Ο Ρομπέρτο Μαντσίνι, που γεννήθηκε στο Τζέσι της Ιταλίας στις 27 Νοεμβρίου του 1964, είναι μία από τις περιπτώσεις των παικτών που όλοι γνώριζαν πως θα ασχοληθεί με την προπονητική πριν ακόμη το πάρουν απόφαση και οι ίδιοι.
Ο Ιταλός ανήκει στη συνομοταξία των, λίγων είναι η αλήθεια, προπονητών που ξεκίνησαν την πορεία τους στους πάγκους έχοντας πίσω τους και μία αρκετά αξιόλογη ποδοσφαιρική καριέρα.
Ξεκίνησε από τις ακαδημίες της Μπολόνια και έκανε το ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα της το 1981. Την επόμενη χρονιά, ο Μαντσίνι έκανε τη μεταγραφή στην ομάδα με την οποία θα συνέδεε την καριέρα του περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη, τη Σαμπντόρια.
Αγωνίστηκε στην ομάδα της Γένοβα για 15 ολόκληρα χρόνια, από το 1982, μέχρι το 1997, κερδίζοντας μαζί της πληθώρα τίτλων και διακρίσεων, ανάμεσα σε αυτές το πρωτάθλημα του 1991, το Κύπελλο Κυπελλούχων του 1990, ενώ το 1992 έφτασε και μέχρι τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, όπου η Σαμπντόρια ηττήθηκε από τη Μπαρτσελόνα με το γκολ του Κούμαν.
Στη Σαμπντόρια, ο Μαντσίνι, που φυσικά διετέλεσε και αρχηγός της, αφού από νωρίς είχαν αρχίσει να ξεχωρίζουν τα ηγετικά χαρακτηριστικά του, είχε συνθέσει ένα φοβερό επιθετικό δίδυμο με τον μεγάλο Τζιανλούκα Βιάλι, το οποίο ονομάστηκε «Οι δίδυμοι των γκολ», λόγω της επικοινωνίας τους στο γήπεδο.
Οι δυο τους βρέθηκαν ξανά πολλά χρόνια αργότερα, όταν ο Βιάλι ήταν μέλος του τεχνικού τιμ του Μαντσίνι στο Euro που κατέκτησε η εθνική Ιταλίας το 2021, μετά την μεγάλη περιπέτεια της υγείας του.
Το 1997 άφησε την αγαπημένη του Σαμπντόρια για τη Λάτσιο, με την οποία κέρδισε ακόμη ένα πρωτάθλημα το 2000, ενώ τη σεζόν 1998-99, είχε κατακτήσει ακόμη ένα Κύπελλο Κυπελλούχων με τους «Λατσιάλι».
Ο τελικός σταθμός της καριέρας του ήταν στην Αγγλία με τη Λέστερ, στην οποία όμως «έγραψε» μόλις 4 συμμετοχές, αφού το Φεβρουάριο εκείνης της σεζόν, αποδέχτηκε την πρόταση της Φιορεντίνα να αναλάβει για πρώτη φορά προπονητής, σε μία κρίσιμη καμπή για τους «Βιόλα».
Όπως αναφέρθηκε και νωρίτερα, η ηγετική προσωπικότητά του Μαντσίνι δεν ήταν κάτι που κρύβονταν, ακόμη και την περίοδο που έπαιζε ακόμη. Όσο ήταν στη Σαμπντόρια, όντας και το αγαπημένο παιδί του προέδρου, Πάολο Μαντοβάνι, είχε ρόλο μέχρι και στις αποφάσεις για την απόκτηση ποδοσφαιριστών, σα να ήταν μέλος του συμβουλίου.
Χαρακτηριστική είναι η ιστορία που έχει αναφέρει ο Ντέιβιντ Πλατ, λέγοντας πως, όταν έπαιζε το 1991-92 στη Μπάρι, συναντήθηκαν στη φυσούνα και ο Μαντσίνι τον ρώτησε, με τρομερή φυσικότητα, αν θα ήθελε να έρθει στη Σαμπντόρια, σα να ήταν προπονητής ή παράγοντας της ομάδας. Κι έτσι κι έγινε τελικά, με τον Άγγλο να εντάσσεται στο δυναμικό της Γενοβέζικης ομάδας το 1995.
Και ο εκλιπών Σβεν Γκόραν Έρικσον όμως είχε να πει μία χαρακτηριστική ιστορία. Ο Μαντσίνι είχε ενταχθεί στο τιμ του Σουηδού προπονητή από πριν ακόμη να σταματήσει την ποδοσφαιρική του καριέρα και ήδη φαινόταν η εμμονή του στη λεπτομέρεια. Οι δυο τους είχαν συνεργαστεί και στη Σαμπντόρια, μερικά χρόνια πριν.
Όπως έλεγε: «Τον είχα μαζί μου στη Λάτσιο και ήθελε να είναι προπονητής, ενώ έπαιζε ακόμη. Ήταν Κόουτς, φροντιστής, οδηγός του λεωφορείου, τα πάντα. Στη Σαμπντόρια, πριν την προπόνηση ήθελε να είναι βέβαιος ότι όλα ήταν έτοιμα για αυτή. Καμιά φορά του έλεγα ότι έχει ματς την Κυριακή και θα είναι πτώμα, αν προσπαθεί να τα ελέγξει όλα.»
Καμία έκπληξη λοιπόν για το ότι ο Μαντσίνι αποφάσισε να ασχοληθεί με την προπονητική. Και καμία έκπληξη επίσης, από το γεγονός ότι στην καριέρα του πέτυχε τόσα πολλά.
Πρώτος προπονητής που κατέκτησε 3 συνεχόμενα πρωταθλήματα με την Ίντερ, μετά τον Ελένιο Ερέρα τη δεκαετία του ’60, πρώτο πρωτάθλημα με τη Μάντσεστερ Σίτυ, μετά από 45 χρόνια, δεύτερο Ευρωπαϊκό τρόπαιο στην ιστορία της Εθνικής Ιταλίας, είναι μερικά μόνο από τα κατορθώματά του.
Λάτρης της τακτικής και της πειθαρχίας, όπως έμαθε από πρώτο χέρι ο Μάριο Μπαλοτέλι, όταν τον αντικατέστησε την ίδια στιγμή σε ένα φιλικό το 2011, επειδή ο Τρελο – Μάριο έκανε σαχλαμάρες απέναντι στους ΛΑ Γκάλαξι.
Μπορεί μετά το Euro του 2021 η πορεία του να μην ήταν η αναμενόμενη, αφού προτίμησε τα ατελείωτα πετροδόλαρα της Σαουδικής Αραβίας και, τελικά την πλουσιοπάροχη αποζημίωση, όμως ο Μαντσίνι δε μπορεί παρά να θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους προπονητές και ποδοσφαιρανθρώπους της γενιάς του, ένας αναμορφωτής για το ιταλικό ποδόσφαιρο.
