Είσαι παθιασμένος με ταινίες επιστημονικής φαντασίας και ψάχνεις συνεχώς νέα διαμάντια; Μεγάλωσες κι εσύ με τον Κιάνου Ριβς να κάνει τα ακροβατικά του και να νικάει όλες τις προκλήσεις του ψηφιακού κόσμου; Αναρωτιέσαι γιατί δεν έχουμε τέτοια αριστουργήματα κι εδώ στην Ελλάδα; Έχουμε φίλες και φίλοι, οπότε ανοίξτε τα στραβά σας και αφεθείτε μαζί μου στο έπος που πρόκειται να σας παρουσιάσω ευθύς αμέσως.
Μιλάω φυσικά για την ταινία “Το Κομπιούτερ του Θανάτου” ή όπως είναι ευρέως διαδεμόνη “Το Ελληνικό Μάτριξ”. Ήδη αρχίζω να διαβάζω στο βλέμμα σου φίλε αναγνώστη/φίλη αναγνώστρια την απορία και ίσως και τον εμπαιγμό. Κάτσε μαζί μου ως το τέλος του άρθρου (και κυρίως το βίντεο που ακολουθεί) και θα συμφωνήσεις μαζί μου ότι οι αδερφοί (τότε, σήμερα αυτοπροσδιορίζονται ως αδελφές) Warchovski πήραν μάλλον πολλές ιδέες για την επική τριλογία τους από την δική μας ταινία (γιατί πάντα δίναμε τα φώτα μας στον κόσμο).
Βρισκόμαστε στο 2080 μ.Χ. και η πληροφορική έχει κατακτήσει όλους τους τομείς που συνθέτει η ζωή, όπως μας πληροφορεί η ίδια η ταινία από το πρώτο κιόλας πλάνο. Ο πρωταγωνιστής μας Πάρης Βελής (τον υποδύεται ΜΟΝΑΔΙΚΆ ο αδικοχαμένος Άκης Φλωρέντης, που είναι ΟΛΌΙΔΙΟΣ ο Εθνικός Σταρ) είναι ένας εξέχων καθηγητής πληροφορικής που εργάζεται στην εταιρία LASER COMPUTERS (ΠΟΥ ΤΟ ΒΡΗΚΑΝ ΤΕΤΟΙΟ ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΟ ΟΝΟΜΑ) και έχει ως στόχο να δημιουργήσει ένα παιχνίδι εικονικής πραγματικότητας, όπου ο άνθρωπος θα εισέρχεται μέσα στο παιχνίδι και θα αντιμετωπίζει τις διάφορες πίστες του παιχνιδιού. Προσοχή όμως! Αν χάσει έστω και σε μία πίστα, πεθαίνει και στην πραγματικότητα! Beat that shit σεναριογράφοι του Χόλιγουντ!
Ο πρωταγωνιστής μας καταφέρνει και μπαίνει μέσα στο κομπιούτερ (by the way, το κομπιούτερ είναι φίλος του και δε θέλει να παίξει ενάντια στον ήρωά μας γιατί δε θέλει να τον σκοτώσει. Αα, και βρίζει κιόλας) και έρχεται αντιμέτωπος με μια σειρά από προκλήσεις. Οι δοκιμασίες που έχει να αντιμετωπίσει είναι κατά σειρά οι εξής: Ρώσικη ρουλέτα, το καλύτερο ανέκδοτο (ίσως ότι πιο έξυπνο και πετυχημένο έχεις δει ποτέ σε βιντεοκασέτα. Εγώ με την παρέα μου είχαμε απλά πατήσει pause και γελούσαμε κανά δεκάλεπτο), τα πέναλτι, η Βότκα μέχρι θανάτου (!!!), ο καλύτερος χορευτής (όπου σαν άλλος Mickael Jackson χορεύει κάτω από την δισκομπάλα την Ιτιά), το Προσοχή Ναρκοπέδιο (ναι, ο γνωστός Ναρκαλιευτής, ΤΟΣΟ ΓΑΜΗΜΕΝΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΥΤΗ Η ΤΑΙΝΙΑ), το στριπ πόκερ(!!!), το Αντιμέτωποι με τους Πανκ (ΠΑΙΧΤΕ ΠΑΝΚ ΡΕ, πάντα στο ρεύμα της εποχής η ταινία μας), το τριπλούν, τους Ράμπο (έχει πάρει όλη την pop culture το αριστούργημά μας), τους Μαύρους Πάνθηρες, τους Μαφιόζους, τον ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΗ ΔΟΛΟΦΟΝΟ ΜΕ ΤΟ ΠΡΙΟΝΙ (και horror φυσικά, με μια εξαιρετική τοποθέτηση προϊόντος), την Φρίκη στο Νεκροταφείο (όχι που θα έλειπαν τα ζόμπι), τους Δράκους του Κουνγκ Φου και φυσικά τον Παρανοϊκό Επιστήμονα.
Από ένα σημείο και μετά, ο Πάρης Βελής έχει τη συμπαράσταση της διευθύντριας της σχολής tae kwon do που πήγαινε και του δασκάλου του, οι οποίοι συμφωνούν να μπουν στο παιχνίδι για να σώσουν τον καθηγητή έναντι αδράς αμοιβής (100 εκατομμύρια αλλά δε μαθαίνουμε το νόμισμα, γιατί σωστά είχε προβλέψει ο σεναριογράφος ότι ίσως στο μέλλον δε θα υπήρχαν δραχμές) και περνάνε τις ίδιες πίστες μέχρι να τον βρουν και μετά να συνεχίσουν όλοι μαζί.
Γιατί όμως λατρεύουμε το Κομπιούτερ του Θανάτου; Αν οι παραπάνω παράγραφοι δεν ήταν αρκετές, ας δώσουμε μερικά έξτρα στοιχεία. Πρώτα απ’όλα, η ενδυματολογία των ηρώων μας. Είναι τόσο cult και βρωμάνε 80’s που απλά προσκυνάμε. Δεύτερον, τα υπερτέλεια γραφικά. Όπως θα διαπιστώσετε και στο βίντεο παρακάτω, τα ειδικά εφέ δεν είναι και τόσο ειδικά, αλλά αν κρίνουμε την εποχή που γυρίζονταν και λογικά το περιορισμένο μπάτζετ που θα είχαν, απλά υποκλινόμαστε. Τρίτον, η υπέροχη μουσική της. Μινιμαλιστική, στο πνεύμα της εποχής των arcade, αυτό το αρρωστημένο 8-bit soundtrack και οι παραλλαγές του που ακούμε καθ’όλη τη διάρκεια της ταινίας, απλά μας εντυπώνεται στον εγκέφαλο. Να κάνουμε μια αναφορά και στο μοντάζ με τα κοψίματα που απλά μας κόβουν την ανάσα ενώ και η σκηνοθεσία του Μιχάλη Λεφάκη jr είναι απλά καθηλωτική.
Εγώ σας παρουσιάζω ένα ποτπουρί με τα best of αυτού του αριστουργήματος:
