Πολλές φορές έχουμε αναρωτηθεί τι επάγγελμα θα μπορούσαν να κάνουν οι αγαπημένοι μας παίχτες μετά το τέλος της καριέρας τους. Μπαίνουμε για λίγο στα παπούτσια τους και γράφουμε για το τι θα κάναμε εμείς αν ήμασταν στη θέση τους.
Γιώργος Σαββίδης – Φράνκο Κοστάντζο
Ωραίο δίλημμα το σημερινό. Τι επάγγελμα θα έκανες αν ήσουν στη θέση κάποιου καλτ ποδοσφαιριστή; Πώς θα συνέχιζες τη ζωή σου μετά την τρομακτική καριέρα που είχες στα γήπεδα; Εγώ, λοιπόν, αποφάσισα να ασχοληθώ με τον καλτ θρύλο που ακούει στο όνομα Φράνκο Κοστάντζο. Ο υπέροχος Αργεντίνος, μετά το εκπληκτικό πέρασμά του από τον Ολυμπιακό, κρέμασε τα γάντια του και ασχολήθηκε με το ψάρεμα, με μεγάλη μάλιστα επιτυχία.
Δυστυχώς, όμως, τον πείσανε να ξαναφορέσει τα γάντια του κι έτσι από το 2013 ως το 2017 υπερασπίστηκε την εστία της Ουνιβερσιτάντ Κατόλικα 44 ολόκληρες φορές. Πλέον έχει βγει στη σύνταξη, οπότε αυτό που θα έκανα στη θέση του, θα ήταν να ανοίξω ένα μαγαζί με αλιευτικά εργαλεία και στον ελεύθερό μου χρόνο θα πήγαινα για ψάρεμα και μετά τσιπουράκια. Και είμαι σίγουρος ότι ο αγαπημένος Φράνκο θα πιάσει περισσότερα ψάρια απ’όσα σουτ.
Τέλης Τερζής – Γρηγόρης Γεωργάτος
Δεν ξέρω για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό, αλλά η συγκεκριμένη ιδέα που θα μοιραστώ μαζί σας απόψε αγαπητοί φίλοι του Καλτ, ήρθε στο μυαλό μου από τότε που ο εν λόγω παικταράς έπαιζε ακόμη. Πάντα ήθελα να δω το Γρηγόρη το Γεωργάτο αφεντικό σε καφετέρια. Για κάποιο λόγο ήμουν πάντοτε πεπεισμένος ότι αυτή η δουλειά θα του πήγαινε γάντι και στεναχωρέθηκα όταν έμαθα ότι συνέχισε να ασχολείται με το ποδόσφαιρο και μετά το τέλος της καριέρας του. Άχαστο χαϊ λαϊτ το σκηνικό που θα μπορούσε να παιχτεί με όλη την κομπανία του Ολυμπιακού της εποχής (Αλεξανδρή, Ελευθερόπουλο, Πουρσανίδη, Αμανατίδη κ.α.) να μαζεύονται στο καφέ να δουν ματς και να θυμηθούν τα παλιά. Για κάτι τέτοιες στιγμές αξίζει να ζούμε.
Γιώργος Βαρούχας – Λουτσιάν Σανμαρτεάν
Θεωρώ τον Ρουμάνο από τους πιο ταλαντούχους ποδοσφαιριστές που έχουν περάσει από την χώρα μας. Χαρισματικός τεχνίτης, σπουδαίο μυαλό και φαντεζί εκτελεστής όταν έπρεπε. Ενώ τα σχόλια για το μεγάλο δεκάρι που θα έφερνε ο Ζάετς ήταν (δικαιολογημένα με τις προσδοκίες που δημιουργήθηκαν για γνωστό όνομα) αιχμηρά, ο Ρουμάνος μπορούσε να παίξει μεγάλη μπάλα όταν ήθελε…Και όταν μπορούσε. Γιατί τα πόδια του ήταν γυάλινα και μπαινοέβγαινε σε κέντρα αποκατάστασης.
Δεν ήταν μόνο αυτό. Ο χαρακτήρας του κατέστρεφε ένα γνήσιο ταλέντο. Δύσκολος χαρακτήρας με πολλά ψυχολογικά. Γι’αυτό στα γεράματα, αν ήμουν ο Σανμαρτεάν, θα άνοιγα ένα κέντρο αποκατάστασης που δεν θα έχει προσωπικό για την σωματική μόνο αποκατάσταση, αλλά και την ψυχολογική. Ένα επάγγελμα που είναι πλέον απαραίτητο για πολλούς εκεί έξω. Κρίμα, δεν βλέπουμε τέτοιους τεχνίτες στην χώρα μας.
Γιώργος Παπαθαναήλ – Μίλτον Νούνιες
Τον Μίλτον Νούνιεζ λογικά θα τον θυμάστε οι περισσότεροι. Ο επιθετικός από τη Γουατεμάλα με ύψος κοντά στο 1.60 είχε έρθει στον ΠΑΟΚ το 1999 και φυσικά πέρασε και δεν ακούμπησε. Το πιο εντυπωσιακό με την περίπτωση του είναι ότι κατάφερε να πάρει μεταγραφή στην Sunderland με το ποσό των 1.6εκ λιρών. Εγώ λοιπόν εάν ήμουν ο Μίλτον Νούνιες μετά την ολοκλήρωση της ποδοσφαιρικής μου καριέρας, θα το γύριζα στο μπάσκετ. Θα έβαζα σκόπο να φτάσω μέχρι το ΝΒΑ. Γιατί μπορεί ναι είμαι μόνο 1.60, αλλά ο τότε σύμβουλος του Μπατατούδη που τον είχε φέρει είχε πει: “συμφωνώ, είναι κοντός, αλλά τον έχετε δει να πηδάει;” . Οπότε γιατί όχι, θα ξεκινούσα από το ερασιτεχνικό της Γουατεμάλας, θα έπαιρνα μεταγραφή στον ΠΑΟΚ μετά σε κάποια ομάδα Ευρωλίγκας με τελικό σταθμό το μαγικό NBA!
Ιωάννης Κυράπογλου – Ιγκόρ Μπίσκαν
Το μυστικό για να είσαι καλός life coach είναι να αγαπάς τη ζωή, να είσαι χαρούμενος και να πιστεύεις πως υπάρχουν συνάνθρωποί σου που μπορούν να ακούσουν τις μικρές αμπελοφιλοσοφίες σου περί ζωής του τύπου «Σταμάτα επιτέλους να υπάρχεις και ξεκίνα να ζεις!» και με έναν μαγικό τρόπο, η ζωή τους θα αλλάξει. Αν ήμουν ο Ιγκόρ ο Μπίσκαν, η χαρά της ζωής, αυτό το λυγερό αγόρι με το υπέροχο χαμόγελο θα ήθελα για επάγγελμα να είμαι life coach και τίποτα άλλο. Θα καλωσόριζα τους πελάτες μου με ένα τεράστιο χαμόγελο, θα τους έλεγα ιστορίες από τότε που έπαιζα στη Λίβερπουλ ή δεν έπαιζα στον Παναθηναϊκό, θα γελούσαμε παρέα και θα τους άλλαζα τη ζωή μονάχα με την παρουσία μου στο χώρο.
