Μονάχα Pro για τον Ιωάννη Κυράπογλου
Εάν θυμάμαι κάτι από το FIFA, είναι οι υπέροχες τραγουδάρες που με μεγάλωσαν. Εάν θυμάμαι κάτι από το Pro όμως, είναι οι επικές μάχες με τους κολλητούς για καμιά εξαετία (από το 5 έως το 11) όπου κάθε μέρα βάζαμε το τιμημένο μας δίευρο και παλεύαμε μέχρι τελικής πτώσεως. Βρισιές, φτυσίδια, εριστικοί πανηγυρισμοί και «Δεν θα τολμήσεις να ξαναπατήσεις στο σπίτι μου βρωμοκουφάλα» από τα νεύρα για την ήττα που την επόμενη μέρα γινόταν SMS «Κολλητέ κερνάω πορτοκαλάδα, έλα σπίτι για Pro». Ειλικρινά, το FIFA θα το θυμάμαι μονάχα γιατί ήταν σχολείο μουσικής. Το Pro όμως ήταν η ιεροτελεστία κάθε μέρας, ακόμα και τώρα που γερνάμε σιγά – σιγά. Δεν με νοιάζει τι λένε για το gameplay, είναι λες κι έχω παρωπίδες και παίζω μονάχα το ένα δίχως να υπάρχει δεύτερη επιλογή
Pro για τον Γιώργο Σαββίδη
Ό,τι και να απαντήσεις σε αυτό το ακραίο δίλημμα «Φίφα ή Προ», σίγουρα θα βρεθεί κάποιος να σε θαυμάσει και κάποιος να σε κράξει. Εγώ λοιπόν ξεκίνησα από το μακρινό Φίφα 97(πότε πέρασαν 20 χρόνια γαμώτη μου) με το κλειστό γηπεδάκι του, συνέχισα με Φίφα 2000 και 2002, με περιγραφή Σωτηρακόπουλου και ελληνικό πρωτάθλημα, με τις ακραίες μουσικάρες του, αλλά το Προ το 4 ήταν το πρώτο που ένιωσα ότι με κατέκλυσε. Κόντρες με φίλους, Power shot 99 του Αντριάνο και βουπαρίδια από το κέντρο που πάντα έμπαιναν γκολ. Μετά ήρθε το Πανεπιστήμιο, οπότε η παράδοση του Προ συνεχίστηκε μαζί με άλλους ομόθρησκους, με χαρακτηριστική παραδοσιακή κίνηση να το νοικιάζουμε από βίντεο κλαμπ(υπάρχουν ακόμα αυτά;), να παραγγέλνουμε μπόλικα πιτόγυρα και να αράζουμε όλο το βράδυ. Όσο περνούσαν τα χρόνια και βλέποντας την εξέλιξη Προ και Φίφα, θεωρώ ότι το Φίφα έχει καλύτερα χαρακτηριστικά και ίσως είναι πιο ρεαλιστικό στις κινήσεις των παιχτών, αλλά έχω συνδέσει το Προ με όμορφες αναμνήσεις και κόντρες, οπότε ακούω το συναίσθημα και διαλέγω Προ.
Pro για τον Τέλη Τερζή
Εντάξει παιδιά, μη γελιόμαστε. Δεν υπάρχει κανένα δίλημμα εδώ. Θα μπορούσα να μπω στη διαδικασία να συγκρίνω το FIFA με το This Is Football, το Sensible Soccer και το Kick Off World παλιότερα, αλλά ποτέ με το Pro. Το Pro Evolution Soccer ή ISS Pro Evolution παλιότερα είναι για μένα το ηλεκτρονικό παιχνίδι που έχω αφιερώσει τις περισσότερες ώρες, με μόνη σοβαρή απειλή γι’ αυτό ίσως το Football Manager. Τόσο σε multiplayer, όσο και μόνος έχω περάσει άπειρες ώρες πάνω από την κονσόλα, παίζοντας θυμάμαι κάποτε μέχρι και ένα εξαιρετικό patch κάποιας παλιάς έκδοσης του Winning Eleven (το όνομα του παιχνιδιού στην Ιαπωνία για πολλά χρόνια), το οποίο αποτελούνταν μόνο από το πρωτάθλημα της Ιαπωνίας! Για τέτοιο κάψιμο μιλάμε.
Είμαι αρκετά παλιάς γενιάς gamer στα παιχνίδια ποδοσφαίρου κι αυτός είναι μάλλον ο λόγος που έχω μέχρι σήμερα τέτοια αφοσίωση στο Pro. Αυτό που ονομάζεται gameplay, η απεικόνιση δηλαδή του παιχνιδιού και της κίνησης των παικτών ήταν κλάσεις ανώτερη για το Pro έναντι του FIFA πριν περίπου 2 δεκαετίες που ξεκίνησα να παίζω τέτοια παιχνίδια. Οφείλω να πω πως με τα χρόνια το FIFA βελτίωσε σαφώς αυτό του το ελάττωμα, αλλά είμαι από τους ανθρώπους που σε κάποια πράγματα δε μπορούν να αλλάξουν. Pro με τα μπούνια λοιπόν!
Pro για τον Γιώργο Βαρούχα
Η πρώτη μου επαφή με τον ποδοσφαιρικό ηλεκτρονικό κόσμο ήταν το FIFA 99 που πιστεύω ότι ήταν από τα κορυφαία ποδοσφαιράκια που έχουν εμφανιστεί ποτέ. Από το θρυλικό σάουντράκ του και τις κινήσεις των παικτών μέχρι τις ατάκες των Άγγλων σπίκερ: όλα έχουν μείνει χαραγμένα μέσα μου…Η συνέχεια της σειράς δεν μπορώ να πω ότι με ικανοποίησε και ας υπήρχε και η επιλογή της ελληνικής περιγραφής. Εκεί κάπου άρχισε να μπαίνει το PRO όπου μαζί του πέρασα πολλές, πάρα πολλές ώρες μέχρι το 2006, σε play station και σε υπολογιστή. Από εκεί και πέρα θα περίμενε κανείς ότι τα φοιτητικά χρόνια θα ήταν ένα απεριόριστο κάψιμο αλλά αυτό συνέβαινε μόνο στο σπίτι με το FM. Περιστασιακά μαζευόμασταν με φίλους κυρίως στο PRO αλλά και στο FIFA αλλά το ενδιαφέρον μου είχε πάψει από καιρό πριν και απλά απολάμβανα την παρέα περισσότερο. Αν και συνδέθηκα συναισθηματικά με το FIFA 99, οι πολλές ώρες στο PRO ήταν αυτό που λένε “many hours spent, none wasted” είτε σόλο είτε με φίλους και όσο ξέρω και ακούω συνεχίζουν να είναι ακόμη πιο μερακλήδες οι δημιουργοί του από του FIFA.
FIFA για τον Φίλιππο Δημόπουλο
Ας είμαστε ειλικρινέις, με ΦΙΦΑ μεγαλώσαμε όλοι και το ΠΡΟ μπήκε αργότερα στην ζωή μας. Ναι υπήρξαν χρόνια που το ΦΙΦΑ δεν το έπαιζε ούτε φαροφύλακας στην Νορβηγία παρότι δεν είχε άλλο παιχνίδι εκεί μαζί του. Όμως το ΦΙΦΑ είχε Ελληνικές μεταδόσεις και το ΦΙΦΑ μας έχει χαρίσει εκτός από τις άπειρες καλτίλες, εξαιρετικές μουσικές επιλογές. Στο ΦΙΦΑ είχαμε εξώφυλλο Λάμπρο Χούτο κύριοι, όχι στο ΠΡΟ. Πλέον είναι και πολύ καλύτερο σαν ποδοσφαιράκι από το ΠΡΟ οπότε μην το συζητάμε καν… ΦΙΦΑ και μόνο ΦΙΦΑ
FIFΑ για τον Γιώργο Παπαθαναήλ
To πρώτο ποδοσφαιράκι που έπαιξα ποτέ σε υπολογιστή, ήταν το FIFA 96 και θυμάμαι ότι είχα ενθουσιαστεί. Ακολούθησαν το Fifa 97 το Road to World Cup 1998 κ.ο.κ. Το Fifa ήταν το πρώτο παιχνίδι (μαζί με το Kick-off αν δεν κάνω λάθος) που έβαλαν για πρώτη φορά ελληνικές ομάδες αλλά και ελληνική περιγραφή. Είχα όλους τους τίτλους μέχρι και το Fifa 2005. Απ’ το 2005 μέχρι και το 2011 υπήρξε μια περίοδος όπου το Pro είχε πάρει τη μερίδα του Λέοντος και αυτό πρέπει να το παραδεχτούμε. Βέβαια τα τελευταία χρόνια και ειδικά από το 2014 και μετά δε τίθεται θέμα σύγκρισης, καθώς το Fifa είναι by far καλύτερο και πιο “ολοκληρομένο” παιχνίδι από το Pro. Σίγουρα αυτό θα το παραδέχονται μέχρι και στην ΚΟΝΑΜΙ. Fifa λοιπόν για το τώρα το πριν το μετά και το πάντα..!
