Με τον νέο τους πολύ καλό δίσκο “Skeleta”, oι Ghost είναι η πρώτη hard rock μπάντα που φθάνει στο Νο. 1 του αμερικάνικου Billboard 200 από 2020, ενώ παραλίγο να φτάσουν και στη κορυφή των ελληνικών charts, αν δεν ήταν η Νατάσσα Θεοδωρίδου!
Οι Ghost, για όσους δεν ξέρουν, είναι το καλλιτεχνικό παιδί και όραμα του Tobias Forge, ενός πολυτάλαντου και πολυμήχανου τύπου, που από την πρώτη στιγμή είχε βάλει στόχο την κορυφή. Πανέξυπνος, εξαιρετικά επικοινωνιακός και ωραίος συνομιλητής, με ξεκάθαρους στόχους για την μπάντα, με σεβασμό στα είδωλά του και με εξαιρετικό μάρκετινγκ, το έχει καταφέρει – οι Ghost πλέον είναι headliners στα περισσότερα φεστιβάλ, αλλά δεν είναι ακόμη η μπάντα που θα μαζέψει 50 χιλιάδες κόσμο μόνη της.
Στην αρχή ο Forge κρύβονταν πίσω από την μάσκα του και υιοθέτησε τον χαρακτήρα του Πάπα. Μηνύσεις από πρώτην συνεργάτες του αποκάλυψαν την ταυτότητά του, ενώ πλέον είναι λίγο πολύ γνωστό ποιος παίζει στη μπάντα στις ζωντανές εμφανίσεις τους (οι υπόλοιποι λέγονται Ghouls και Ghoulettes για τις κοπέλες).
Οι Ghost από την δημιουργία τους, εκεί στις αρχές των ’10ς, αποτελούσαν πάντα αντικείμενο συζήτησης.
Για το αν είναι metal (κόκκινο πανί για πιο παραδοσιακούς), για το πόσο αυθεντική είναι η μουσική τους, για το πόσο κλέφτης είναι ο Forge, “τι τους βρίσκουν” και άλλα.
“Disney / Eurovision” rock / metal είναι ένας από τους χαρακτηρισμούς που τους έχουν δώσει. Είναι το επιτηδευμένα “σατανικό” image τους, είναι τα κιτς κουστούμια του Forge στις ζωντανές εμφανίσεις τους, είναι το χιούμορ τους σχετικά με την “διαβολική” και “μοχθηρή” αισθητική που έχουν αναπτύξει , είναι τα ποπ και απίστευτα κολλητικά τραγούδια που έχουν γράψει, είναι ο γυαλισμένος ήχος τους, είναι η θεατρικότητά τους, είναι η υπερεπιτυχημένη πορεία τους στον κόσμο του mainsteam…
Αυτό το είναι το Χ, είναι το Ψ, κλπ ίσως το έγραψα και επιτηδευμένα, ακολουθώντας τους στίχους του Kaiserion, ένα από τα πιο συναρπαστικά περίεργα κομμάτια που έχω ακούσει ποτέ. Στην εισαγωγή του πάντα φανταζόμουν τον Σάκη Ρουβά να βγαίνει με χαμόγελο μαζί με τους / τις χορευτές / χορευτριές του σαν τότε στη Eurovision. Η ζωντανή εκτέλεση είναι καλύτερη από το στίχο, γιατί συμμετέχει στα φωνητικά και μια Ghoulίτσα.
Γυρίζοντας στα περί Eurovision, οι Ghost θα έχτιζαν μια δυναστεία αν συμμετείχαν κάθε χρονιά, για τουλάχιστον 6-7 χρόνια. Αν όχι κάθε χρονιά, θα είχαν 3-4 νίκες σίγουρα.
Ας δούμε μια γρήγορη αναδρομή με τα χιτ τους. Δεν θα επικεντρωθούμε μόνο σε αυτά, γιατί ο Forge ξέρει να γράφει κομμάτια, όχι μόνο χιτ.
Ξεκίνησαν με το καλό Opus Eponymous to 2010.
Σε μια εποχή, όπου οι retro occult rock μπάντες φύτρωναν σαν τα μανιτάρια, οι Ghost ξεχώρισαν με το ντεμπούτο τους, έχοντας εμφανείς επιρροές από Mercyful Fate και Blue Oyster Cult. Η πρόταση για βραβείο στα σουηδικά Grammy και η διασκευή στο Here Comes the Sun των Beatles, τους έβαλαν στο προσκήνιο. Οι στίχοι είναι σχετικοί με τον ερχομό του διαβόλου και του κακού.
Το μεγάλο χιτ του δίσκου είναι το Ritual. Πρόβλεψη, θα έβγαινε μεταξύ 5ης – 15ης θέσης. Ανάλογα τα trend της εποχής. Δεν θα κάνουμε επανάληψη και θα αναζητήσουμε βοήθεια ΑΙ για να δούμε τι ήθελε να ακούσει και τι βγήκε τότε.
Συνέχισαν με το χλιαρό Infestissumam το 2013.
Το Infestissumam δεν είναι καλύτερος μουσικά από το ντεμπούτο, αλλά τους προώθησε εμπορικά. Είναι χλιαρός, υποτονικός, με πολύ άψυχα φωνητικά, ίσως επιτηδευμένα (οκ ο Forge δεν είναι και ο κορυφαίος τραγουδιστής, αλλά στον δίσκο είναι μονότονος).
Έχει όμως το κλασικό Year Zero. Είναι 100 φορές πιο πορωτικό στα live και γενικά η μπάντα παίζει τα τραγούδια της σε πιο metal ύφος ζωντανά. Είναι δεν είναι metal, το να κάνεις τον κόσμο να φωνάζει “Hail Satan” είναι το άκρον άωτον του (χατζη)μεταλλά.
Πρόβλεψη, θα έβγαινε μεταξύ 3ης – 10ης θέσης. Θα συζητούνταν πολύ και το “Hail Satan” θα έδινε ώθηση όσο τίποτε άλλο.
Συνέχεια με το καταπληκτικό Meliora στο 2015
Πριν τη κυκλοφορία του δίσκου, είτε ένας από τα ghouls, είτε ο ίδιος ο Forge, είχε δηλώσει ότι η μπάντα χρειάζεται περισσότερα riffs. Και έτσι αυτά εμφανίζονται στο εξαιρετικό Meliora, το οποίο είναι κατάθεση ότι η μπάντα / ο Forge βασίζεται σε πραγματικό ταλέντο και είναι κάτι πολύ παραπάνω από μάρκετινγκ και image.
Το Spirit, τα κλασικά Pinnacle, Cirice, όλο το άλμπουμ έχει εξαιρετικά hard / metal τραγούδια με riff, πολύ καλύτερα φωνητικά από τους προκατόχους και ένα ισχυρή αίσθηση game changer άλμπουμ.
Στη Eurovision θα πήγαινε το υπέροχο He Is. Σπάνια, ένα τραγούδι έχει το βίντεο που του αξίζει θεματικά, στυλικά. Πρόβλεψη: 3η-5η θέση. Για το γλυκανάλατο στυλ του, την υπέροχη μελωδία του. Και με γυναίκες στη σκηνή απαραίτητα.
Square Hammer (2016)
Εδώ δεν έχουμε να πούμε πολλά, το Square Hammer ήταν να μπει στο Meliora αλλά βγήκε εκτός δίσκου γιατί δεν ταίριαζε στο στυλ. Είναι το χιτ της δεκαετίας. Είναι το τραγούδι που όταν παίζεται πρέπει να προκαλεί χαμό στο κοινό.
Πρώτη θέση στη Eurovision πανεύκολα και η δυναστεία ξεκινάει.
Δισκογραφική συνέχεια με άλλον αέρα πλέον, Prequelle (2018)
Διαφορετικής αισθητικής εξώφυλλο, κεντρικό θέμα ο θάνατος και η πανούκλα, αρκετά πλήκτρα, 80’s pop – rock επιρροές, συνθέσεις επικεντρωμένες σε φωνητικά και λιγότερα riffs, χωρίς να απουσιάζουν, συνέχεια στους εξαιρετικούς δίσκους.
Τα δύο μεγάλα χιτ είναι δύο ενοχλητικά για μένα κομμάτια, καθώς η αλήθεια βρίσκεται στα See the Light, στο αριστουργηματικό instrumental Miasma, στο συγκλονιστικό και οπτιμιστικό Pro Memoria.
Ο κόσμος όμως διάλεξε το Dance Macabre, που θα μπορούσε να πάρει τη πρώτη θέση εύκολα.
Την επόμενη χρονιά θα είχαν 2η-4η θέση με αυτό.
Το Seven Inches of Satanic Panic (2019) έδωσε δύο τρομακτικά πιασάρικα χιτ
Άλλες δύο πανεύκολες πρωτιές.
Kiss The Go-Goat με το σαρκαστικό αυτοτρολαρίστικο βίντεοκλίπ. Και καλά, το μάρκετινγκ ήταν ότι τα κομμάτια ηχογραφήθηκαν από την μπάντα το 1969, από μια νεότερη εκδοχή του εαυτού τους.
“This is a song my Papa used to sing actually”, προλογίζει το Mary on A Cross o Forge και το κοινό δεν σταματάει να χαμογελάει όσο οι αιθέριες μελωδίες του παίζουν.
Τον Αύγουστο του 2022 είχε κυκλοφορήσει ένα βίντεο στο TikTok με σκηνές του Stranger Things με το Mary on a Cross να παίζει στο σάουντρακ και αυτό είχε μαζέψει σε λίγες μέρες κάπου στις 30 εκατομμύρια προβολές. Πήγε τόσο καλά εμπορικά, που η μπάντα “αναγκάστηκε” να κυκλοφορήσει μια πιο αργή εκτέλεση του τραγουδιού.
Νέα εποχή με το Impera (2022)
Πέρα από τα μαρκετίστικα με τις αλλαγές προσωπικότητας του νέου Πάπα, η σατανίλα φεύγει, οι στίχοι ασχολούνται με άνοδο και πτώση αυτοκρατοριών, συνθετικά συμμετέχουν περισσότεροι, τα ριφφ φεύγουν αλλά οι κιθαριστικές μελωδίες αυξάνονται. Οι κιθάρες έχουν δωθεί στον εξαιρετικό Fredrik Åkesson των Opeth.
Άλλος ένας εξαιρετικός δίσκος με μερικά κομμμάτια να είναι πιο progressive. Για Eurovision το Call me Little Sunshine (με συμμετοχή απαραίτητα στα φωνητικά της Ghoul-ίτσας) θα χτυπούσε τη πρώτη θέση, αλλά ως αουτσάιντερ. 2η-4η πιο πιθανό.
Στο μεταξύ, το παρακάτω θα το τραγουδούσε άνετα ένας κακός σε ταινία της Disney.
“”I’m number one, you are number two, and you’ve got a lot of God’s work to do”
Ίδια υλικά μαγειρέματος και Skeleta (2025)
Περίμενα τον Forge να κάνει κάτι διαφορετικό, αλλά ίσως το κρατάει για επόμενο δίσκο. Ο παραγωγός του είχε πει ότι είχε πολλές ιδέες που θα τους κρατούσε για άλλους δίσκους, οπότε θα αναμένουμε. Ίσως ξενίζει ότι είναι σχεδόν ίδιος με τον προκάτοχο. Η διαφορά του είναι ότι έχει ακόμη καλύτερη δουλειά κιθαριστικά, περισσότερο 80’ς pop αισθητική, είναι τίγκα στις κιθαριστικές μελωδίες και αυτό είναι δουλειά του Åkesson.
Το μεγάλο χιτ που θα χτυπούσε 1η θέση δεν λείπει, με το Satanized να έχει βγει κατευθείαν από τα 80’ς. Αν έβαζες τα It’s A Sin των Pet Shop Boys (το έχουν κάνει και διασκευή οι Ghost) και αυτό στον ίδιο δίσκο (και με ίδιο τραγουδιστή) δεν θα καταλάβαινε κανείς τη διαφορά. Εξαιρετικό το κλιπ (όπως πάντα) και ο ηθοποιός απολαυστικός.
Από εκεί και πέρα, ο δίσκος ακούγεται μονορούφι και είναι ακόμη ένα σπουδαίο πόνημα του Forge.
