Είναι γνωστή σε όλους η τάση των κατοίκων της Θεσσαλονίκης να κατηγορούν συνήθως την Αθήνα πρώτη για τα κακώς κείμενα της πόλης και, ως ένα σημείο, μπορεί να δεχτεί κανείς ότι έχουν ένα κάποιο δίκαιο. Πάνω σε αυτή την αίσθηση της «αδικημένης συμπρωτεύουσας», συντηρήθηκαν μύθοι δεκαετιών, χτίστηκαν ολόκληρες πολιτικές καριέρες και είναι, ακόμη και σήμερα, η πρώτη σε δημοτικότητα απάντηση του κόσμου της Θεσσαλονίκης για το τι φταίει στην πόλη μας.
Τι γίνεται όμως τώρα; Τώρα που συμπληρώνεται μία βδομάδα από τη στυγερή δολοφονία ενός παιδιού στους δρόμους της πόλης, επειδή απάντησε «λάθος» στην ερώτηση «Τι ομάδα είσαι» ; Πως να φορτωθούν πάλι στις πλάτες άλλων οι ευθύνες μιας ολόκληρης πόλης;
Πως να γίνει, όταν η Θεσσαλονίκη είναι η μοναδική -μάλλον- παγκοσμίως πόλη ενός εκατομμυρίου, που επί δεκαετίες έχει σχεδόν μόνιμα σε λειτουργία τουλάχιστον 3 αθλητικά ραδιόφωνα; Κι όταν, ακόμη και τα μη αθλητικά πλέον, έχουν πάρει την ίδια γραμμή και αναλώνονται σε πόλεμο λάσπης, ρητορικής μίσους και θεωρίες συνομωσίας;
Πως θα κατηγορηθεί η Αθήνα, όταν οι ντόπιοι δημοσιογράφοι και σχολιαστές, όντας στην πλειοψηφία τους φίλοι μεταξύ τους, επιλέγουν να ρίχνουν κι αυτοί λάδι στη φωτιά; Αλήθεια, θυμάται κανείς σε αυτή την πόλη πως γίνεται αυτή η δουλειά χωρίς φυτίλια και προκλήσεις στους απέναντι; Όποιοι κι αν είναι αυτοί κάθε φορά.
Που να ρίξεις τέτοιο έγκλημα στην Αθήνα, όταν οι ίδιες οι ΠΑΕ, που τώρα χύνουν ποτάμι τα κροκοδείλια δάκρυα πάνω από το νεκρό, περιέθαλπταν παραβατικές συμπεριφορές, ανέθεταν την υπεράσπιση σε έμπιστους δικηγόρους και γενικώς μόνο απέναντι σε όσους εγκληματούσαν δεν ήτανε;
Φυσικά, στο μικροσκόπιο των ερευνών έχουν μπει οι σύνδεσμοι των οπαδών όλων των ομάδων. Και παρότι ουδέποτε υπήρξα μέλος συνδέσμου, προσπαθώ να μην κρίνω κανέναν και να μην τον χαρακτηρίζω ως εγκληματία ή παραβατικό επειδή ανήκει σε κάποιον σύνδεσμο. Πως να πείσεις όμως τον οποιονδήποτε για τις καλές σου προθέσεις, όταν δεν έχουν τελειωμό τα οπλοστάσια που βρίσκονται στους χώρους που στεγάζονται οι σύνδεσμοι;
Γίνεται λόγος και για την τοπική αστυνομία, την αδράνειά της, ακούγονται φωνές για συνεργασία οργάνων με τους χούλιγκανς κι άλλα πολλά όλες αυτές τις μέρες. Η γνώμη μου για την Ελληνική Αστυνομία και τις μεθόδους της, για να το θέσω κομψά, δεν είναι και η καλύτερη. Θέλω όμως να είμαι δίκαιος. Η Αστυνομία τα τελευταία 3 χρόνια έχει ματαιώσει δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες οπαδικά ραντεβού στην πόλη της Θεσσαλονίκης, κάποια μπροστά στα μάτια μας, ακριβώς πριν γίνει το κακό. Η αστυνομία μάλιστα είχε συλλάβει τον βασικό κατηγορούμενο της υπόθεσης, για σχεδόν ίδιο περιστατικό, μερικά μόνο μέτρα από το σημείο που δολοφονήθηκε ο Άλκης, το 2019.
Ας μη το σκαλίζουμε άλλο. Ουδείς χωρίς ευθύνη σε αυτή την ιστορία. Ο μόνος που δεν ευθύνεται, είναι ο απλός κόσμος των ομάδων. Οι άνθρωποι που θέλουν να πάνε, με την οικογένειά τους ή χωρίς, στο γήπεδο, να φωνάξουν, να γελάσουν, να χαρούν με τη νίκη ή να στεναχωρηθούν με την ήττα και να γυρίσουν ήσυχοι στο σπίτι. Σε αυτό τον κόσμο λοιπόν είναι αυταπόδεικτο πως οι ιθύνοντες του ποδοσφαίρου δεν απευθύνονται και δε θέλουν να απευθυνθούν. Πως θα πείσεις εξάλλου κάποιον που πραγματικά του αρέσει το ποδόσφαιρο να παρακολουθήσει αυτό το κάτι σαν ποδόσφαιρο που παίζουν οι περισσότερες ομάδες;
Κι αν με ρωτάτε ποια είναι η λύση, φυσικά και δεν ξέρω. Οι προτάσεις που έχουν γίνει κατά καιρούς και παλιότερα, όταν είχαμε ξανά παρόμοια περιστατικά, είναι πραγματικά δεκάδες. Κάποιες από αυτές δοκιμάστηκαν και σήμερα ψάχνουμε πάλι τις λύσεις, με τις ψυχές μας μαυρισμένες, πάνω από ένα ακόμη θύμα οπαδικής βίας.
Υ.Γ. Περιμένουμε με ανυπομονησία από την ελληνική δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της και να βάλει τους ενόχους της επίθεσης στη φυλακή. Την ίδια ελληνική δικαιοσύνη που πήγαινε το δικαστήριο για την υπόθεση του 2019 από αναβολή σε αναβολή και τελικά, όταν έγινε το φονικό, φρόντισαν να δικάσουν άμεσα και να καταδικαστεί ο 23χρονος σε φυλάκιση για κατοχή εκρηκτικών, μη και δεν καταλάβουμε τι αδέκαστοι που είναι οι δικαστές μας. Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα, είμαστε.