2002. Ο Ελ Χατζί Ντιούφ, ο καλύτερος Αφρικανός ποδοσφαιριστής του 2001, κάνει εντυπωσιακές εμφανίσεις στο Μουντιάλ της Κορέας και ο Ζεράρ Ουγιέ τον φέρνει στο λιμάνι το καλοκαίρι. Την προηγούμενη χρονιά είχε βγει δεύτερος, πίσω από την Άρσεναλ και νόμιζε ότι με τέτοιες μεταγραφές θα ξεκινούσε η αντεπίθεση.
Ξεκινώντας βασικός, πέταξε δύο γκολάκια στο ντεμπούτο του εντός έδρας και όλα έμοιαζαν τέλεια! Από εκεί και πέρα για τις επόμενες 54 εμφανίσεις θα έβαζε μόλις τέσσερα ακόμη γκολ!
Ο υπερκάλτ Σενεγαλέζος δεν έχασε ποτέ την αυτοπεποίθησή του αλλά ο Κάραγχερ έχει να το λέει ότι ήταν από τους χειρότερους που έχει δει.
“Πήγα στην πρώτη προπόνηση μετά το καλοκαίρι να δω τους νέους παίκτες που θα μας έκαναν πρωταθλητές. Επέστρεψα στο σπίτι σε άθλια ψυχολογική κατάσταση. Θυμάστε στο σχολείο που φτιάχνατε ομάδες; Το κάναμε στην προπόνηση αυτό, στο 5 εναντίον 5. Ο Ντιουφ ήταν πάντα η τελευταία επιλογή. Ήταν ένας παίκτης που δεν τον ένοιαζε αν θα χάναμε ή κερδίζαμε…Μια φορά αποκλειστήκαμε στο Κύπελλο από την Πόρτσμουθ και την επόμενη μέρα στην προπόνηση ήταν ένα νεκροταφείο. Ο Ντιουφ ήρθε με τέρμα μουσική στο αμάξι του και χόρευε στο πάρκινγκ. Με αηδίαζε η συμπεριφορά του”
Γι’αυτό και ο ήρωάς μας πάντα στρέφονταν εναντίον του:
“Ο Τζέιμι Κάραγχερ ήταν ένας δεξιοπόδαρος παίκτης με δύο αριστερά πόδια. Αν δεν ήταν από το Λίβερπουλ δεν θα έκανε ποτέ την καριέρα που έκανε”.
Ήταν που ήταν οι εμφανίσεις του ανύπαρκτες, δεν βοηθούσε και ο ίδιος με την συμπεριφορά του. Έφτυσε οπαδό της Σέλτικ το 2003, έφτυσε 11χρονο οπαδό της Μίντλεσμπρο, έφτυσε αντίπαλο παίκτη. Δεν μιλούσε ποτέ αγγλικά, μόνο γαλλικά.
Πλακώθηκε με τον πιτσιρικά Νιλ Μέλορ για να βαρέσει πέναλτι και σιγά σιγά έκλεινε το κεφάλαιο του μοναδικού 9 στην ιστορία της Λίβερπουλ χωρίς γκολ σε μια χρονιά!
Κάποιες μετακινήσεις από εδώ και από εκεί συνέχισαν απλά τον μύθο του, ενός παίκτη που δεν τον ένοιαζε τίποτε άλλο πέρα από τον εαυτό του.
Στο Λίβερπουλ δεν θέλουν να τον βλέπουν ούτε ζωγραφιστό.
“Η φανέλα που έχω φορέσει και έχω μετανιώσει είναι της Λίβερπουλ. Η Γιουνάιτεντ και η Μπαρτσελόνα με ήθελαν εκείνη την εποχή”.
Ενός παίκτη που δεν είχε τον σεβασμό του Τζέραρντ, σύμφωνα με τα λεγόμενα του ίδιου του αρχηγού. Όχι ότι θα τον άφηνε ο Ντιουφ.
“Ο Τζέραρντ δεν έκανε τίποτε για την χώρα του. Εγώ την οδήγησα στα προημιτελικά του Μουντιάλ¨. Όταν πήγα, δεν με κοιτούσε στα μάτια, με φοβόνταν. Μην ξεχνάμε ότι δεν του ζήτησα ποτέ φανέλα. Εκείνος μου είχε ζητήσει της Σενεγάλης για τους φίλους του”. Tον έχει κατηγορήσει και ως ρατσιστή.
Πάντως είχε πάρει και την εκδίκησή του απέναντι στον μεγάλο Στήβι, όταν σε ήττα της Λίβερπουλ με 3-1 στην Μπλάκμπερν, ο τελευταίος είχε χάσει και πέναλτι.
Ακόμη και στην Μπλάκμπερν δεν απογοήτευσε. Είχε δοθεί δανεικός στην Ρέιντζερς και γύρισε στα αποδυτήρια της Μπλάκμπερν με το μετάλλιο πρωταθλητή Σκωτίας. Κάπως ξεκίνησε τότε και ο καυγάς με τον προπονητή του που οδήγησε το Σωματείο Ποδοσφαιριστών να μπει στην μέση.
Πολέμιος της Λίβερπουλ, εριστικός αλλά πόσοι τον παίρνουν στα σοβαρά άραγε;
Τι άλλo να πεις γι’αυτό το άτομο;