Joaquín, η ψυχή της Real Betis

cult24

Σεπτέμβριος 2015, στο στάδιο  “Μπενίτο Βιγιαμαρίν” της Μπέτις. 20.000 φίλοι έχουν πρασινίσει τις κερκίδες, μαζευόμενοι να δουν ένα δικό τους παιδί να επιστρέφει μετά από 9 χρόνια. Ο γιος τους κατασυγκινείται, βουρκώνει και δυσκολεύεται να πιστέψει την υποδοχή στο πρόσωπό του. Είχε γίνει από τους λίγους τυχερούς που έχουν το ευλογημένο συναίσθημα να τους καλωσορίζουν πίσω στο σπίτι τους με τον πιο θερμό τρόπο. O ίδιος λέει ξανά και ξανά πόσο πολύ ήθελε να γυρίσει πίσω, έχοντας σε γύψο το δεξί του χέρι που το είχε χτυπήσει δυνατά στο τραπέζι όταν η συμφωνία φαίνονταν ότι δεν θα ολοκληρώνονταν. Ο πρόεδρος παρομοιάζει τον ερχομό του πίσω στην Μπέτις όπως το να δίνεις ξανά ψυχή σε ένα σώμα.

Πριν ολοκληρωθεί η συμφωνία με την Φιορεντίνα, ο ίδιος έκανε ξεκάθαρο τι ήθελε ανεβάζοντας μια φωτογραφία στο instagram λέγοντας: “θέλω να επιστρέψω σπίτι μου”. Οι οπαδοί της Φιορεντίνα δεν του κράτησαν κακία, πήγαν στην προπόνηση κρεμώντας ένα πανό γράφοντας πόσο πολύ ήθελαν να μείνει και πόσο τον έχουν αγαπήσει για ότι κάνει με την μπάλα στα πόδια.

Ας πάμε στις αρχές του 21ου αιώνα.

Γέννημα θρέμμα της Μπέτις, ο Χοακίν υπηρέτησε για 7 χρόνια την πράσινη φανέλα της σκορπώντας πανικό στα ατυχή αριστερά μπακ, μοιράζοντας σακούλες, σκοράροντας και δίνοντας ασίστ σαν καραμέλες. Εκπληκτικά γρήγορος, δαίμονας με την μπάλα στα πόδια, η τρομερή επιτάχυνση και η φανταστική σέντρα τα στοιχεία του που τον έκαναν έναν παραδοσιακό εξτρέμ που θα μπορούσε να παίζει σε όλες τις περιόδους του ποδοσφαίρου, ειδικά στα 70’ς. Του έδινες την μπάλα και δημιουργούσε φάσεις μόνος του.

Οι κορυφαίοι σύλλογοι της Ευρώπης τον παρακολουθούσαν αλλά ήταν η Βαλένθια το 2006 με το ποσό ρεκόρ των 25 εκατομμυρίων που τον υπέγραψε. Στην Βαλένθια δεν κατάφερε να εκτοξευτεί παραπάνω και ο προπονητής Κούμαν δεν τον είχε σε μεγάλη υπόληψη. Τα μαγικά πάντα ήταν εκεί αλλά δεν έγινε ποτέ ο παίκτης που θα έκανε το μεγάλο μπαμ.

Μετά από 6 χρόνια, επόμενο βήμα είναι η Μάλαγα με την μεταγραφή να κλείνει στα 4 εκατομμύρια. Η παρουσίασή μπροστά του σε 15 χιλιάδες οπαδούς δείχνει πόσο πίστευαν ανέκαθεν όλοι στο πελώριο ταλέντο του. Με την καθοδήγηση του Πελεγκρίνι και έχοντας και τον Ίσκο δίπλα του, κάνει δύο σπουδαίες χρονιές, έχοντας την θέληση να προσαρμοστεί στα θέλω του προπονητή του.

Στα 32 του ξενιτεύτηκε για την Φιορεντίνα, έχοντας πάλι δύο πολύ καλές χρονιές, μοιράζοντας 9 ασίστ και πετυχαίνοντας 4 γκολ σε 49 εμφανίσεις. Το παρακάτω βίντεο μια απλή (όπως το έκανε) γκολάρα του.

Το μήνυμα των φίλων της Φιορεντίνα στην προπόνηση έδειξε για μια ακόμη φορά πόσο αγαπητός ήταν στις ομάδες που είχε πάει.

Οι πληθωρικές εμφανίσεις του στην αρχή της καριέρας του έδωσαν συμμετοχές στην Εθνική Ισπανίας και το 2002 παρά το χαμένο πέναλτι με την Νότια Κορέα, οι Ισπανοί τον λάτρευαν και τον χαρακτήριζαν ως τον καλύτερο Ισπανό παίκτη. Παρ’όλα αυτά η τελευταία του συμμετοχή ήταν σε ηλικία μόλις 26 ετών, λίγο πριν η Ισπανία γίνει η πρώτη δύναμη παγκοσμίως για τα επόμενα 5 χρόνια. Το στυλ του δεν ταίριαζε με το τίκι-τάκα που θα εφάρμοζε σταδιακά η Ισπανία. Έφταιξαν και κάτι δηλώσεις του όπου κατηγόρησε τον Αραγονιές για το χάος που επικρατούσε στην Εθνική Ισπανίας.

Ο ίδιος ο Χοακίν δεν νοιάζονταν (τόσο) για την πειθαρχία στον αγωνιστικό χώρο. Η αλέγκρο φύση του δεν υπάκουε σε κανόνες και σε συστήματα, τα μόνα που επιζητούσε είναι να διασκεδάζει εαυτόν και τον κόσμο. Σχετικά με την ασταθή απόδοσή του, έχει πει ξεκάθαρα και ο ίδιος ότι θέλει να είναι σωματικά και ψυχολογικά καλά για να αποδώσει όπως εκείνος μπορεί.

Μπορεί να μην απογείωσε την καριέρα του όπως θα άρμοζε στο πελώριο ταλέντο του, έχοντας και τους τραυματισμούς σε συχνή βάση, αλλά ο Χοακίν αντιπροσωπεύει ένα μέρος του ρομαντισμού του ποδοσφαίρου. Αυτού που θέλει τους παίκτες να απολαμβάνουν το παιχνίδι, να διασκεδάζουν τον κόσμο, να σκορπίζουν δυστυχία στους αντίπαλους αμυντικούς, να απολαμβάνουν τον γυρισμό στο σπίτι τους έχοντας 20 χιλιάδες κόσμο να φωνάζουν το όνομά τους.

Cult24

Cult
24

Συνεργαστείτε
μαζί μας