Τζο Κόουλ, η άλλοτε ελπίδα του αγγλικού ποδοσφαίρου

Τζο Κόουλ

Στις αρχές των 00’ς, το όνομα του Τζο Κόουλ ήταν ταυτόσημο με το ανερχόμενο αστέρι του αγγλικού ποδοσφαίρου και όχι μόνο.

Γεννημένος στις 8 Νοεμβρίου του 1981, ο Τζο Κόουλ ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στις ακαδημίες της Γουέστ Χαμ, όπου ξεχώρισε αμέσως για το ταλέντο του. Στα 9 του, τον παρακολουθούσαν ήδη πολλοί σύλλογοι. Στα 17 του ήταν μέλος της επαγγελματικής ομάδας, στα 18 έκανε το ντεμπούτο του, στα 20 ήταν βασικός και μέλος της ομάδας που κέρδισε την (καλτ πλέον) διοργάνωση του Ιντερτότο. Στα 22 ήταν ο αρχηγός της ομάδας και ο παίκτης της χρονιάς για τους οπαδούς (2003).

Η ντρίμπλα, η οξυδέρκεια, η δημιουργικότητα και η εκτελεστική του δεινότητα θα τον πήγαιναν μακριά.

Απορρίπτοντας την προσφορά ανανέωσης της Γουέστ Χαμ, μεταγράφεται στην νέα Τσέλσι του Ρόμπαν Αμπράμοβιτς για μόλις 6,6 εκατομμύρια λίρες (σήμερα θα κόστιζε τουλάχιστον 120 με τα δεδομένα). Η πρώτη του σεζόν είχε σκαμπανεβάσματα λόγω υψηλού ανταγωνισμού, αλλά απέδειξε ότι ήταν ένας χρησιμότατος παίκτης που μπορούσε να παίξει στο κέντρο, στα άκρα και σαν κρυφός επιθετικός.

Η άφιξη του Μουρίνιο το 2004 τον άλλαξε. Προς το καλύτερο, αν λογιστεί κάποιος την συνολική προσφορά του στην ομάδα. Άλλοι θα ισχυριστούν ότι έγινε ακόμη ένας παίκτης που θυσίασε το επιθετικό φαντεζί ταλέντο του για να γίνει ένα ακόμη γρανάζι της άμυνας και της εξοντωτικής τακτικής που επέβαλε ο Πορτογάλος. Η προσφορά του ήταν υπερπολίτιμη και συνέβαλε στους 3 τίτλους πρωταθλήματος, στα 2 κύπελλα και το ένα Λιγκ Απ μέχρι την αποχώρησή του το 2010.

Το 2010 η επιλογή της Λίβερπουλ ήταν θεωρητικά πολύ σοφή επιλογή. Ήταν θέμα χρόνου να πουληθεί στους νέους Αμερικάνους και ο Μπενίτεθ είχε μόλις αποχωρήσει. Μπαρουτοκαπνισμένος και με τίτλους πια, ο Τζο Κόουλ θα μπορούσε να είναι μαζί με τον Τζέραρντ συνοδοιπόρος και να ηγηθούν για το πρωτάθλημα, μαζί με τον Φερνάντο Τόρες, τον Μασεράνο, τον Κάιτ.

Το ντεμπούτο του συνδυάστηκε με γκολ, αλλά η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη, χαμένος στην γενική μετριότητα της σεζόν. Μια κόκκινη στο ντεμπούτο στο πρωτάθλημα και ένα χαμένο πέναλτι στον επόμενο αγώνα ήταν αρκετά ώστε να του ρίξουν την ψυχολογία και όσο να περνάει ο καιρός, να μεγαλώνει το φιάσκο της μεταγραφής του. Τα προβλήματα τραυματισμών του, που ξεκίνησαν στο τέλος με την Τσέλσι, γίνονταν παράλληλα όλο και περισσότερα.

Το 2012 δόθηκε δανεικός στην Λιλ, όπου έπαιξε σαν ελέυθερος μεσοεπιθετικός στην ίδια ενδεκάδα μαζί με τον Αζάρ. Θύμησε ξανά τον παλιό του εαυτό, με 4 γκολ, 3 ασίστ σε 27 εμφανίσεις. Η Λιλ θέλει να τον κρατήσει, αλλά ο νέος μάνατζερ της Λίβερπουλ, Μπρένταν Ρότζερς τον ζητάει πίσω.

Στην αποχώρησή του το 2013, δήλωσε ότι μετάνιωσε που πήγε στην Λίβερπουλ, καθώς δεν μπόρεσε ποτέ να ταυτιστεί με τον σύλλογο και τους οπαδούς.

Επέστρεψε στην Γουέστ Χαμ όπου θα είχε μεν γεμάτη σεζόν και 5 γκολ αλλά δεν θα ήταν ό,τι ονειρεύτηκε και ο ίδιος, έχοντας προπονητή τον Σαμ Άλαρνταϊς, έναν θιασώτη της άμυνας. Μετά ακολούθησαν οι Άστον Βίλα (όπου δεν έπαιξε πολύ αλλά πρόλαβε να μάθει μερικά πράγματα στον Τζακ Γκρήλις), Κόβεντρι και έκλεισε την καριέρα του στην Αμερική, έχοντας 2 γεμάτες σεζόν με τους Τάμπα Μπέι.

Ο Τζο Κόουλ για πολλά χρόνια ήταν η ελπίδα του Αγγλικού ποδοσφαίρου. Οι Άγγλοι περίμεναν τα σπουδαία τεχνικά χαρακτηριστικά του να έδεναν με την εμπειρία των υπόλοιπων πρωτοκλασάτων μέσων που είχε η χώρα.

Η κατάρα της έλλειψης αριστεροπόδαρου καθαρόαιμου μέσου – εξτρέμ στο κέντρο και η μανία για το κλασικό 4-4-2, τον οδήγησε (και αυτόν) να επιλεχθεί ώστε να παίξει εκεί. Ήταν και αυτός ένα θύμα ενός συστήματος που έκαιγε την ξεχωριστή δημιουργικότητα των παικτών και τους ανάγκαζε να παίξουν αλλού και να τους μπαίνουν σε καλούπια.

Με την Εθνική έπαιξε στο Ευρωπαϊκό του 2004, στο Μουντιάλ του 2006 όπου έβαλε το παρακάτω υπέροχο γκολ και στο Μουντιάλ του 2010. Ο ίδιος είχε δηλώσει ότι ήταν τόσο κουρασμένος τότε, που δεν μπορούσε να τρέξει και αποφάσισε να σουτάρει.

Ο Τζο Κόουλ ήταν ένας από τους πιο ταλαντούχους ποδοσφαιριστές που έβγαλε η Αγγλία. Τα πολλά προβλήματα τραυματισμών δεν του επέτρεψαν να έχει την ανάλογη συνέχεια στην καριέρα του μετά το εκπληκτικό του ξεκίνημα. ‘Ισως η κατάληξή του να ήταν κιόλας διαφορετική αν είχε γεννηθεί σε μια άλλη εποχή, όπου θα έπαιζε πιο ελεύθερα και δεν θα ήταν ένα γρανάζι στα συστήματα των προπονητών του.

Ακόμη και ο βασιλιάς Πελέ, είχε δηλώσει γι’αυτόν ότι είχε τις επιδεξιότητες ενός Βραζιλιάνου.

Σήμερα εργάζεται ως σχολιαστής.

Cult24

Cult
24

Συνεργαστείτε
μαζί μας