Ας γυρίσουμε χρόνια πίσω. Τότε που ο Παναθηναϊκός, ψάχνοντας έναν παίκτη να ανεβάσει το επίπεδο της άμυνας, ψάχνει ένα “Hummer”. Έχοντας τους Καντέ, Μπίασμιρ, Σαριέγκι και προαιρετικά Κατσουράνη και Βύντρα, η ομάδα μετά από κάποιες άκαρπες προσπάθειες, υπογράφει τον Ζαν-Αλαίν Μπουμσόνγκ από την Λυόν, δίνοντάς του ένα καλό συμβόλαιο (850 χιλιάρικα συν εφορία).
Η αλήθεια είναι ότι ο Γάλλος ήταν όνομα, έχοντας αξιοπρόσεκτη προϋπηρεσία σε Γαλλία (Χάβρη με Ουζουνίδη, Οσέρ με Σισέ, Λυόν) , Σκωτία (Ρέϊτζερς), Αγγλία (Νιούκαστλ), Ιταλία (Γιουβέντους στην δεύτερη κατηγορία), αλλά δεν τον έλεγες και πρώτη επιλογή τότε. Ήταν δυνατός, έμπειρος αλλά όχι και ο καλύτερος χειριστής της μπάλας. Επίσης οι επικές γκάφες του με την Νιούκαστλ είχαν γράψει ιστορία.
Στην πόλη της Αγγλίας θεωρείται επίσημος καλτ θρύλος. Ο λόγος είναι προφανής.
Ο Ζαν-Αλαίν θεωρείται μια από τις χειρότερες μεταγραφές στην ιστορία της Νιούκαστλ, αλλά και της Πρέμιερ Λιγκ. Η Νιούκαστλ είχε δώσει 8 εκατομμύρια λίρες τον Ιανουάριο του 2005, ενώ θα μπορούσε να τον πάρει ελεύθερο έξι μήνες μετά. Μια θεωρία συνομωσίας έχει ότι ο Γκρέιαμ Σούνες, μάνατζερ της Νιούκαστλ τότε, ήθελε να βοηθήσει τον πρώην σύλλογό του.
Ο σκάουτερ της Νιούκαστλ Πολ Μοντγκόμερι τότε, που δούλευε και για λογαριασμό της Ρέιντζερς, είχε δηλώσει: ” Όταν τον είχαμε πάρει στη Ρέιντζερς από την Οσέρ, τους είχα προειδοποιήσει. Μπορεί να δείχνει σαν τον Μπεκενμπάουερ στην Σκωτία, αλλά στην Ευρώπη με καλύτερες ομάδες θα εκτεθεί. Όταν ήρθε η πρόταση της Νιούκαστλ, ρώτησα τον προπονητή της Ρέιντζερς Άλεξ Μακ Λις ένα μεγάλο γιατί. Μου απάντησε ότι η Ρέιντζερς χρειάζονταν τα λεφτά. Ω θεέ μου, απλά είπα και το κατάπια μέσα μου”.
Ο ίδιος θεωρεί ότι η ασθένεια της γυναίκας του τότε δεν του επέτρεπε να συγκεντρωθεί όσο θα έπρεπε.
Η ουσία είναι ότι ο ήρωάς μας δεν ήταν τόσο κακός στην Ελλάδα, αλλά οπωσδήποτε δεν έκανε την διαφορά. Άλλες φορές πάλευε μόνος του, άλλες φορές θα σκόραρε και θα έκανε γκάφες, άλλες φορές θα χάριζε δεξιά και αριστερά βαθμούς σαν καραμέλες. Άλλες φορές θα ήταν ηγέτης, άλλες φορές κίνδυνος-θάνατος, άλλες φορές και τα δύο ταυτόχρονα.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς από γκάφες…
Tα δύο πέναλτι με τον Ολυμπιακό Βόλου και την αποβολή.
Στο ίδιο ματς είχε κάνει και απόκρουση κλάσης.
Εννοείται άλλος θα ανακαλούσε τις γκάφες του στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, Αστέρα Τρίπολης, Οντένσε, Λεβαδειακό μεταξύ άλλων.
Ο ίδιος έχοντας έρθει στην αρχή μιας δύσκολης περίοδου όπου οι οφειλές άρχισαν να γίνονται ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Όσο μπορούσε δεν διαμαρτύρονταν για τα οφειλούμενα αλλά υπήρχαν αρκετές φορές παράπονα για την απόδοσή του και τις γκάφες στις οποίες έπεφτε.
Ήταν πάντως κύριος και επαγγελματίας και αυτό είναι που στην πλειοψηφία θα τον θυμούνται στον Παναθηναϊκό όλοι. Αγαπούσε την χώρα, προσπάθησε ανεπιτυχώς για τον σύλλογο και στο τέλος βοήθησε μετά από σκληρή διαπραγμάτευση να απαλλάξει το βαρύ συμβόλαιό του κατανοώντας ότι ο σύλλογος πλέον θα άλλαζε (οικονομική) πορεία. Στο τέλος μάλλον ανακούφιση έφερε η αποχώρησή του σε όλες τις πλευρές.
Πέρα από το αγωνιστικό, ο Μπουμσόνγκ διάβαζε αρχαία ελληνική φιλοσοφία, παρακολουθούσε όπερα, είχε πτυχίο Μαθηματικών και το αγαπημένο του μουσικό είδος ήταν η κλασική μουσική. Κλασάτος, σχεδόν πάντα με την γραβάτα και το κουστούμι εκτός γηπέδων, ενώ στην χώρα καταγωγής του (Καμερούν) είχε ιδρύσει ποδοσφαιρική σχολή για να έχουν πρόσβαση τα άπορα παιδιά.
Γενικά χωρίς να είναι κάτι τρομερό,ο Γάλλος ήταν παρών με την Εθνική Γαλλίας από το 2004 μέχρι το 2008, όντας φυσικά και στην αποστολή του Παγκοσμίου 2006.
Από εκεί και πέρα, αξίζει να δει κάποιος το πολύ όμορφο ντοκιμαντέρ “Les Bleus 1996-2016” για την εθνική Γαλλίας και την αλληλοεπίδρασή της με την γαλλική κοινωνία στις χαρές και στις λύπες της. Μαντέψτε ποιος μιλάει (με γραβάτα και κουστούμι) μαζί με Σισέ και Γκοβού…
