Από φίλο της σελίδας
Καλοκαίρι 2016, μια ακόμη μεταγραφική περίοδος εν μέσω οικονομικής κρίσης είναι έτοιμη να ξεκινήσει και φυσικά οι ελληνικές ομάδες αναμένεται να πρωταγωνιστήσουν στο πρωτάθλημα αποτυχημένων μεταγραφών. Ωστόσο, κάθε αθλητική εφημερίδα που σέβεται τον εαυτό της οφείλει να γράψει ένα εγκωμιαστικό σχόλιο για τον παιχταρά που άρπαξε ο πρόεδρος από τα χέρια πολλών ξένων κι εγχώριων ανταγωνιστών. Ας δούμε λοιπόν ορισμένες φράσεις κλισέ και τι πραγματικά σημαίνουν.
- Εργαλείο στα χέρια του εκάστοτε προπονητή:
Eίναι η αγαπημένη μου κατηγορία παιχτών και φοριέται πολύ τα τελευταία χρόνια, ακόμη και από τους μεγάλους του ελληνικού ποδοσφαίρου. Συνήθως αναφέρεται σε εξτρεμ το οποίο δεν σκοράρει, δεν ντριπλάρει, δίνει ασσίστ με το σταγονόμετρο και το μόνο που κάνει αποδεκτά είναι να μαρκάρει το αντίπαλο μπακ. Είναι ο κλασικός λατινοαμερικάνο που προοριζόταν για δεύτερος επιθετικός αλλά λόγω της εξαφάνισης του 4-4-2 για καμιά 10ετια δεν είχε θέση στο γήπεδο. Η ίδια κατηγορία παιχτών ορισμένες φορές αποφασίζει να παίξει στην κορυφή κι εκεί τα πράγματα αποκτούν άγρια ομορφιά, καθώς η αστοχία τους και η ανικανότητα να βοηθήσουν με οποιοδήποτε τρόπο την ομάδα σε οδηγεί στην αυτοκτονία.
Παραδείγματα: Franco Jara, Seba.
- Πολυθεσίτης
Δεν νομίζω να υπάρχει ομάδα που σε βάθος 3ετιας δεν έχει έναν τουλάχιστον τέτοιο παίχτη και μερικοί έχουν πράγματι αποτελέσει σπουδαίες μονάδες. Ωστόσο, μιλάμε για την Ελλάδα της κρίσης, οπότε εύκολα καταλαβαίνει κανείς το επίπεδό τους. Χαρακτηριστικό τους ότι δεν αποδίδουν καλά σε καμία από τις θέσεις που υποτίθεται ότι καλύπτουν, με αποτέλεσμα περίπου στο Νοέμβριο να κάθονται επιτέλους στον πάγκο κι απλά να μπαίνουν σε περίπτωση τραυματισμού ή για να κρατήσουν το σκορ. Συνήθως πρόκειται για στοπερ που δεν μπορούν να πάρουν κεφαλιά ούτε απ’ τον Μπουονανότε κι ονομάζονται μπακ που δεν μπορούν προφανώς να πετύχουν σέντρα ή αμυντικά χαφ που η πιο ασφαλής τους μεταβίβαση είναι στα 3 μέτρα. Πάντα θα έχουν fanbase στην εξέδρα που θα πιστεύει πως αν αγωνιστούν στη ¨θέση¨ τους θα κάνουν παπάδες.
Παράδειγμα: Erik Sambo.
- Ελπιδοφόρος νεαρός:
Συνήθως Έλληνας που έχει παίξει το πολύ δυο χρόνια επαγγελματικό ποδόσφαιρο και μετά από ένα καλό 6μηνο, όπου κατά προτίμηση έκανε εξαιρετικό ματς κόντρα στην ομάδα που τον αποκτά, γίνεται ¨μήλον της έριδος¨ για τους μεγάλους του ελληνικού ποδοσφαίρου. Περίπου 8/10 στην επόμενη διετία θα βρεθούν στην ομάδα που τους ανέδειξε και θα μείνουν εκεί.
Παράδειγμα: Παναγιώτης Βλαχοδήμος (θα μπορούσε η κατηγορία να πάρει το όνομά του)
- Ποδοσφαιριστής διεθνούς φήμης:
Εδώ η κατάσταση χοντραίνει καθώς μιλάμε για παίχτη που θα λάβει ένα σημαντικό κομμάτι του ετήσιου μπάτζετ κι αν αποδειχθεί αποτυχία (το σύνηθες) θα πάρει μαζί του κι όλη την ομάδα. Προφανώς η ηλικία του είναι τουλάχιστον τα μισά πρώτα -άντα κι έχει αρχίσει να σκέφτεται την απόσυρση εδώ και καμιά 3ετία. Θα μπορούσε να ονομαστεί και κατηγορία κότερο, καθώς τους διέπει ο ίδιος κανόνας. Τους χαίρεσαι μόνο τη μέρα που τους παίρνεις και τη μέρα που τους ξεφορτώνεσαι. Στην καλύτερη περίπτωση θα προσφέρουν κάποια κρίσιμα γκολ ή έστω μια αξιομνημόνευτη εμφάνιση σε ντέρμπυ.
Παράδειγμα: Essien φυσικά.
- Παίχτης που η καριέρα του φθίνει τα τελευταία χρόνια
Θα μπορούσαν να ενταχθούν στην επάνω κατηγορία όμως εδώ μιλάμε για ποδοσφαιριστές σε καλή ηλικία που κάποια στιγμή θεωρούνταν σημαντικές μονάδες, ωστόσο ένας τραυματισμός τους πήγε πίσω. Δυστυχώς, είναι πολλά τα θύματα που θα πιστέψουν ότι θα αναβιώσουν την καριέρα τους, ελάχιστοι αυτοί που θα τα καταφέρουν. Ειδικά αν πρόκειται να τους αποκτήσει ο ΠΑΟΚ θεωρείται δεδομένο πως θα εμφανιστούν πρώτη φορά το Νοέμβριο και δεν θα κάνουν πάνω από 4 σερι αγώνες χωρίς τραυματισμό.
Παράδειγμα: Emir Bajrami.
- Λαβράκι από Λατινική Αμερική
H συγκεκριμένη κατηγορία φθίνει σημαντικά εν μέσω κρίσης καθώς λίγοι σύλλογοι έχουν τη δυνατότητα να φέρουν έναν παίχτη από αυτές τις χώρες. Παρόλα αυτά ο Ολυμπιακός μόνος του μας έχει προσφέρει αρκετά μαργαριτάρια, ενώ και ο Αστέρας παρότι έχει βγάλει αρκετούς λατίνους, έχει πετάξει λεφτά σε ακόμη περισσότερους. Το πρόβλημα αυτής της κατηγορίας είναι πως ενώ οι περισσότεροι παίχτες έχουν μια συμπαθητική τεχνική κατάρτιση είτε δεν έχουν ιδέα από τακτική είτε αγωνίζονται σε θέσεις που έχουν καταργηθεί στο ευρωπαικό ποδόσφαιρο (ο περίφημος 2ος επιθετικός).
Παραδειγμα: Jorge Benitez
- Ποδοσφαιριστής που γνωρίζει την κατηγορία
Aνθεί στις μικρομεσαίες ομάδες και ιδιαίτερα στις νεοφώτιστες. Είναι κατά βάση Έλληνας 30+ ετών κι έχει τουλάχιστον μια 10ετια σε ομάδες της Super League. Το χαρακτηριστικό του είναι ότι μέχρι το Νοέμβριο συνήθως είναι εξαφανισμένος μεταξύ πάγκου κι εξέδρας, όμως μετά την αλλαγή προπονητή γίνεται βασικός και καθαρίζει τουλάχιστον ένα ντέρμπυ παραμονής με γκολ του. Θα παίζει μπάλα μέχρι τα 45 αφού περάσει κατά σειρά από Football League και Γ Εθνική και δεν πρόκειται να μετρήσει πάνω από 2 υποβιβασμούς σε ολόκληρη καριέρα. Αν συνυπολογίσουμε πως έχει συνεργαστεί με όλη την ελιτ των Ελλήνων παραγόντων μια λέξη τον χαρακτηρίζει, ΗΡΩΑΣ.
Παράδειγμα: Κώστας Νεμπεγλέρας
- Ο Πελέ των φτωχών
Είναι συνήθως Βραζιλιάνος 4ης διαλογής που βρέθηκε από σπόντα στη Football League κι έδειξε με το καλημέρα πως κατέχει το τόπι. Γρήγορα θα βρεθεί σε μικρομεσαία ομάδα της μεγάλης κατηγορίας κι αν είναι σε καλή ηλικία θα πωληθεί και σε κάποιον από τους μεγάλους. Εξίσου γρήγορα θα φύγει από την ομάδα του έναντι καλής αποζημίωσης και θα καταλήξει να είναι αυτό ακριβώς που περιγράφει ο χαρακτηρισμός της κατηγορίας, ένας περιζήτητος παίχτης για όλους τους μικρομεσαίους που θα παίρνει το μαξιμουμ συμβόλαιο κι αν δεν του πάει η χρονιά η ομάδα θα κινδυνέψει με υποβιβασμό.
Παράδειγμα: Karim Soltani
- Το ταλέντο (ετών 25+)
Πρόκειται για ποδοσφαιριστές που ανδρώθηκαν στις ακαδημίες κάποιας από τις μεγάλες ομάδες του ελληνικού ποδοσφαίρου χωρίς να καταφέρουν να πάρουν ουσιαστική συμμετοχή σε αυτές. Αποτελούν τη βάση του ελληνικού ποδοσφαίρου και συνήθως είναι αρκετά αξιόλογοι παίχτες. Ωστόσο η επιμονή όλων να θεωρούν πως ακόμα και στα 25 τους μπορούν να εξελιχθούν αρκετά ώστε να επιστρέψουν στο σύλλογο που ανήκαν και να πρωταγωνιστήσουν καταντά γελοία.
Παράδειγμα: Κώστας Μενδρινός