Gamer δεν ήμουν ποτέ. Δεν έχω παίξει πάνω από 10 (διαφορετικά) παιχνίδια νομίζω σε όλες τις πλατφόρμες.
Αλλά αυτά τα 10 περίπου διαφορετικά παιχνίδια έχουν ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου και στις αναμνήσεις μου. Ας μιλήσουμε για το FIFA 99 σήμερα.
Ήταν το πρώτο ποδοσφαιράκι που έπαιξα ποτέ, οπότε νοσταλγικά κατακτάει αμέσως θέση. Το θέμα είναι ότι μετά η FIFA έκανε τρομερή κοιλιά για αρκετά χρόνια, τουλάχιστον στα δικά μου γούστα, οπότε έπαιξα για λίγα χρόνια PRO μέχρι να εγκαταλείψω και τα δύο οριστικά και να την βρίσκω στο FM, παίζοντάς τα περιστασιακά με φίλους.
Το FIFA 99 ήταν από τα καλύτερα παιχνίδια και οι ώρες που πέρασα με αυτό περιγράφονται σύμφωνα με τους Άγγλους: many spent, none wasted.
Συνολικά δεν μπορείς να πεις ότι έφερε μια επανάσταση όπως τα προηγούμενα FIFA και ειδικά ο προκάτοχός του. Ήταν ωστόσο μια βελτιωμένη έκδοση στα γραφικά, στο gameplay και στην παρουσίαση των επιλογών που προσέφερε.
Φυσικά τα γραφικά δεν μπορούν να συγκριθούν με τα σημερινά. Οι κινήσεις ήταν πιο ρεαλιστικές, τα χρώματα πιο ανοιχτά από το πολύχρωμο FIFA 98 και τα στάδια με ωραίο φωτισμό να δίνουν το κατάλληλο feeling. Οι καλτίλες ήταν εκεί, όπως όταν υπήρχε ένα σχετικό πάγωμα του παιχνιδιού όταν υπήρχαν πολλοί παίκτες στην οθόνη. Το κοινό ήταν υπέροχα άθλιο, τετραγωνισμένο και με μεγάλα πίξελ όπως το αγαπούσαμε. Οι παίκτες αν εξαιρέσεις τον Ζιζού και το διάσημο ροξάκι του, ήταν λίγο πολύ όλοι ίδιοι.
Δεν υπήρχε χρήση όλων των δικαιωμάτων οπότε ο Ρονάλντο ήταν ο A. Calcio στην Ίντερ και στην Εθνική Βραζιλίας.
Αυτό που αγαπούσα ήταν οι πανηγυρισμοί, χαρακτηριστικά θυμάμαι τρεις τέσσερις παίκτες να κάνουν κύκλο μεταξύ τους με τα χέρια ψηλά μιμούμενοι τον τρόπο πτήσης. Άλλος πανηγυρισμός ήταν το ζουμ στην τετραγωνισμένη μάπα του παίκτη, ο οποίος θα ξεχώριζε λόγω διαφορετικού χρώματος μαλλιών, όπως ο Μπέκαμ.
Ένα άλλο στοιχείο που μου άρεσε ήταν η περιγραφή την ώρα που έβαζες γκολ. Πάντα με πόρωνε το πως το ζούσαν στην μετάδοση όταν έμπαινε γκολ.
Να πούμε και για το γαμάτο gameplay και τα δεκάδες κόλπα που μπορούσες να κάνεις ατομικά και ομαδικά; Ο απόλυτος γκουρού του παιχνιδιού δεν κατάφερα να γίνω αλλά με ενθουσίαζε να μαθαίνω τέτοιες αλητείες και να τις εφαρμόζω στα παιχνίδια. Μπορούσες ακόμη να κερδίσεις και πέναλτι αν κορόιδευες καλά με την επιτηδευμένη βουτιά σου τον διαιτητή. Αρνητικό ότι μπορούσες να σουτάρεις από παντού και να βρεις στόχο, ανεξαρτήτως παίκτη.
Δεν γίνεται να μην αναφέρουμε και το επιβλητικό intro!
Funk soul brother και τα μυαλά στα κάγκελα! Αυτά είναι σάουντρακ!
Άλλη κομματάρα!
Δεν έχει νόημα να γίνω πιο αναλυτικός, τα πόσα γράφονται ή θα μπορούσαν να γραφτούν δεν είναι τίποτε μπροστά στην νοσταλγία και τις ωραίες στιγμές που πέρασα με το παιχνίδι! Δεν ήταν το τέλειο ποδοσφαιράκι, δεν ήταν το τέλειο FIFA αλλά αν με ρωτήσουν με ποιο παιχνίδι γούσταρες περισσότερο απ΄όλα η απάντηση είναι: FIFA 99!
H SONY επανακυκλοφόρησε το PS (το πρώτο, του αυθεντικό, το ορθόδοξο) μαζί με 20 κλασικά παιχνίδια του που μεγάλωσαν γενεές. Μήπως θα πρέπει να (επανα)κυκλοφορήσει και το FIFA 99;