Βρισκόμαστε στη χρυσή δεκαετία των 90’s. Όλα πηγαίνουν περίφημα για τη χώρα μας, σε αντίθεση με τις ζοφερές μέρες που περνάμε τα τελευταία χρόνια. Η άνθηση που υπήρξε τότε ευνόησε φυσικά και τον πολιτισμό μας. Σε μια ιστορική καμπή στην ιστορία της μουσικής, ο Ian Gillan (ναι, ο γνωστός γίγαντας των Deep Purple) δέχεται τηλεφώνημα από τον Μιχάλη Ρακιντζή με σκοπό να συνεργαστούν και να βγάλουν ένα χιτ που θα σαρώσει τα τσαρτς παγκοσμίως. Ο διάλογος για τη συνεργασία τους κράτησε μόλις μερικά δευτερόλεπτα και πήγε ως εξής:
Ντριιιιιιιιιιν(χτυπάει το τηλέφωνο του Ιαν)
Ian Gillan: (μεθυσμένος από τα ουίσκια: Χελλόου!Χου εμ αι τόκιν του;
Mιχάλης Ρακιντζής: Χελλόου Ίαν! Αι εμ Μίκαελ Ρακιντζής φρομ γκρις εντ αι γουοντ του σινγκ ε σονγκ τουγκέδερ!
Ian: Οοοοο Μάικελ, ις δατ γιου; Οφ κορς αι γοντ του σινγκ γιουρ σονγκς, μπατ άντερ ουάν κοντίσιον: αι γοντ το σινγκ του ε γκρικ άιλαντ γουιθ μπιούτιφουλ γκρικ γουίμεν!
Μιχάλης: Οκ μαν!
Και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα είχαμε την ιστορική αυτή συνεργασία, με ένα αριστουργηματικό βίντεο κλιπ στα στενά της Σαντορίνης, με τον Ian Gillan να σηκώνει συνέχεια τα χέρια του, τον Μιχάλη Ρακιντζή να περιφέρεται με την κιθάρα του κάνοντας πως την γρατζουνάει και φυσικά την ΒΑΝΑ ΜΠΑΡΜΠΑ η οποία απλά μας δείχνει συνέχεια το μπούστο της(άντε και καμιά φορά το πρόσωπό της, όταν το θυμάται ο σκηνοθέτης).
Όσον αφορά το τραγούδι αυτό καθ’αυτό, είναι ένα μείγμα τσιφτετελιού με λίγα γρατζουνίσματα της κιθάρας ενώ μόνο οι κραυγές του Ian Gillan προσπαθούν να κάνουν το τραγούδι να μοιάζει με ροκ. Πάντως το τραγούδι έγινε πλατινένιο στην Ελλάδα!