Από τα καλύτερα πράγματα που έκανα στην πανδημία, ήταν να ξαναδώ το It’s Always Sunny in Philadelphia.
Είναι μια σειρά που ξεκίνησε το 2005 και σε δύο χρόνια θα έχει γίνει η μακροβιέστερη κωμική σεζόν όλων των εποχών, με 16 σεζόν ήδη και ανακοινωμένες άλλες δύο. Ωστόσο, δεν είναι αυτό το μοναδικό της παράσημο. Το αληθινό παράσημο είναι ότι μετά από τόσα χρόνια παραμένει απολαυστική, έχοντας μια τέλεια μίξη επανάληψης και φρεσκάδας, ενώ παραμένει πάντα και μια κατηγορία μόνη της.
H σειρά έχει δημιουργηθεί από τον Rob McElhenney και έχει αναπτυχθεί από τον ίδιο και τον Glenn Howerton. O πρώτος συνέλαβε την ιδέα το 2004. Είχε σαν ιδέα να έχει σαν σειρά το ακριβώς αντίθετο των Friends. To τραγούδι των Friends έλεγε “I’ll be there for you” ενώ αυτός ήθελε να εφαρμόσει το “I’ll NOT be there for you”.
Δεν έχει καμία σχέση με τα υπόλοιπα sitcom που θα ακούσεις το μηχανικό εκνευριστικό γέλιο του κοινού μετά από κάθε «αστείο». Δεν υπάρχει αγάπη, δεν υπάρχει ούτε ένας αρεστός χαρακτήρας, δεν υπάρχει σημείο αναφοράς για τον καθημερινό βαρετό πολίτη που λίγο πολύ είμαστε όλοι. Υπάρχει μόνο σαπίλα, δυσωδία, απάτη και διάβρωση χαρακτήρων χωρίς να υπάρχει πάτος. Παράλληλα, υπάρχουν πάντα τα πιο δυνατά κοινωνικά μηνύματα σε κάθε επεισόδιο. Απλά όχι με τον παραδοσιακό τρόπο.
Για όσους δεν γνωρίζουν, η σειρά δείχνει την καθημερινότητα μιας πεντάδας που δεν έχει ηθικούς φραγμούς, που αποτελούν κίνδυνοι – θάνατοι ο ένας για τον άλλον και για την κοινωνία. Φαινομενικά είναι ιδιοκτήτες ενός παρακμιακού μπαρ στην Φιλαδέλφεια αλλά αυτό που καταφέρνουν θριαμβευτικά είναι να σπαταλούν τις ζωές τους με το να προσπαθούν να σκαρώσουν κομπίνες για να βγάλουν λεφτά ή απλά να προκαλέσουν σωματικό, ηθικό και ψυχολογικό πόνο για να νιώσουν οι ίδιοι καλύτερα. Θύματά τους είναι οι ίδιοι, μιας και ο ένας απειλεί, εκβιάζει, εκμεταλλεύεται τον άλλον για να αποκτήσει κάτι, ή κάποιοι δύστυχοι καθημερινοί πολίτες που βρίσκονται στον διάβα τους και έκτοτε είναι το σημείο καμπής τους, μιας και οι ζωές τους αλλάζουν μόνο προς το χειρότερο.
Όταν δεν προκαλούν ανεπανόρθωτες ζημιές στις ζωές των άλλων…
Όταν δεν καίνε αμάξια που απλά βρέθηκαν στον διάβα τους ή σπίτια στην Μέρα των Ευχαριστιών…
Όταν δεν σαπίζουν στο ξύλο παιδάκια που τους κλέψανε το ποδήλατο…
Όταν δεν κανιβαλίζουν ανυποψίαστους πωλητές μαγαζιών, όταν δεν απαγάγουν δημοσιογράφους γιατί έγραψαν μια κακή κριτική για το μπαρ τους, όταν δεν κλέβουν αστυνομικό όχημα και κάνουν βόλτες στην πόλη κάνοντας κατάχρηση εξουσίας, όταν δεν πουλάνε αλκοόλ σε ανηλίκους, όταν κάνουν κηδείες σε μωρά που δεν υπάρχουν ή παίρνουν κρακ για να γίνουν πρεζάκια για να πάρουν επίδομα, όταν δεν προσποιούνται ότι έχουν καρκίνο για να πάρουν λεφτά από την οικογένειά τους, όταν δεν υποσιτίζουν ένα σκυλί για να το φάνε μετά, όταν δεν μπαινοβγαίνουν σε δικαστήρια κλπ κλπ…τότε απλά πίνουν όλη μέρα στο μπαρ τους, συζητούν για οτιδήποτε καυτό θέμα είναι στην επικαιρότητα και αποφασίζουν να πάρουν δράση γι’ αυτό (π.χ. να σώσουν το περιβάλλον, να καθαρίσουν την πόλη από τα σκουπίδια) αδιαφορώντας αν υπάρχουν πελάτες ή όχι και τι επιπτώσεις θα υπάρξουν γενικότερα.
Ουσιαστικά, όλα αυτά τα χρόνια η “Gang” όπως αυτοαποκαλούνται, δεν κάνει τίποτε άλλο από το να βλέπει τις ζωές των μελών της να καταστρέφονται και να μην μπορούν να αλλάξουν προς το καλύτερο. Ο ένας μισεί τον άλλον αλλά δεν μπορούν και ξεχωριστά. Όταν κάνουν προσπάθειες να ενωθούν με τον πραγματικό κόσμο έξω, αποτυγχάνουν και γυρνούν εκεί που ξέρουν και αισθάνονται οικεία, στον απόλυτο βούρκο τους.
Ας δούμε τους εκπληκτικούς χαρακτήρες του ξεχωριστά.
Dennis Reynolds
O Dennis νομίζει ότι είναι το απόλυτο αρσενικό. Είναι σεξομανής, αυτοαποκαλείται ως Golden God και έχει στο βιογραφικό του πολλές κατηγορίες για σεξουαλική παρενόχληση. Σε πολλά επεισόδια, προτείνει το σεξ σε υπαλλήλους καταστημάτων σαν προσφορά εκ μέρους του προκειμένου να πάρει αυτό που θέλει.
“Ι might even consider having sex with you…”
“Dennis…you’re on”. Διεστραμμένα αστεία σκηνή όπου προτείνει σεξ στην τραπεζική υπάλληλο για να πάρουν 300 χιλιάρικα δάνειο.
“I had a crazy thought…How about…i take you in the back and “change your mind”… Είναι ΕΞΩΦΡΕΝΙΚΟ όταν ο Mac μετά λέει στον Charlie να σταματήσει και να αφήσει τον Dennis να κάνει τα δικά του.
Έχει αναπτύξει και το σύστημα D.E.N.N.I.S. ώστε να ελκύει γυναίκες να κάνουν σεξ μαζί του και μετά να τις παρατήσει μια και καλή.
Εύκολα μπορεί να μην ταϊσει τον εαυτό του για μέρες αν του πει κάποιος ότι έβαλε έστω και ένα κιλό και αρρωσταίνει όταν του λένε ότι είναι λάθος, μπορεί να πάθει μέχρι και νευρικό κλονισμό.
Ο Dennis είναι ο μόνος που είναι διαγνωσμένα ψυχοπαθής, μιας και ο ίδιος έχει παραδεχθεί ότι δεν έχει συναισθήματα και έχει επιτρέψει στον εαυτό του να τα κλείνει μέσα σε ένα κουτί. Ο ίδιος πιστεύει ότι είναι απόλυτα φυσιολογικός από την άλλη.
Οι υπόλοιποι ξέρουν ότι είναι ψυχοπαθής αλλά προσπαθούν μαζί με το κοινό να δείξουν αν είναι όντως serial killer. O Dennis έχει εκφράσει ηδονή όταν προσποιείται ότι βρίσκεται στο δέρμα ενός άλλου και η σειρά έκανε και μια θαυμάσια παρωδία (έχει πολλές τέτοιες σε όλες τις σεζόν) στο Making a Murderer βασιζόμενη στο βίος του πρωταγωνιστή της.
O Glenn Howerton είναι ένας από τους δύο δημιουργούς της σειράς. Ενώ οι McElhenney και Day χρησιμοποιήσαν τα πραγματικά ονόματά τους για τους χαρακτήρες τους, ο ίδιος ήθελε να αποφύγει κάθε σχέση με τον Dennis. Τον περιγράφει σαν μια αποτυχία του Donald Trump ανθρωπομοντέλου και βρίσκει την ναρκισσιστική μεγαλομανία του τόσο τραγική που καταντάει αστεία.
Dee Reynolds
H Dee είναι η δίδυμη αδερφή του Dennis. Στην αρχή ξεκίνησε ως “Sweet Dee” έχοντας μια λογική και φλερτάροντας με τα όρια της αξιοπρέπειας. Σταδιακά μεταμορφώνεται σε ένα απαίσιο ον που εκμεταλεύεται και καταστρέφει τις ζωές των εραστών της, έχει μια απόλυτα εκδικητική φύση και ακόμη πιστεύει ότι μπορεί να γίνει ηθοποιός ή κομμώτρια. Συνεχώς ξεφτιλίζεται από τους υπόλοιπους αλλά μόνιμα θέλει να είναι μέσα σε κάθε σχέδιο ώστε να έχει την αποδοχή τους. Ενώ την λέει συνεχώς στον αδερφό της πόσο predator και ψυχοπαθής και στους υπόλοιπους πόσο βρωμιάρηδες και αξιολύπητοι είναι, η ίδια δεν σταματάει να εξαπολύει ρατσιστικό και σεξουαλικό οχετό όπου βρεθεί.
Από το βρωμερό (κυριολεκτικά και μεταφορικά) στόμα της βγαίνουν οι χειρότεροι συνδυασμοί λέξεων.
Συχνά, επειδή οι υπόλοιποι βαριούνται, σκαρώνουν χοντρές φάρσες πάνω της. Η ίδια παρά την φυσική και ατελείωτη ψυχολογική φθορά που έχει υποστεί από αυτούς, συνεχίζει να είναι ένα πολύτιμο εργαλείο καταστροφής.
Η Kaitlin Olson είναι φανταστική. Δεν δίστασε ποτέ να διαλύσει τελείως την εικόνα της ψηλής, όμορφης ξανθιάς και να υποδυθεί τον χειρότερο θηλυκό χαρακτήρα στην ιστορία της τηλεόρασης. Από την αρχή ζήτησε η Dee να είναι κανονικό μέλος της Gang και έπεισε τον McElhenney ότι εύκολα μπορούσε να υποδυθεί έναν “άντρα που είναι γυναίκα”.
Frank Reynolds
Εδώ θα ξεκινήσω αντίστροφα και θα τιμήσω πρώτα τον Danny De Vito που δίνει ρέστα στον ρόλο της καριέρας του. Μπήκε στην σειρά στην δεύτερη σεζόν, στα 62 του απογειώνοντάς την, πλέον μπήκε στην ένατη δεκαετία της ζωής του και δεν σταματάει να λέει πόσο το διασκεδάζει, να επαινεί την σειρά και να την προωθεί συνεχώς. Ο ίδιος συχνά εκφράζει και πολλές αντιαμερικανικές θέσεις που υπάρχουν και στην σειρά και πολλές φορές έβαλε τον εαυτό του σε κίνδυνο προκειμένου να γυρίσει κάποιες πολύ απαιτητικές σειρές που χρειάζονταν πολλά σωματικά (και ψυχικά) αποθέματα.
Ό,τι και να πεις για τον Frank είναι λίγο. Ο Frank Reynolds είναι ο (νομικός) πατέρας των διδύμων και αυτός που τους μεγάλωσε. Πάμπλουτος επιχειρηματίας με αρκετά σκοτεινό και ύποπτο παρελθόν, στα 60κάτι του αποφασίζει να αφήσει τα πάντα και να κυληθεί στον βούρκο της παρέας. Έχει αηδιάσει με την γυναίκα του και θέλει να συνεχίσει να ζει ως μίζερος και αηδιαστικός. Είναι εξαρτημένος στην παρανομία και στο έγκλημα,υπέρ της οπλοκατοχής, κουβαλάει πάντα μαζί ένα όπλο και πάντα προωθεί τις επιχειρήσεις του χρησιμοποιώντας προπαγάνδα και φόβο για να αναγκάσει τον κόσμο να αγοράσει τα προϊόντα του.
Άτομο χωρίς απολύτως κανένα ηθικό φραγμό, συχνά μιλάει τις μέρες του στο Βιετνάμ (όπου είχε εργοστάσιο παραγωγής και πέθαναν πολλοί άνθρωποι σε αυτό), βάζει τον εαυτό του και τα λεφτά πάνω από όλα, είναι βρωμερός στην ψυχή όσο και στο σώμα και σχεδόν πάντα πρωτεργάτης σε όποια νέα βρωμοδουλειά θα σκαρώσουν.
Ο Frank όσο σιχαμένος και να δείχνει, με την μοναδική του θέση να βρίσκεται στην φυλακή και να φυλάγεται 3 ορόφους κάτω από την γη σαν τον Hannibal Lecter, είναι υπερβολικά αστείος και ελπίζουμε να μείνει αθάνατος ώστε να έχουμε όσο γίνεται περισσότερο γιατί δεν μπορεί να χορταστεί. Oι ατάκες, του ο τρόπος που λειτουργεί έχοντας ως καύσιμο ένα μοναδικό ντελίριο σκατοψυχιάς, ναρκωτικών και νοοτροπίας του απόλυτα καπιταλιστή επιχειρηματία τον καθιστούν έναν θησαυρό, έναν απόλυτο κωμικό χαρακτήρα που είναι απλά βίωμα και θέλει ξεχωριστό άρθρο μόνο γι’αυτόν.
Charlie Kelly
Ο Charlie είναι ένα ξεχωριστό πλάσμα. Μαζί με τον Frank αποτελούν τα υπερόπλα της σειράς λόγω της ξεχωριστής φύσης των χαρακτήρων τους αλλά και των φυσικών χαρακτηριστικών των ηθοποιών που δίνουν σε αυτούς και τους απογειώνουν (η τσιριχτή φωνή του Charlie συγκεκριμένα). Ο Charlie είναι ο περήφανος επιστάτης του μπαρ, εξολοθρευτής των αρουραίων και ο άνθρωπος για όλες τις βρώμικες δουλειές. Μένει σε μια τρώγλη, ένα αηδιαστικό διαμέρισμα μαζί με τον Frank. Ο Frank ίσως είναι και ο βιολογικός του πατέρας γιατί η (ιερόδουλος όπως ανακαλύπτει) μητέρα του είχε πάει στο παρελθόν μαζί του και η έκτρωση δεν ήταν πετυχημένη (στο τέλος της 15ης, η σειρά του δίνει δικαιοσύνη πάντως σχετικά με αυτό και για όλο τον χαρακτήρα του).
Πιστεύει σε ghouls, φαντάσματα, δράκους και με τον Frank έχουν μια σχέση παντρεμένου ζευγαριού, κολλητών και πατέρα – γιου. Παίζουν ένα παιχνίδι που λέγεται Night Crawlers, κάνουν βόλτες σε παρακμιακές γέφυρες, πηγαίνουν με τα μαγιό τους στον υπόνομο, τρώνε κονσέρβες γατιών για να πέσουν λιπόθυμοι και να μην ακούνε τις γάτες όλο το βράδυ (!!!), γενικά έχουν μια δυναμική που δεν μπορεί να περιγραφτεί με λίγες λέξεις.
Είναι αγράμματος, δυσλεκτικός, πιθανόν με μόνιμη εγκεφαλική βλάβη από ουσίες, αλκοόλ και χτυπήματα, έχει ημερολόγιο που περιγράφει τα όνειρά του και τις σκέψεις του με κάτι άπιαστες ψυχολογικές παρανοϊκές εικόνες, λατρεύει το κασέρι, ζέχνει από κάθε είδους μυρωδιά (αίμα αρουραίων, κασέρι, απλυσιά, ιδρωτίλα κλπ), αγαπάει το αλκοόλ, να ρουφάει κόλλα και έχει μια αρρωστημένη εμμονή με μια τύπισσα που την ξέρει και την λένε όλοι απλά σαν Waitress.
Την παρακολουθεί συνέχεια, εισβάλει μέχρι και στο διαμέρισμά της και εμεταλεύεται ακόμη και κουκλάρες σαν την Alexandra Daddariο ώστε να είναι πάντα κοντά της.
Από εκεί και πέρα, πολλές φορές είναι απλά αξιολάτρευτος, αθώος και θύμα εκμετάλευσης από τους άλλους. Αγαπάει την μουσική, παίζει καλά το πιάνο και συχνά θα υποδυθεί τον Green Man (ο άλλος εαυτός του), τον Serpico, θα κάνει τον δικηγόρο για τα πουλιά, θα είναι η ωρολογιακή βόμβα σε κάθε πλάνο τους επειδή είναι απλά ο Charlie.
Ίσως μακριά από αυτούς και με ένα σταθερό πλάνο ψυχολόγου και έντιμου ωραρίου θα ήταν πολύ καλύτερα.
Ronald “Mac” McDonald
H πεντάδα κλείνει με τον τρομερό και απεριόριστα ανασφαλή Mac. Mεγαλωμένος σε διαλυμένη οικογένεια, με τον πατέρα να μπαινοβγαίνει σε φυλακές και την μητέρα να είναι ένα άνιωθο πλάσμα που απλά περιμένει να πεθάνει, ο Mac ψάχνει συνεχώς να βρει τον εαυτό του και την αγάπη των γύρω του που ποτέ δεν είχε. Έχει εμμονή με την γυμναστική και θέλει να βάζει συνεχώς μυς για να λειτουργεί ως ο προστάτης και μπράβος της παρέας. Θεωρεί χρέος του να τους παρέχει ασφάλεια και βλέπει μπελάδες συνεχώς όταν δεν υπάρχουν. Την ίδια ώρα είναι με διαφορά ο πιο δειλός και δεν μπαίνει ποτέ σε μάχη. Ο Μακ ζητάει αποδοχή από όλους, όχι μόνο για την αγάπη που δεν είχε στο σπίτι αλλά και λόγω των καταπιεσμένων σεξουαλικών προτιμήσεών του, αλλά σχεδόν πάντα βρίσκει κοροϊδία και περιφρόνηση.
Ενώ η σειρά απέφευγε ανέκαθεν τις σοβαρές στιγμές, στο τέλος της 13ης σεζόν έχουμε μια απίστευτα όμορφη σκηνή με τον Μακ να κάνει το πολυπόθητο come out του, μπροστά στον Frank που επιτέλους θα τον καταλάβει και στον πατέρα του που οριστικά θα τον απομακρύνει.
Η σκηνή αυτή είχε και ξεχωριστή σημασία για τον δημιουργό της σειράς Rob McElhenney που παίζει τον Mac. Ο ίδιος μεγάλωσε σε ένα φτωχό προάστιο της Φιλαδέλφειας, ανήκοντας ως λευκός μειονότητα στο σχολείο όπου ήταν οι περισσότεροι μαύροι. Οι γονείς του χώρισαν γιατί η μητέρα του έκανε σχέση με άλλη γυναίκα ενώ δύο από τα αδέρφια του είναι επίσης ομοφυλόφιλοι.
Λίγο πριν την έβδομη σεζόν είχε πάρει απίστευτο βάρος, πίνοντας λιωμένο παγωτό και τρώγοντας οτιδήποτε για να πάει κόντρα στο Hollywood. Έβλεπε τα Φιλαράκια να είναι κάθε χρόνο όλο και πιο όμορφοι, ενώ το φυσιολογικό θα ήταν το αντίθετο και έτσι σε πολλές σεζόν υπάρχει μια αυξομείωση του βάρους του. Ο χαρακτήρας του Mac, έχει επίσης διαγνωστεί από ανώμαλη αλλαγή βάρους.
Από εκεί και πέρα εμφανίζονται συχνά μερικοί χαρακτήρες που απογειώνουν την σαπίλα των επεισοδίων ενώ δείχνουν και το πόσο έχουν αλλάξει οι ζωές τους (προς την απόλυτη καταστροφή) από τότε που έχουν συναναστροφεί για πρώτη φορά με την Gang.
Ένα τυπικό επεισόδιο ξεκινάει πάντα με την ημέρα και ώρα να αναφέρονται. Μια θεωρία σχετικά με αυτό είναι ότι γίνεται για λόγους αναφοράς στην κατάθεση που δίνει ο ένας εναντίον του άλλου σε δικαστήριο.
Γενικά το σενάριο είναι τόσο έξυπνο ώστε αφήνει το κοινό να υποθέσει και να δημιουργήσει πολλές θεωρίες, κάτι που έχουν ενθαρρύνει και οι ίδιοι οι δημουργοί. Από τις ατάκες τους και τις πράξεις τους, μέχρι μικρά μικρά όπως μια απλή αναφορά στο παρελθόν, σταδιακά χτίζουν στον καθένα έναν απολαυστικό χαρακτήρα.
Πολλά επεισόδια είναι POV του κάθε πρωταγωνιστή ή αφιερωμένα μόνο σε αυτόν / ήν με τους υπόλοιπους να ακολουθούν την παράνοιά τους.
Με τον δικό τους τρόπο περνάνε σε κάθε επεισόδια μηνύματα για την θέση των γυναικών στην κοινωνία, τους ομοφυλόφιλους, τις μειονότητες, το Αμερικανικό όνειρο, την ελευθερία του ατόμου (freedom in USA) και που πρέπει να σταματάει αυτή, την εκπαίδευση, το σύστημα υγείας, την θρησκεία, τον καπιταλισμό, την παράνοια που δημιουργούν τα ΜΜΕ και φυσικά το ίδιο το Hollywood. Συχνά κριτικάρουν τον ψεύτικο καθωσπρεπισμό του και το θεαθήναι, την τάση να δίνονται βραβεία σε αδιάφορες παραγωγές που δεν το αξίζουν, την εχθρική στάση που έδειξαν απέναντι στην σειρά παρά την φαινομενική αποτυχία της και την άρνησή τους να αλλάξουν και να πάνε με την ρότα του.
Επειδή ήδη βγήκαν πολύ παραπάνω απ’ ότι ήθελα να γράψω και θα ήθελα να γράψω ακόμη πιο πολλά, θα κλείσω με τρία πράγματα.
Από την σειρά προέκυψαν τρία ζευγάρια. Και οι 3 πρωταγωνιστές βρήκαν το ταίρι τους σε άλλες ηθοποιούς που εργάστηκαν ή εργάζονται ακόμη στην σειρά (η Ellis παίζει την Waitress που ταλαιπωρεί ο Charlie, η Latiano εμφανίστηκε ως ένα θύμα του D.E.N.N.I.S. συστήματος ενώ η Olson φυσικά είναι η ανίκητη Dee).
Δεύτερον, το intro είναι το πιο όμορφο που υπάρχει.
Η μουσική του είναι εκπληκτική, γαλήνια, σαρκαστική, αισιόδοξη, ταιριάζει τέλεια με το ύφος της σειράς.
Το βίντεο δεν είναι παρά μόνο ένα mash up από μια ώρα οδήγησης του McElhenney και του Howerton στους δρόμους της Φιλαδέλφεια με την κάμερα στο χέρι!
Τρίτον και τελευταίο, ελπίζουμε αυτό το ίντρο να ακούγεται για πολλά χρόνια ακόμη και η πεντάδα να είναι μαζί όσο γίνεται.
Γιατί πέρα από το γέλιο που προσφέρει, εμένα προσωπικά μου δίνει θάρρος και κίνητρο να κοιτώ μπροστά. Όπως είμαστε ευτυχισμένοι να βλέπουμε τα κατοικίδιά μας να αράζουν, να κοιμούνται, να χέζουν και να είναι απλά εκεί δίπλα μας χωρίς να τους νοιάζει η φθορά του χρόνου, έτσι βλέπω και την απίστευτη αυτή πεντάδα. Πέντε πλάσματα ξυπνάνε κάθε μέρα και κοιτούν πως θα ικανοποιήσουν τα εγώ τους χωρίς να έχουν καταλάβει ή να νοιάζονται πως σπατάλησαν τόσα χρόνια από την ζωή τους. Δεν τους ενδιαφέρει καν τι γίνεται έξω από τον μικρόκοσμό τους.
Eίναι ωραίο να βλέπεις αναλλοίωτα πράγματα στην πάροδο του χρόνου.
