Ο Τρίφον Ιβάνοφ είναι μια από τις μεγαλύτερες καλτ μορφές που έχουν δει τα γήπεδα.
Ο χαμός του από καρδιακή προσβολή στις 13/02/2016, μόλις στα 50 του, σήμανε και το σβήσιμο μιας γενιάς ποδοσφαιριστών πιο ρομαντικών, που χάραζαν τον δικό τους (cult) δρόμο.
Ήταν βασικότατο και αναντικατάστατο μέλος της Εθνικής Βουλγαρίας που κατέκτησε την 4η θέση στο Μουντιάλ του 1994.
Ξεκίνησε την καριέρα του το 1983 στην Έταρ Βέλικο και στην συνέχεια έπαιξε στις ΤΣΣΚΑ Σόφιας όπου μαζί με την τρελή παρέα των Στόϊτσκοφ, Κωνσταντίνοφ και του coach Πένεφ φτάνουν μέχρι τα ημιτελικά των Κυπελλούχων το 1989. Η παρέα αυτή προκαλεί το ενδιαφέρον των Ευρωπαϊκών ομάδων και σε συνδυασμό με την πρώτη του κομμουνιστικού καθεστώτος, ο Ιβανόφ πηγαίνει στην Ρεάλ Μπέτις, όπου γίνεται σταδιακά και αρχηγός της. Σε συλλογικό επίπεδο συνεχίζει σε Ξαμάξ (όπου μπροστά σε όλους είχε πει στον προπονητή ότι δεν έχει ιδέα από ποδόσφαιρο), Αούστρια και Ραπίντ Βιέννης, όπου με την τελευταία είναι φιναλίστ στον τελικό Κυπελλούχων με την Παρί.
Εκεί που έφτιαξε το όνομά του και κατετάγη στους θρύλους ήταν με την Εθνική Βουλγαρίας. Αναντικατάστατο μέλος της χρυσής εκείνης ομάδας που κατέκτησε την 3η θέση στον όμιλο με Ελλάδα, Νιγηρία, Αργεντινή και έφτασε μέχρι τα ημιτελικά αποκλεισμένη από την Ιταλία, έχοντας περάσει Μεξικό και Γερμανία. Ο Στόιτσκοφ είχε δηλώσει στο παρελθόν ότι η FIFA δεν θα άφηνε ποτέ την Βουλγαρία να προχωρήσει και να αντιμετωπίσει στον τελικό την Βραζιλία για λόγους εμπορικούς. Mε την Βουλγαρία είχε 77 συμμετοχές και 6 γκολ, 2 εκ των οποίων καθοριστικά. To ένα ήταν η γκολάρα με την Ουαλία στο Κάρντιφ για την πρόκριση για το Ευρωπαϊκό του 1996, ένα γκολ σήμα κατατεθέν του Τρίφον, που δοκίμαζε το πόδι του πολύ συχνά από μακριά. Το άλλο με την Ρωσία έδωσε στην Βουλγαρία την πρόκριση στο Μουντιάλ του 1998, στην τελευταία της συμμετοχή στα τελικά της διοργάνωσης.
Χαρακτηριστικά του παιχνιδιού του ήταν η τρομερή δύναμη, το εξαιρετικό positioning και επιθετικά δοκίμαζε τα σουτ του πολύ συχνά και από τα 30 μέτρα.
Ο Tρίφον δεν απέκτησε μόνο δόξα. Το παλαιομοδίτικο (ακόμη και τότε) τρομερό λουκ του με το αθάνατο mullet, το ατιμέλητο γένι και η βλοσυρή και ψαρωτική ματιά του δημιούργησαν ένα cult στάτους και του έδωσαν και το παρατσούκλι “Βούλγαρος λύκος”. Υπάρχει και σε μπλουζάκι, “Wear your hair like Trifon”.
Χαρακτηριστική η δήλωση του Peter Schöttel, θρύλου της Ραπίντ ότι ο Ιβάνοφ είναι ο μόνος παίκτης που ξυρίζεται πριν τον αγώνα και μετά από αυτόν έχει πάλι γένια.
Το λουκ του τον έκανε αμέσως αναγνωρίσιμο σε κάθε σπίτι όπου υπήρχε ένα άλμπουμ της Panini.
Ο Τρίφον ήταν αλήτης και εκτός γηπέδων. Όλα τα μέλη της Βουλγαρίας ήταν καλοπερασάκηδες (κάπνιζαν και έπιναν μπροστά σε δημοσιογράφους κανονικά στα αποδυτήρια) αλλά ο Ιβανόφ ήταν στον τομέα αυτό ο πρώτος. Ένας από τους λόγους της τεσσάρας από την Σουηδία για τη 3η θέση ήταν και η αδικαιολόγητη χαλάρωση των παικτών μετά τον αποκλεισμό από την Ιταλία. Ο θρύλος τον έχει να καπνίζει λεπτά πριν το ντεμπούτο του με την Ραπίντ Βιέννης.
Θα ήταν τρομερή παράλειψη να μην αναφέραμε ότι το όνομά του έχει δωθεί σε ένα τουρνουά στην Βραζιλία το 2013, προς τιμήν του και ότι έχει γραφτεί και τραγούδι για την πάρτη του.
Ο Τρίφον δεν πήρε ποτέ τον εαυτό του στα σοβαρά. Παρά το τρομακτικό του λουκ εντός του γηπέδου, ήξερε ότι ο κόσμος θέλει διασκέδαση και με τα κατορθώματά του και τις φωτογραφίες του την χάριζε πάντα. Λατρεμένος από οπαδούς, μπελάς για κάθε προπονητή, πήρε την θέση του επάξια στους θρύλους του ποδοσφαίρου.
Ευτυχώς ή δυστυχώς, το ποδόσφαιρο δεν έχει τώρα τόσο συναρπαστικές προσωπικότητες σαν τον Ιβάνοφ.
R.I.P. λύκε.