Αδιανόητα έξυπνοι διάλογοι (που δεν προσφέρουν κανένα νόημα), οι θανατηφόρες ατάκες, η άναρχη σειρά των ιστοριών μέσα στην υπόθεση, οι άπειρες αναφορές στο pop culture (από ταινίες των 50’ς σε 70’ς lifestyle), η βία και υπέροχα ταιριαστά άσματα, είναι τα χαρακτηριστικά ταινιών του Κούεντιν Ταραντίνο.
Και με το τελευταίο θα εστιάσουμε μιας και ο μάστορας έχει χαρίσει σκηνές που σε συνδυασμό με την μουσική τους υπόκρουση μείνανε στην ιστορία του κινηματογράφου. Πάμε να δούμε μερικά από τα κλασικά ταραντινίστικα άσματα που λατρέψαμε.
Reservoir Dogs (1991)
Από το υπέροχο intro με το “Little Green Bag” μέχρι το απολαυστικά φλύαρο “Coconut”,από το τρολίστικο χαζουχαρούμενο και ερωτευμένο “Hooked on A Feeling” στο πένθιμο και εσωστρεφές “Harvest Moon”. Αλλά ρε όταν ακούς το “Stuck In The Middle With You” σκέφτεσαι την εξοργιστικά απίθανη σκηνή του βασανισμού.
Pulp Fiction (1994)
Εντάξει η Μισιρλού έγινε με την ταινία ένα. Το σήμα κατατεθέν της. Από εκεί και πέρα το surf rock με τα “Bustin’ Surfboards”, “Comanche” και “Surf Rider” (εκπληκτικό Outro σε ένα επικό φινάλε) συνυπάρχει με την ερωτική διάθεση των “Bullwinkle Part II” και του υπερκλασικού “Girl You’ll Be A Woman Soon” με τον αλησμόνητο χορό της Ούμα Θέρμαν.
Jackie Brown (1997)
Υποτιμημένη ταινιάρα ως tribute στα blaxploitation movies των 70’ς. Soul (“Didn’t I Know I Blow Your Mind This Time”), funk-ίλες (“Street Life”), Johnny Cash “Tennessee Stud” με το απόλυτο κομμάτι να είναι πάλι το εναρκτήριο “Across the 110th Street”.
Kill Bill Vol 1. (2003)
Για μένα το καλύτερο soundtrack του Ταραντίνο βρίσκεται στις δύο αυτές ταινίες.
Με τo υπέροχο “Bang Bang”, με το “Battle Without Honor” που έγινε μουσικό χαλί παγκοσμίως και με την αιθέρια μουσική του Zamfir.
Kill Bill Vol 2 (2004)
Είναι και η αρχή της συνεργασίας με τον τεράστιο Ennio Morricone (αν δεν κάνω μεγάλο λάθος). Στο πρώτο Kill Bill έδωσε το “Death Rides A Horse” ενώ στο δεύτερο χαρίζει τοπαρακάτω, το soundtrack της θέλησης, της επιμονής, του θριάμβου. Το πιο motivational tune που έχει γράψει άνθρωπος.
Deathproof (2007)
Τρελά γκάζια αυτή η ταινία. Λογίζεται ως η χειρότερη του μάστορα αλλά ρε γαμώτο είναι σαν να ήθελε να κάνει υπέροχα κακή αυτή την ταινία. Σερφίλες και πάλι “Last Race”, κοπανητά με 200 χλμ στην ώρα όπως στην ταινία (“Hold Tight” και “Chick Habit”), λίγη ηρεμία μετά “Baby It’s you”) αλλά θα είμαστε τραγικά προβλέψιμοι με το “Down In Mexico”.
Inglorious Basterds (2009)
Άλλη εποχή, οπότε το εναρκτήριο “Green Leaves OF Summer” δίνει την κατάλληλη υποβλητική ατμόσφαιρα. Ο Εnnio Morricone δίνει πάλι τα “Verdict” και το outro “Rabbia E Tarantella” αλλά θα γίνουμε άλλη μια φορά προβλέψιμοι και θα επιλέξουμε την κομματάρα ενός άλλου θεού.
Django Unchained (2013)
Άλλη μια φορά που μεγαλουργεί ο Κουέντιν με τις υπέροχες στιγμές του Morricone (“Braying Mule”), του Luis Bakalov (“Django”), την κομματάρα “Freedom” του Anthony Hamilton. Προσωπικά αγαπημένο το παραπάνω και ο πόνος που βγάζει.
Hateful 8 (2013)
Κάποτε ήταν ο Sergio Leone. Τώρα ήταν ο Ταραντίνο που είχε την τιμή να υπογράφει το σάουντρακ του western του ο Ennio Morricone. Αρκετά υποχθόνιο το soundtrack που σε βάζει πάντα στο ύφος της ταινίας: δεν ξέρεις από που θα σκάσει η πρώτη πουστιά!
Ως τελευταίο μα όχι καταιδρωμένο, θα βάλουμε το παρακάτω που έμεινε στην ιστορία με τον θρυλικό χορό της θεάς Σάλμα Χάγεκ.
Το σενάριο το υπογράφει ο Ταραντίνο και είναι ο υπερτυχερός που γεύεται και το πόδι της Σάλμα.
Αυτά λοιπόν ξανά και ξανά μέχρι να μας διδάξει πάλι μουσικές ο άνθρωπος με το πιο πολυπόθητο ipod στον πλανήτη.
Y.Γ. Την στιγμή που τέλειωσα το άρθρο πέτυχα την αγαπημένη λίστα του Tarantino όλων των ταινιών του συμπεριλαμβανόμενης και της καινούργιας.