Στη χώρα των Βάσκων επικρατεί μια ξεχωριστή κουλτούρα.
Η κουλτούρα αυτή μεταφράζεται ως εθνικιστική τάση και οι προεκτάσεις της φυσικά δεν σταματούν στην πολιτική. Λίγο πολύ όλοι ξέρουμε για το καμάρι της πόλης, την Αθλέτικ Μπιλμπάο πόσο ξεχωριστή ομάδα είναι.
Η πολιτική της ομάδας, που επικρατεί από το 1912 και είναι γνωστή ως cantera (αλάνα), προστάζει ότι στην ομάδα θα παίζουν μόνο παίκτες που έχουν γεννηθεί στην Βασκονία και μόνο αυτοί. Με την πάροδο των χρόνων, ο κανονισμός άλλαξε και τώρα ισχύει ότι θα πρέπει ο κάθε νεαρός να έχει μάθει να κλωτσάει το τόπι στην Βασκονία. Μπορεί να είναι ότι χρώμα θέλουν, να έχουν ότι καταγωγή έχουν αλλά θα πρέπει να έχουν μεγαλώσει στην χώρα των Βάσκων για να παίξουν στην Αθλέτικ.
Άλλα στοιχεία που την κάνουν ξεχωριστή είναι ότι δεν έχει υποβιβαστεί ποτέ μαζί με την Ρεάλ και την Μπαρτσελόνα, τα 8 πρωταθλήματα και τα 23 κύπελλα Ισπανίας, το ότι το παρατσούκλι της (λιοντάρια) και το όνομα του γήπεδού της (Σαν Μαμές) προέρχονται από τον προστάτη της πόλης (Άγιος Μάμας, που ρίχτηκε στον λάκο με τα λιοντάρια και δεν έπαθε τίποτε), το ότι δεν έχει βάλει ποτέ διαφήμιση στην φανέλα της και ότι αποτελεί συχνό τροφοδότη της Εθνικής Ισπανίας.
Ένας ακόμη λόγος και πιθανόν ο σημαντικότερος, είναι το δέσιμο των ποδοσφαιριστών της με την φανέλα. Οι παίκτες δεν παίζουν μόνο για την φανέλα, παίζουν και για τον τόπο τους. Η διοίκηση (αν φύγουν) τους πουλάει πανάκριβα μεν, με πόνο δε γιατί όπως σε κάθε οικογένεια είναι δύσκολο να αποχαιρετάς τα παιδιά του. Από τους παίκτες που δεν έφυγαν ποτέ και έγραψαν ιστορία με την φανέλα της Αθλέτικ είναι ο Χοσέμπα Ετσεμπερία.
Ποιος θα το περίμενε κιόλας, ότι ο Ετσεμπερία θα έγραφε ιστορία όταν έφευγε το 1995 από την αιώνια μισητή αντίπαλο Ρεάλ Σοσιεδάδ για να φορέσει την φανέλα των λιονταριών. Η μεταγραφή έγινε όταν ήταν μόλις 17 χρονών και κόστισε 3 εκατομμύρια ευρώ, ποσό ρεκόρ για έναν πιτσιρικά τότε. Στην Σοσιεδάδ, παρά το τότε νεαρό της ηλικίας του, είναι ακόμη προδότης και δεν του συγχωρούν ότι την επόμενη χρονιά τότε δεν εμφανίστηκε στο γήπεδο. Αργότερα θα πετύχαινε εκεί μέσα δύο γκολ και θα έτρωγε τόσο μπινελίκι και κάθε είδους ιπτάμενα υλικά που η Σοσιεδάδ θα τιμωρούνταν από την Ισπανική Ομοσπονδία.
O Χοσέμπα όμως ήταν από την κοιλιά της μάνας του βαμμένος Αθλέτικ Μπιλμπάο. Θα έγραφε αργότερα ιστορία με την φανέλα της, φορώντας τη 514 φορές και θα σκόραρε 102 γκολ συνολικά. Θα είχε και 53 συμμετοχές και 12 γκολ με την Εθνική Ισπανίας και μέλος στα Μουντιάλ του 1998 και Euro 2000 και 2004.
Aγωνιζόμενος σε όλες τις επιθετικές θέσεις, χρησιμοποιούσε με άνεση και τα δύο πόδια του και δημιουργούσε πανικό στις αντίπαλες άμυνες (το βίντεο είναι με ελληνικούς υπότιτλους)
Παικταράς αλλά πάντα υποτιμημένος, δοξάστηκε εσαεί για την σπάνια αφοσίωση που είχε στον σύλλογό του. Απέρριψε προτάσεις και στην τελευταία χρονιά του (2009-2010) έπαιξε δωρεάν καθώς ήθελε να φτάσει στην 3η θέση με τις περισσότερες συμμετοχές στην φανέλα της Μπιλμπάο. Όλα τα λεφτά που ήταν να δωθούν πήγαν στο ίδρυμα της ομάδας.
Ο τελευταίος του αγώνας με την Αθλέτικ ήταν με αντίπαλο την ίδια την Αθλέτικ, συγκεκριμένα εναντίον 100 παιδιών από τις ακαδημίες! Μπροστά σε 20.000 κόσμο λοιπόν, 11 επαγγελματίες παρατάχθηκαν με 4-4-2 απέναντι στο 20-60-17 των παιδιών με το τελικό σκορ να είναι 5-3 για τους επαγγελματίες!
O τίτλος που δόθηκε για το παιχνίδι ήταν “The Impossible Game”.
Αν και αποχώρησε σε ηλικία μόλις 32 χρόνων,ο Ετσεμπερία είχε υπηρετήσει σχεδόν 16 χρόνια τον σύλλογό του.
Σε μια εποχή που το χρήμα καθορίζει τα πάντα, ο Χοσέμπα Ετσεμπερία είναι από τους τελευταίους ρομαντικούς του παγκοσμίου ποδοσφαίρου.
Δεν έλαμψε ποτέ όσο παικταράς και να ήταν, δεν κέρδισε τίτλους, δεν ήταν σταρ.
Η αφοσίωση και η ανιδιοτελής αγάπη του για τον σύλλογό του ωστόσο τον κατατάσσει στους ήρωες που τα ποδοσφαιρικά παραμύθια τους είναι συναρπαστικά και θα μείνουν για πάντα