Ο Φλάβιο Κονσεϊσάο, πριν ενταχτεί στον Παναθηναϊκό, το καλοκαίρι του 2005 ήταν αδιαμφισβήτητα, βάσει του βιογραφικού του, ένας από τους παίκτες που, για τα ελληνικά δεδομένα, αναμένονταν να κάνει τη διαφορά στην ομάδα του. Θήτευσε σε μεγάλες ομάδες της πατρίδας του, όπως η Παλμέιρας, ήταν βασικός στην ομάδα της Ντεπορτίβο Λα Κορούνια που κατέκτησε το πρωτάθλημα της σεζόν 1999-00, ενώ είχε φορέσει μεταξύ άλλων και τη φανέλα των δύο διασημότερων ποδοσφαιρικών ομάδων, της «Βασίλισσας» Ρεάλ Μαδρίτης και της φημισμένης «Σελεσάο», της εθνικής ομάδας της Βραζιλίας.
Μετά το σύντομο πέρασμά του από τους «Πράσινους», ο Κονσεισάο, μεταβλήθηκε σε άτυπο «σημαιοφόρο» αυτού που στην Ελλάδα ονομάζονται μεταγραφικές «φούσκες». Δεν έγραψε παρά ελάχιστες συμμετοχές με τον Παναθηναϊκό, αφού το μεγαλύτερο διάστημα της παρουσίας του εκεί ήταν τραυματίας, γεγονός που οδήγησε και στον τερματισμό του συμβολαίου του και σταδιακά στην απόσυρσή του, αφού ο Παναθηναϊκός αποτέλεσε τον τελευταίο σταθμό της καριέρας του.
Ένα άδοξο τέλος σε μια αρκετά πλούσια καριέρα, με πολλά τρόπαια στο ενεργητικό του. Γεννήθηκε στις 12 Ιουνίου του 1974 στη Σάντα Μαρίνα ντα Σέρα και ξεκίνησε την καριέρα του από τη Ρίο Μπράνκο της Βραζιλίας, όπου τον εντόπισε η Παλμέιρας, η οποία ήταν και ο επόμενος σταθμός του.
3 σεζόν και περισσότερα από 100 παιχνίδια αργότερα, ήρθε η πρόταση για την οποία αποφάσισε να περάσει τον Ατλαντικό. Η Ντεπορτίβο τον έκανε δικό της έναντι 5,2 εκατομμυρίων ευρώ και για τις επόμενες 4 σεζόν, ο Φλάβιο αγωνίστηκε στη Γαλικία. Εκεί συνέθεσαν ένα πολύ δυνατό δίδυμο αμυντικών μέσων με τον συμπατριώτη του, Μάουρο Σίλβα, το οποίο οδήγησε την ομάδα στην κατάκτηση του πρωταθλήματος το 2000.
Οι πολύ καλές του εμφανίσεις, του έφεραν και τη μεταγραφή στη Ρεάλ Μαδρίτης. Το καλοκαίρι του 2000, η «Βασίλισσα» βγάζει από τα ταμεία της 26 εκατομμύρια ευρώ για να τον κάνει δικό της, ευελπιστώντας πως ο Φλάβιο θα αποτελέσει μια αξιόπιστη λύση για την μεσαία της γραμμή, η οποία τότε άρχιζε να σφύζει από τους λεγόμενους «Γκαλάκτικος», όπως ο Φίγκο και πιο μετά ο Ζιντάν και ο Μπέκαμ.
Τελικά, η παρουσία παικτών όπως ο Κλοντ Μακελελέ και ο Εστεμπάν Καμπιάσο, δεν επέτρεψε στον Κονσεϊσάο να καθιερωθεί και, μοιραία, περιορίστηκε σε έναν ρόλο μόνιμου αναπληρωματικού. Παρότι έπαιζε πολύ λίγο, κατέκτησε και με τη Ρεάλ 2 τίτλους πρωταθλητή και φυσικά αυτόν του πρωταθλητή Ευρώπης το 2002, στον τελικό με τη Μπάγερ Λεβερκούζεν και τη «ζωγραφιά» του Ζιντάν.
Φεύγει από τη Ρεάλ το 2004, πηγαίνοντας αρχικά δανεικός στη Μπορούσια Ντόρτμουντ. Ούτε όμως και στη Βεστφαλία θα βρει το χρόνο συμμετοχής που έψαχνε, οπότε ο Κονσεϊσάο, έχοντας μείνει ελεύθερος από τη Ρεάλ, διαλέγει να αγωνιστεί στην Τουρκία και στη Γαλατασαράι, όπου μένει μία σεζόν και κερδίζει το κύπελλο Τουρκίας.
Επόμενος σταθμός του και τελευταίος, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, ήταν ο Παναθηναϊκός. Η μεταγραφή του έγινε δεκτή με ενθουσιασμό στον κόσμο της ομάδας, αφού ο Παναθηναϊκός έψαχνε ένα ισχυρό μεταγραφικό και ποδοσφαιρικό αντίβαρο στην παρουσία του Ριβάλντο στον Ολυμπιακό, ο οποίος είχε έρθει ένα καλοκαίρι νωρίτερα. Ντάξει, δεν πήγε πολύ καλά αυτό.
Σε επίπεδο εθνικών ομάδων, «έγραψε» 44 συμμετοχές και 4 γκολ με την εθνική Βραζιλίας, αγωνιζόμενος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996 και στα Κόπα Αμέρικα του 1997 και του 1999, τα οποία η «Σελεσάο» κατέκτησε, προσθέτοντας έτσι ακόμη δύο τρόπαια στην πλούσια συλλογή του.
Για έναν παίκτη με τόσους τίτλους και τόσο «βαρύ» βιογραφικό, σίγουρα ο Κονσεϊσάο δεν παίρνει το credit που ίσως θα έπρεπε. Ίσως η θέση του, ίσως η ατυχία του να πέσει από ένα σημείο και μετά σε συμπαίκτες «βουνά» και οι τραυματισμοί, δε του επέτρεψαν να ξεδιπλώσει όσο από το ταλέντο του θα ήθελε ιδανικά.
Σε κάθε περίπτωση, οι Έλληνες φίλαθλοι τον θυμούνται, ακόμη και για έναν όχι και τόσο καλό λόγο. Χρόνια πολλά μεγάλε Φλάβιο!
