Τον Άντρια Ζίβκοβιτς τον γνωρίζαμε οι περισσότεροι μανατζερόπληκτοι εδώ και αρκετά χρόνια. Ο Σέρβος μεσοεπιθετικός είναι ένα από τα μεγαλύτερα πουλέν των τελευταίων εκδόσεων του λατρεμένου παιχνιδιού που έχει φάει σημαντικό κομμάτι από τις ζωές μας, αφού στις περισσότερες τον έπαιρνες είτε ελεύθερο, είτε με μικρό αντίτιμο και είχες για αρκετές σεζόν μια εγγυημένη λύση πολύ υψηλού επιπέδου στα δεξιά, αφού γινόταν ένας από τους καλύτερους παίκτες στο παιχνίδι.
Παρά τα όσα μαγικά έκανε στο μάνατζερ όμως, η πραγματικότητα ήταν κάπως διαφορετική για τον Σέρβο. Ξεκίνησε από πολύ νωρίς να γίνεται γνωστός, όντας μάλλον το καλύτερο σύγχρονο προϊόν της ακαδημίας της Παρτιζάν, η οποία τον ενέταξε στο δυναμικό της το Σεπτέμβριο του 2009, όταν τον ανακάλυψε να παίζει στη Νις της Σερβίας, τη γενέτειρα πόλη του, στα νοτιοανατολικά της χώρας.
Γρήγορα, ο Ζίβκοβιτς ξεχώρισε, δείχνοντας από πολύ νωρίς δείγματα του ταλέντου του. Έγινε διεθνής με τις μικρές εθνικές της Σερβίας, ενώ έκανε και το ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα του συλλόγου τον Απρίλιο του 2013, πριν καν κλείσει τα 17. Ο δρόμος ήταν ανοιχτός για τον ταλαντούχο εξτρέμ που βαφτίστηκε «Σέρβος Μέσι», λόγω της σωματικής του διάπλασης και του τρόπου παιχνιδιού του. Καθόλου υπερβολικοί και καθόλου πιεστικοί οι Βαλκάνιοι αδερφοί μας, όπως πάντα.
Παρότι ήταν νεαρός, ο Ζίβκοβιτς έδειξε από νωρίς την τάση του να διαφωνεί, να μάχεται και να επαναστατεί όταν θεωρεί ότι δεν παίρνει όσα αξίζει και όσα του αναλογούν, είτε πρόκειται για χρήματα, είτε για μια καλύτερη προοπτική καριέρας. Έβγαλε το λάδι των επιτελών της Παρτιζάν για να υπογράψει το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο, τον Αύγουστο του 2013 και για τις επόμενες τρείς σεζόν αποτελούσε την κύρια πηγή κινδύνου για τις αντίπαλες άμυνες, όταν αντιμετώπιζαν την Παρτιζάν.
Αποτέλεσε βασικό μέλος της εθνικής ομάδας κάτω των 20 ετών της Σερβίας που κατέκτησε το παγκόσμιο Κύπελλο του 2015 στη Νέα Ζηλανδία, παίζοντας και στα 7 παιχνίδια της ομάδας του στη διοργάνωση και σκοράροντας 2 φορές. Παράλληλα, χρίστηκε διεθνής για πρώτη φορά και με την ανδρική ομάδα τον Οκτώβριο του 2013 από τον Σίνισα Μιχαΐλοβιτς, σε ένα φιλικό με την Ιαπωνία. Έτσι, έγινε ο νεώτερος Σέρβος που αγωνίζεται με την εθνική ομάδα, σε ηλικία μόλις 17 ετών.
Το Μάρτιο του 2014, ο Ζίβκοβιτς έγινε και ο νεώτερος αρχηγός στην ιστορία της Παρτιζάν, φορώντας το περιβραχιόνιο σε ηλικία 17 ετών, 7 μηνών και 18 ημερών. Η ικανότητά του με τη μπάλα, η ταχύτητά του και οι πολύ ποιοτικές επαφές του ,τον έκαναν βέβαια γνωστό στα γραφεία των μάνατζερ και γρήγορα έγινε σαφές πως τα στενά όρια της Σερβίας σύντομα δε θα μπορούσαν να καλύψουν το ταλέντο του.
Κι ενώ θα περίμενε κανείς η Παρτιζάν να βγάλει ένα βουνό λεφτά από το καλύτερο προϊόν της ακαδημίας της, αφού έτσι κι αλλιώς τα λεφτά για μεταγραφές στο ποδόσφαιρο έχουν ξεφύγει πλέον (ή τουλάχιστον έτσι συνέβαινε την περίοδο πριν την πανδημία), ο Ζίβκοβιτς αρνήθηκε να υπογράψει νέο συμβόλαιο κι έτσι τέθηκε εκτός ομάδας στην Παρτιζάν το Φεβρουάριο του 2016. Πολύ πιθανό σε αυτό να έπαιξε ρόλο και η φοβερή ιστορία με τον Απόλλωνα Λεμεσού, δύο χρόνια νωρίτερα.
Το 2014 λοιπόν, με τον παίκτη να μη γνωρίζει απολύτως τίποτα, η Παρτιζάν πούλησε το 50% των δικαιωμάτων του στην κυπριακή ομάδα, έναντι 1,2 εκατομμυρίων ευρώ. Συνέχισε να αγωνίζεται βέβαια στους Σέρβους, με τους Κυπρίους όμως να έχουν το δικαίωμα να απαιτούν μερίδιο από οποιαδήποτε τυχόν μεταγραφή θα έκανε στο μέλλον.
Οι πολύ κακοί όροι του συμβολαίου πήραν δημοσιότητα στη Σερβία, με τον πρόεδρο της Παρτιζάν που έκλεισε τη συμφωνία να αποχωρεί λίγο μετά και το νέο διοικητικό συμβούλιο να προσπαθεί να ακυρώσει τη συμφωνία, πράγμα που δεν κατάφερε, αφού τα συμβόλαια είχαν υπογραφεί από την Παρτιζάν, ανεξάρτητα από το ποιος ήταν εκείνη την περίοδο πρόεδρος.
Όλα αυτά αποδείχτηκαν τσάμπα ταλαιπωρία, αφού το καλοκαίρι του 2016 ο Ζίβκοβιτς υπέγραψε ως ελεύθερος στη Μπενφίκα, με την Παρτιζάν και τον Απόλλωνα να μην παίρνουν τελικά τίποτα για τη μεταγραφή, αφού το συμβόλαιό του εξέπνευσε. Στους Πορτογάλους έμεινε 4 σεζόν, αγωνιζόμενος σε 88 παιχνίδια και σκοράροντας 4 φορές, χωρίς να καταφέρει να ξεχωρίσει και να γίνει βασικός στην ομάδα. Παρόλα αυτά, κατέκτησε 2 πρωταθλήματα κι 1 κύπελλο, πριν βρεθεί εκτός πλάνων αυτό το καλοκαίρι.
Ο Σέρβος φαίνεται πως δε χωρούσε στο νέο, πανάκριβο ρόστερ που ετοίμαζε ο Χόρχε Ζέσους στη Μπενφίκα και αφού πήρε πάνω από 1 εκατομμύριο ευρώ αποζημίωση, έμεινε ελεύθερος. Εδώ συναντάται και το μεγαλύτερο παράδοξο για τον Ζίβκοβιτς, αφού στην εποχή που τα εκατομμύρια ευρώ ξοδεύονται από τις ομάδες σαν να είναι στραγάλια, κι ενώ είναι από τα καλύτερα ταλέντα της πατρίδας του, αν όχι το μεγαλύτερο τα τελευταία χρόνια, τα μόνα χρήματα που έχουν δαπανηθεί για μεταγραφή στην καριέρα του, είναι τα χρήματα που έδωσε το ’14 ο Απόλλων Λεμεσού.
Με το που έμεινε ελεύθερος, ο ΠΑΟΚ κινήθηκε πολύ γρήγορα και τον έκανε δικό του. Δύο εβδομάδες αργότερα, ο Ζίβκοβιτς, με μια εξαιρετική κίνηση και τελείωμα, «σκότωσε» την παλιά του ομάδα, σφραγίζοντας τη μεγάλη νίκη του ΠΑΟΚ επί των Πορτογάλων. Αυτός που δε χωρούσε στο νέο, λαμπερό και πανάκριβο ρόστερ της Μπενφίκα, ήταν αυτός που της έδωσε το τελικό χτύπημα, δημιουργώντας της έτσι εκτός των άλλων και οικονομικές ζημιές δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ.
Τι σου είναι η μπάλα μερικές φορές!