Γεννημένος στις 3 Απριλίου του 1990, ο Σωτήρης Νίνης αποτελεί μέχρι και σήμερα ένα από τα μεγαλύτερα what if του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Γεννημένος στη Χειμάρρα, βρέθηκε στις ακαδημίες του Παναθηναϊκού και στα 16 γίνεται επαγγελματίας “αναγκαστικά”. Γιατί αναγκαστικά; Γιατί ο Μουνιόθ τον παρατηρούσε και τον ζήτησε να βρίσκεται στην αποστολή για αγώνα στο Κύπελλο. Η πολιτική του συλλόγου ήταν να κάνει επαγγελματίες τους παίκτες στα 18 και με τον Νίνη έγινε εξαίρεση. Ήταν Δεκέμβριος του 2006.
Στις 7 Ιανουρίου του 2007 έκανε ντεμπούτο με το Αιγάλεω. Ο Μουνιόθ του είχε ξεκαθαρίσει ότι τον υπολογίζει βασικό από πριν. Ο Νίνης ήταν αγχωμένος αλλά όλοι τον καθησύχαζαν.
Η καλή του εμφάνιση τον μεταφέρει μόνιμα στην ανδρική ομάδα. Σύμφωνα με τον Μουνιόθ, δεν υπήρχε μικρός και μεγάλος, αλλά μόνο αυτός που μπορεί και δεν μπορεί.
Στις 27 Ιανουαρίου σκοράρει με τον Πανιώνιο και γίνεται ο νεότερος σκόρερ του Παναθηναϊκού στο πρωτάθλημα.
Στις 18 Φεβρουαρίου πετυχαίνει γκολάρα με την ΑΕΚ και ήταν ο καλύτερος του γηπέδου στο 1-4.
Ο Παναθηναϊκός ήταν πίσω στη βαθμολογία, οπότε ο μικρός ήταν μια όαση στη γενικότερη κατήφεια και δημιούργησε ένα κλίμα αισιοδοξίας. Μέχρι το καλοκαίρι του 2007, είχε υπογράψει 3 συμβόλαια.
Κλήθηκε στην Εθνική Νέων το ίδιο καλοκαίρι. Συμμετέχει στο Ευρωπαϊκό Νέων, με την Εθνική να φτάνει μέχρι τον τελικό, αντιμετωπίζοντας την Ισπανία. Έχοντας μόλις κλείσει τα 17, έχει παίξει 45 αγώνες σε λίγους μήνες.
Όταν γύρισε στον Παναθηναϊκό, δεν βρίσκει τον Μουνιόρ, αλλά τον Πεσέιρο στον πάγκο και τον Βέλιτς τεχνικό διευθυντή. Ο Νίνης ζήτησε άδεια για ξεκούραση, αλλά η ομάδα του έδωσε μόλις πέντε μέρες.
Εκεί αρχίζουν οι πρώτες ενοχλήσεις στην προετοιμασία και τον Οκτώβριο του 2007 εγχειρίστηκε στους κοιλιακούς. Όταν γύρισε, του ξεκαθάρισαν ότι δεν είναι στις βασικές επιλογές, ενώ έμεινε πολύ πίσω σε ενδυνάμωση και σε φυσική κατάσταση.
Η χρονιά δεν ήταν καθόλου καλή: Ο Πεσέιρο δεν τον εμπιστεύονταν και του έκανε και σκωτσέζικο ντους: του υπόσχονταν ότι θα παίξει αν δείχνει θέληση στις προπονήσεις αλλά τον είχε συνέχεια στον πάγκο, τον σήκωνε στο 70′ και στον έβαζε στο 80′ – 90’ς ή και καθόλου. Σε έναν αγώνα με τον Ατρόμητο που αναβλήθηκε λόγω χρονιού, ξεστόμισε και το απίθανο ότι υπολόγιζε τον Νίνη βασικό, σε ένα ματς με βαρύ τερέν και με τον Νίνη πίσω σε φυσική κατάσταση.
Παρ’όλα αυτά, κλήθηκε από τον Ρεχάγκελ σε φιλικό με την Κύπρο το 2008, όπου και σκόραρε. Σταδιακά ο Νίνης μετατρέπονταν σε παίκτη άξονα και αυτό του είχε πει και ο Ρεχάγκελ, ότι θα τον υπολόγιζε εκεί. Ξαναέπαιξε με την Εθνική Νέων αλλά και με τις Ελπίδες το ίδιο καλοκαίρι.
Την ίδια χρονιά, το 2008, είναι στην λίστα του ισπανικού περιοδικού Don Balon με τους 100 πιο ελπιδοφόρους ποδοσφαιριστές του κόσμου.
Όταν γυρίζει στον Παναθηναϊκό υπάρχει η νέα πραγματικότητα της πολυμετοχικότητας, με τον Τεν Κάτε στον πάγκο. Ο Τεν Κάτε ήταν μια ιδιαίτερη προσωπικότητα (βλέπε στο άρθρο) και δεν χαρίζονταν. Θα έλεγε στον Νίνη για μια κόκκινη που έφαγε με την Εθνική Νέων, θα του έλεγε ότι τον ενδιέφερε μόνο το μαλλί του, θα ήταν γενικότερη μια πολύ μέτρια χρονιά, αλλά με αυτόν ο Νίνης αναγεννήθηκε και οι δύο επόμενες σεζόν θα ήταν καλές. Θα υπέγραφε και το 4ο του συμβόλαιο με 400 χιλιάδες ευρώ τον χρόνο.
Το 2009 έφτασε και ο Σισέ, ο οποίος έγινε φίλος με τον Νίνη. Ο Νίνης ήταν πλέον “παλιός” και παρά τους τραυματισμούς του που και που, έχει όρεξη, ενέργεια και κίνητρο.
O Τεν Κάτε απολύθηκε και ο Νιόμπλας ήξερε τι μπορεί να κάνει ο Νίνης, από την συνεργασία του στην Εθνική Νέων.
Τον Φεβρουάριο του 2010 έδωσε την καλύτερη παράσταση της καριέρας του απέναντι στη Ρόμα. Κερδισμένο πέναλτι, γκολ, ασίστ.
Μετά την απομάκρυνση του Νιόμπλια, ο Φερέιρα τον μετέφερε στο κέντρο σαν 8άρι.
Το 2011 έπαθε ρήξη χιαστού σε αγώνα της Εθνικής με το Ισραήλ. Επέστρεψε τον Μάρτιο του 2012 και σιγά σιγά κατάλαβε ότι έρχεται το τέλος του στην ομάδα.
Στην Πάρμα δεν απέδωσε όσο ήθελε, στον ΠΑΟΚ τον θυμούνται μόνο με φωτογραφίες αγώνων.
Μετά από ένα εξάμηνο απραξίας, επιστρέφει στον Παναθηναϊκό. Όλα ήταν καινούργια. Η ομάδα δεν είχε καμία σχέση με αυτό που άφησε πίσω και με αυτό που βρήκε στην αρχή της καριέρας του. Παρά την όρεξη και τη στήριξη του Αναστασίου, η γενικότερη μετριότητα παρέσυρετους πάντες.
Η άφιξη του Στραματσόνι ήταν το κερασάκι στην τούρτα, μιας και ο Ιταλός Εντ Γουντ των πάγκων τον έθεσε εκτός ομάδας.
Στη Σαρλερουά ήταν μία μέσα, μία έξω, και ας ένιωθε καλά σωματικά. Ανακάλυψε ότι πρόεδρος και ο προπονητής είχαν θέμα με τον μάνατζερ του Νίνη και γι’αυτό δεν έπαιζε συνέχεια βασικός. Στη Μαλίν ήταν εκτός πλάνων και τραυματίστηκε ξανά. Στη Μακάμπι Τίκβα έπεσε σε αλλαγή προπονητή και δεν τον ήθελε ο πρόεδρος.
Το 2020 επέστρεψε για τον Βόλο του Μπέου, για να συνεχίσει στον ΠΑΣ Γιάννινα και να ολοκληρώσει στην Κηφισιά.
Είναι σκληρό, αλλά η αλήθεια είναι ότι ο Νίνης έκανε 3 καλές σεζόν στην καριέρα του. Μετά τη φυγή από τον Παναθηναϊκό, στα 22 μόλις, η καριέρα του πήρε την κατιούσα.
Κακές αποφάσεις, τραυματισμοί, λάθος άνθρωποι στον διάβα του, ελπιδοφόρα νέα μονοπάτια που διακόπηκαν απότομα και κατέληξαν σε ψυχρολουσία και με το όνειρο της επιστροφής στην Εθνική να είναι απατηλό μετά το 2015.Αλλά και πριν, η ομάδα του δεν τον προστάτεψε ποτέ. Σε ηλικία 17 ετών τον είχαν να παίζει ασταμάτητα, δεν του έδωσαν την απαραίτητη ξεκούραση, έπεσε στα χέρια του επικίνδυνου Πεσέιρο και μετακινούνταν συνεχώς από μια Εθνική στην άλλη.Αρκετοί θεωρούν ότι και ο ίδιος δεν βοήθησε τον εαυτό του και κατηγορήθηκε πολλές φορές ως τεμπέλης.
Πολλά what if…
Το σίγουρο είναι ότι ο Νίνης θα παραμείνει στη συνείδηση των περισσότερων φιλάθλων, ειδικά του Παναθηναϊκού, ως εκείνος ο 16χρονος που μπήκε κάποτε και γέμισε ελπίδα. Ως εκείνος ο 18χρονος που διέλυσε τη Ρόμα και έκανε μια από τις καλύτερες εμφανίσεις Έλληνα ποδοσφαιριστή που έχουμε δει ποτέ.
