Όπως είναι γνωστό, στις 10 Ιουνίου του 2018 έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 89 ετών ο ιστορικός παράγοντας του Ερασιτέχνη και του μπασκετικού Παναθηναϊκού, Παύλος Γιαννακόπουλος. Δεν έχω προσωπικά παρά ελάχιστες προσωπικές εμπειρίες από τη διαδρομή του στο τιμόνι του Παναθηναϊκού, έζησα μόνο τα τελευταία χρόνια του πριν παραδώσει στο γιό του, Δημήτρη.
Το παρόν κείμενο δεν έχει σκοπό να αποτελέσει με κανέναν τρόπο μια αγιογραφία του αποθανόντος. Γράφτηκαν άλλωστε άπειρες τέτοιες, από ανθρώπους που είχαν ίδια άποψη για τον παράγοντα Παύλο Γιαννακόπουλο και σαφώς γνωρίζουν καλύτερα σχετικά. Όπως όλοι μας, έχω διαβάσει κι έχω ακούσει κι εγώ πάρα πολλά, από πολλές διαφορετικές πηγές. Ο καθένας διαβάζει και κρίνει για τον εαυτό του.
Ο Παύλος Γιαννακόπουλος δεν είναι ούτε ο πρώτος μεγάλος επιχειρηματίας, ούτε η πρώτη μεγάλη προσωπικότητα αυτής της γενιάς που έφυγε από τη ζωή τα τελευταία χρόνια. Είναι η πρώτη φορά σε όλα αυτά τα χρόνια που παρακολουθώ τα ελληνικά social media που δε διάβασα την ημέρα του θανάτου του σχεδόν καμία ανάρτηση που να στάζει οχετό και οπαδική καφρίλα. Αυτός ήταν και ο λόγος που αποφάσισα να γράψω αυτό το κείμενο.
Έχασα το μέτρημα από τις ιστορίες που διάβασα από ανθρώπους που ανέσυραν τις αναμνήσεις από τη μνήμη τους και τις μοιράστηκαν στο Facebook. Συγκέντρωσα και παραθέτω παρακάτω τέσσερις από αυτές.
Τέσσερις διαφορετικές ιστορίες, που μάλλον μπορεί να πει κανείς πως εξηγούν γιατί ο Παύλος Γιαννακόπουλος θεωρούνταν τόσο διαφορετικός και αντιμετωπίζονταν με τόσο σεβασμό από τους φιλάθλους όλων των ομάδων, όταν ήταν ακόμη ενεργός στην ΚΑΕ Παναθηναϊκός.
Φίλαθλοι του Παναθηναϊκού, άλλων ομάδων ή και καμίας ομάδας, όλοι μοιράστηκαν κι από μία ιστορία που έχουν ως συνεκτικό δεσμό, τις ευαισθησίες του ανθρώπου Παύλου Γιαννακόπουλου. Είναι σημαντικό δε, πως αυτές οι ιστορίες μαθεύτηκαν μόνο μετά το θάνατό του, αφού προφανώς κι ο ίδιος δεν ήθελε να γίνονται γνωστές αυτές του οι πράξεις.
Δε συμβαίνει κάθε μέρα να πεθάνει ένας άνθρωπος τόσο σημαντικός για την ελληνική οικονομία και την αγορά της για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Ακόμη πιο σπάνιο, είναι να φεύγει από τη ζωή ένας τέτοιος άνθρωπος και να ακούγονται μόνο καλά γι αυτόν. Ο Παύλος Γιαννακόπουλος σφράγισε μια εποχή, η οποία δείχνει να φεύγει. Μου φαίνεται αμφίβολο να βρεθεί ξανά παράγοντας αυτού του μεγέθους, στον οποίο άπαντες να δείξουν τόσο σεβασμό.