Κάποτε στην Λεωφόρο η ιαχή “Μινχ-Μινχ-Μινχ-Μινχ” ηχούσε μετά από μια τυπική κούρσα του Μάρκους Μινχ. Θα ξεκινούσε από το αριστερό του άκρο, θα έφτανε στο ύψος της μεγάλης περιοχής του αντιπάλου και θα ολοκλήρωνε μια γλυκιά σέντρα – πάρε βάλε. Ή θα γυρνούσε πίσω λυσσασμένος να κόψει τον αντίπαλο που γυρόφερνε στην περιοχή του με ένα τάκλιν.
Και ποιος θα το περίμενε όταν το καλοκαίρι του 2003 ο Ζάετς έφερνε τον 31χρονο Γερμανό ως αντικαταστάτη του Τάκη Φύσσα όταν εκείνος θα ξεκουράζονταν. Λίγο η απενελληνοποίηση της ομάδας τότε, λίγο η γεροντοπαλικαρίστικη εξωτερική εμφάνιση του Μάρκους δεν γέμισαν το μάτι των φίλων του Παναθηναϊκου.
Πράγματι, στα πρώτα ματς ο Γερμανός ήταν τραγικός. Ψοφίμι σκέτο. Οι κριτικές ήταν δριμύτατες, αλλά ο Ιτζάκ Σουμ τον υπερασπίζονταν λέγοντας ότι ο κόσμος δεν έβλεπε τι έκανε ο Γερμανός στις προπονήσεις.
Η εμπιστοσύνη του προς το πρόσωπο του Γερμανού ανταποδώθηκε με μια εξαιρετική εμφάνιση στο 1-3 με την Ρέιτζερς εκτός (μια ασίστ). Τότε που και ο Ζοέλ Επαλέ είχε κάνει το ματς της ζωής του.
Αυτό ήταν: έκτοτε ο Μάρκους Μινχ για την επόμενες δύο σεζόν δεν σταμάτησε να τρέχει, να ντριμπλάρει, να οργώνει το άκρο του, να κάνει τάκλιν και πάνω απ’ολα να βγάζει τις εκπληκτικές σέντρες – σήμα κατατεθέν του.
Αποτέλεσμα ήταν φυσικά να ψηφιστεί καλύτερος ξένος παίκτης του πρωταθλήματος 2003-2004 στην πρώτη του χρονιά όπου κατέκτησε το νταμπλ.
Χαρακτηριστικό ματς ήταν αυτό με την Αιντχόβεν (4-1 στην Λεωφόρο) όπου σκόραρε δις. Μια χρονιά που ο Παναθηναϊκός έβγαλε τα μάτια του σε εκείνη την ισοπαλία με την Ρόζενμποργκ εκτός και δεν προκρίθηκε αντί της Άρσεναλ.
Στα εντός, πέρα από την εκπληκτική εμφάνισή του στον τελικό Κυπέλλου (3-1 εναντίον του Ολυμπιακού), δεν θα ξεχάσω έναν αγώνα εναντίον της Καλαμαριάς (5-1) όπου είχε συμμετοχή και στα 5 γκολ της ομάδας του, έμμεσα ή άμεσα.
Δυστυχώς, η διοίκηση του Παναθηναϊκού έδιωξε ακόμη έναν σπουδαίο παίκτη με την συμπεριφορά της στο τέλος της σεζόν 2004-2005 με τον Μινχ να είχε εκφράσει τα παράπονά του για την αντιμετώπιση που είχε μετά από την προσφορά του. Ο Παναθηναϊκός θα ήταν η τελευταία ομάδα του Μάρκους, ο οποίος ακόμη και σήμερα λέει τα καλύτερα για την πορεία του στην χώρα μας και για το δέσιμο που έχει με τους φίλους των πρασίνων.
Αναμφισβήτητα ένας από τους καλύτερους επαγγελματίες που έχουν παίξει στην χώρα μας και δεν υπάρχει λογικά Έλληνας φίλαθλος να μην έχει αποδεχθεί την ποδοσφαιρική ποιότητα του Μάρκους Μινχ.
