένοι με τον δανεισμό ένος πολύπειρου αμυντικού, αλλά διαψεύστηκαν γρήγορα. Σε 7 ματς αγωνίστηκε, στα 6 έχασαν. Και πάλι όμως, ο Ρόκε Ζούνιορ θα έχει να διηγείται ότι σε αγώνα για το Λιγκ Καπ σκόραρε 2 γκολ εναντίον της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (έχασαν με 3-2). Το δεύτερο μισό της σεζόν θα τον βρει δανεικό στην Σιένα αλλά κι εκεί δεν έκανε πολλά. Ακολουθεί μια τριετία στην Μπάγερν Λεβερκούζεν, βασικός στην αρχή αλλά μετά μεταξύ πάγκου κι εξέδρας (είχαν αρχίσει να του βγαίνουν και τραυματισμοί), ένα αποτυχημένο πέρασμα από την Ντούισμπουργκ, έπειτα στο Κατάρ για λογαριασμό της Αλ Ραγιάν, η οποία τον έδωσε δανεικό στην αγαπημένη του Παλμέιρας για ένα εξάμηνο. Τελικά, ολοκλήρωσε την ποδοσφαιρική του καριέρα με τα χρώματα της Ιτουάνο το 2010, της οποίας έγινε αργότερα και προπονητής.
Ειδική μνεία αξίζει να κάνουμε στην παρουσία του με τα χρώματα της Σελεσάο. 48 συμμετοχές και δύο κούπες, Μουντιάλ και Confederations. Ο Ρόκε Ζούνιορ ήταν με διαφορά ο χειρότερος (ποιοτικά) παίχτης στην ενδεκάδα της Σελεσάο. Ωστόσο, ήταν βασικός καθώς είχε δύο χαρακτηριστικά προτερήματα: ήταν ψηλός και αριστεροπόδαρος. Σε μια εποχή που η Βραζιλία είχε ως στόπερ μόνο τον Λούσιο και έπειτα όχι τίποτα ιδιαίτερο, ο Ρόκε Ζούνιορ, εξαργύρωσε τις καλές του συμμετοχές και το όνομα που είχε χτίσει με την Παλμέιρας και όλα αυτά σε συνδυασμό με το γεγονός ότι αγωνίζοταν στην Μίλαν, τον έκαναν βασικό και αναντικατάστατο για κάποια χρόνια. Γιατί όπως λέμε και στον τίτλο, ήξερε πραγματικά που έπρεπε να βρίσκεται!