Την απόφαση του να σταματήσει την καριέρα του ανακοίνωσε τις προηγούμενες ημέρες ο Άριτς Αντούριθ. Μετά από μια σχεδόν εικοσαετή καριέρα στα Ισπανικά γήπεδα, ο γεννημένος στις 11 Φεβρουαρίου του 1981 επιθετικός, βάζει τέλος στη διαδρομή του στο επαγγελματικό στερέωμα. Μια διαδρομή με παρακάμψεις, εμπόδια, πισωγυρίσματα, αλλά και συνάμα μια πορεία μόνο προς τα μπρος, με εμφανή τη θέληση του ίδιου να γίνεται όλο και καλύτερος και την καριέρα του τελικά να συνδέεται ανεξίτηλα με το Μπιλμπάο και την Αθλέτικ, την ομάδα – σύμβολο των Βάσκων.
Ξεκίνησε την πορεία του από το σύστημα των ακαδημιών της Αθλέτικ, όταν έφτασε από την ερασιτεχνική Deportivo Aurrera, σε ηλικία 19 ετών. Παρότι δεν ήταν και σε ιδιαίτερα νεαρή ηλικία, ο Αντούριθ έγινε γρήγορα μέλος της δεύτερης ομάδας του συλλόγου που αγωνίζονταν στην τρίτη κατηγορία του Ισπανικού πρωταθλήματος και σταδιακά κέρδισε και τις πρώτες του εμφανίσεις με την πρώτη ομάδα, κάνοντας ντεμπούτο με την Αθλέτικ το Σεπτέμβριο του 2002, στην ήττα με 0-2 από τη Μπαρτσελόνα.
Η συνέχεια της πορείας του Αντούριθ περιλάμβανε μία σεζόν ως δανεικός στην Μπούργκος και μιάμιση σεζόν στη δεύτερη κατηγορία με τη φανέλα της Βαγιαδολίδ, πριν επιστρέψει το Δεκέμβριο του 2005 στο Μπιλμπάο. Όσο περνούσαν τα χρόνια, ο Αντούριθ γίνονταν καλύτερος και σκόραρε όλο και περισσότερο, αλλά εκεί πάνω εμφανίστηκε ένα εμπόδιο πολύ ψηλό, σχεδόν θεόρατο.
Ναι, ίσως το μαντέψατε κάποιοι, μιλώ φυσικά για τον Φερνάντο Γιορέντε, το έτερο χρυσό παιδί της επίθεσης της Αθλέτικ την τελευταία εικοσαετία, ο οποίος τότε είχε ξεκινήσει κι αυτός να γίνεται σταθερό μέλος της πρώτης ομάδας. Ο Γιορέντε ήταν πιο ψηλός, πιο δυνατός, έδειχνε συνέπεια στο σκοράρισμα και φυσικά είναι και τέσσερα χρόνια νεώτερος του Αντούριθ.
Βλέποντας τις ευκαιρίες του να περιορίζονται στην Αθλέτικ, κυρίως λόγω της παρουσίας του Γιορέντε, ο Αντούριθ παίρνει την απόφαση το 2008 να αφήσει τη χώρα των Βάσκων και να κατέβει πιο νότια, στις Βαλεαρίδες Νήσους και τη μαγευτική Μαγιόρκα. Εκεί έμεινε δύο σεζόν, κερδίζοντας τη συμμετοχή στην Ευρώπη τη δεύτερη χρονιά που η ομάδα του τερμάτισε στην πέμπτη θέση και συνολικά αγωνίστηκε σε 78 παιχνίδια, σκοράροντας 24 φορές.
Η συνέχεια της πορείας είχε νέα περιπλάνηση σε μέρη που δεν είχε βρεθεί ως τότε, αφού το καλοκαίρι του 2010, εντάχθηκε στη Βαλένθια έναντι 4 εκατομμυρίων ευρώ. Στις «νυχτερίδες» έμεινε δύο χρόνια, στα οποία, παρότι δεν αποτελούσε πρώτη επιλογή, κυρίως λόγω της ύπαρξης του Ζόνας και του Ρομπέρτο Σολδάδο στην ομάδα, σκόραρε αρκετά, σημειώνοντας συνολικά 23 τέρματα σε 84 παιχνίδια. Κατά τη διάρκεια της θητείας του στη Βαλένθια, χρίστηκε και πρώτη φορά διεθνής με την Εθνική Ισπανίας, το 2010, σε ηλικία 29 ετών.
Το μεγαλύτερο παράδοξο με τον Αντούριθ, είναι πως μάλλον τα καλύτερα ποδοσφαιρικά του χρόνια είναι αυτά που συνήθως βλέπουμε την απόδοση των παικτών να πέφτει. Ο Αντούριθ ήταν ένας καλός επιθετικός μέχρι τα τριάντα, που μπορούσε να αποτελέσει αξιόπιστο γρανάζι μιας μηχανής. Ο Αντούριθ μετά τα τριάντα, είναι κάτι διαφορετικό, ένας ηγέτης εντός γηπέδου για την ομάδα του, πράγμα που τον οδήγησε στο να ζήσει τις καλύτερες στιγμές του σε μια φάση που πολλοί συνάδελφοί του είτε σταματάνε οριστικά, είτε κολλάνε τα τελευταία ένσημα.
Το 2012 επιστρέφει για μια Τρίτη θητεία στην πρώτη και παντοτινή του αγάπη, την Αθλέτικ, παίρνοντας μεταγραφή από τη Βαλένθια, έναντι 2,6 εκατομμυρίων ευρώ. Για την επόμενη τετραετία, θα έχει μια αξιοθαύμαστη γεωμετρική πρόοδο στο σκοράρισμα στη Λα Λίγκα, αφού σκοράρει διαδοχικά 14, 16, 18 και 20 γκολ αντίστοιχα, φτάνοντας να είναι ο απόλυτος ηγέτης της επίθεσης, ειδικά μετά την αποχώρηση του Γιορέντε για τη Γιουβέντους το καλοκαίρι του 2013.
Συνολικά, η τελευταία του θητεία στην Αθλέτικ, κατά τη διάρκεια της οποίας αποτέλεσε βέβαια και αρχηγό της ομάδας, ήταν η περίοδος της καταξίωσής και της υπέρβασής του. Αγωνίστηκε σε 231 παιχνίδια, σκοράροντας 96 φορές, κατέκτησε το Σούπερ Καπ Ισπανίας το 2015, τον πρώτο τίτλο της Αθλέτικ, από τη δεκαετία του ’80, βγήκε δύο φορές πρώτος σκόρερ στο Γιουρόπα Λιγκ (2016, 2018) και αποτελεί τον πρώτο σκόρερ της ομάδας στις διεθνείς διοργανώσεις σε ολόκληρη την ιστορία της.
Οι εξαιρετικές του εμφανίσεις, τον οδήγησαν ξανά στην εθνική Ισπανίας το 2016, αφού, παρότι ήταν 35 χρονών, ο Βιθέντε Ντελ Μπόσκε τον εμπιστεύτηκε και μάλιστα αποτέλεσε μέλος του ρόστερ που ταξίδεψε στη Γαλλία για το Euro 2016, παίζοντας σε τρία παιχνίδια χωρίς να σκοράρει. Εκτός της πορείας του στην εθνική Ισπανίας, έπαιξε από το 2006 και στην Euskadi, τη μικτή ομάδα «ανεπίσημη εθνική» της χώρας των Βάσκων. Αγωνίστηκε σε 13 ματς και πέτυχε 12 γκολ.
Ο Αντούριθ είναι μια ιδιαίτερα σπάνια περίπτωση παίκτη. Δε βρίσκεις εύκολα πλέον πολλούς επιθετικούς που να γίνονται όλο και καλύτεροι όσο περνούν τα χρόνια. Τα εξαιρετικά του τελειώματα, η σπάνια ικανότητά του στον αέρα και η ηγετική του προσωπικότητα είναι βέβαιο πως θα λείψουν από τους φιλάθλους της Αθλέτικ, αλλά κι από όλους τους φαν του αθλήματος.
Ας κλείσουμε με μερικές από τις καλύτερες στιγμές του παικταρά.
