Αν κάτι σημάδεψε τη χρονιά 2018-19 στο NBA, εκτός φυσικά από τα αμιγώς αγωνιστικά, όπου οι Ράπτορς κατάφεραν για να στεφθούν πρωταθλητές, φέρνοντας το δαχτυλίδι για πρώτη φορά στην ιστορία στον Καναδά, αλλά και την απογείωση του Γιάννη Αντετοκούνμπο στην απόλυτη ελίτ του κορυφαίου πρωταθλήματος μπάσκετ στον κόσμο, είναι η αποχώρηση από την ενεργό δράση δύο θρύλων της λίγκας, του Ντουέιν Γουέιντ και του Ντιρκ Νοβίτσκι.
Ο δεύτερος ήταν πάντοτε μία μεγάλη μπασκετική αδυναμία του γράφοντος. Και πώς να μην είναι εξάλλου, αφού μεγαλώσαμε ως γενιά, ακριβώς κατά τη διάρκεια της εκτόξευσης της καριέρας του Γερμανού φόργουορντ, που ήρθε να μας μάθει από την αρχή τι σημαίνει αφοσίωση στο παιχνίδι και μεθοδική δουλειά σε όλους τους τομείς.
Γεννημένος στο Βούρτσμπουργκ (ή κάτι τέτοιο), της Δυτικής Γερμανίας, ο Νοβίτσκι ξεκίνησε από τα 13 του χρόνια την ενασχόλησή με το μπάσκετ, άθλημα με το οποίο ασχολούνταν και η μητέρα του, η οποία ήταν μέλος της εθνικής ομάδας της Δυτικής Γερμανίας και έφτασε πιο μακριά από οποιονδήποτε συμπατριώτη του στην ιστορία.
Μεγαλώνοντας σε μία χώρα με τεράστια ποδοσφαιρική παράδοση, όπου το μπάσκετ βρίσκεται αρκετά πίσω στη συνείδηση του κόσμου, ο Νοβίτσκι κατάφερε εγκαίρως να «πηδήξει στο τρένο» της δεύτερης φάσης της αποδοχής των Ευρωπαίων παικτών στο NBA. Είχαν προηγηθεί φυσικά ο Αρβίντας Σαμπόνις και οι Γιουγκοσλάβοι (Ντίβατς, Πέτροβιτς κ.α.) που είχαν ξεκινήσει να πρωταγωνιστούν στις ΗΠΑ, οπότε για πρώτη φορά, οι Αμερικανοί είχαν αρχίσει να αντιλαμβάνονται ότι υπάρχει μπάσκετ και έξω από τον λαμπερό τους μικρόκοσμο.
Κι αν για κάτι ξεχώριζε ο τεράστιος Ντιρκ Νοβίτσκι, εκτός από το ελεεινό του βρωμόχερο που είχε καταστρέψει πόσες και πόσες άμυνες και φυσικά το fadeaway σουτ, του οποίου επί της ουσίας ξαναέγραψε το manual απ’ την αρχή, είναι η επίδραση που είχε στο παιχνίδι και το ανέβασμα επιπέδου των Ντάλας Μάβερικς, της ομάδας που υπηρέτησε από την πρώτη του σεζόν, όταν έγινε ανταλλαγή από τους Μπακς το 1998.
Ποτέ πριν τον Ντιρκ οι Ντάλας δεν είχαν φτάσει πέρα από τους τελικούς της Δυτικής Περιφέρειας. Με τον Ντιρκ, έφτασαν δύο φορές στους τελικούς του NBA και τις δύο φορές απέναντι στους Μαϊάμι Χιτ, χάνοντας την πρώτη σειρά το 2006 με 4-2, επιστρέφοντας όμως το 2011 και κερδίζοντας τον τίτλο με το ίδιο σκορ.
Κι αν τα χρόνια πέρασαν και ήρθε πια η ώρα για να σβήσουν τα φώτα για τον Ντιρκ Νοβίτσκι ως παίκτη, οι οργανισμοί των ομάδων πάντα παραμένουν ζωντανοί και κοιτούν την επόμενη μέρα. Κι η επόμενη μέρα για το Ντάλας, έχει ως μπροστάρη ένα ακόμη νεαρό Ευρωπαίο, τον Λούκα Ντόνσιτς ο οποίος φιλοδοξεί να οδηγήσει την ομάδα του Τέξας ξανά στις επιτυχίες.
Ε δε μπορεί, κάπου σε όλο αυτό έχει μπει το λιθαράκι και του τεράστιου Ντιρκ Νοβίτσκι.