Σήμερα ο Έρικ Λίνκαρ γίνεται 43ών ετών και σκεφτήκαμε να τον τιμήσουμε με ένα άρθρο με τα πεπραγμένα του εντός γηπέδου αλλά και γύρω και έξω από αυτό. Σχετικά με τις αναζητήσεις μας για τα εντός γηπέδου, δεν είναι και πολλά όσα μπορούμε να πούμε για τον Ρουμάνο μέσο, που ήρθε στην Ελλάδα σε μια εποχή που το κέντρο του Παναθηναϊκού είχε Μπασινά-Καραγκούνη και μόλις είχε φύγει ο Πάουλο Σόουζα αλλά εξωγηπεδικά, έκανε ντόρο από την πρώτη του συνέντευξη μόλις ήρθε και παρουσιάστηκε από την ομάδα.
«Χαίρομαι που ήρθα σε μία παραδοσιακή ποδοσφαιρική ομάδα της Ελλάδας. Αν και δεν θέλω να σας στεναχωρήσω, στη Ρουμανία ο Ολυμπιακός είναι η πιο γνωστή ελληνική ομάδα» είπε ο αθεόφοβος στην παρουσίασή του, σε μια εποχή όπου οι εφημερίδες πουλούσαν παναθηναϊκοφροσύνη/ολυμπιακοφροσύνη και πάει λέγοντας, με τη σέσουλα! Μια όχι και τόσο καλή αρχή για τον Ρουμάνο φίλο μας.
Αξίζει να σημειωθεί, για να μην τον ακυρώνουμε τελείως ως παίκτη, πως ήταν μέλος της Εθνικής Ρουμανίας σε τελική φάση Euro (χωρίς να χρησιμοποιηθεί) ενώ ξεκίνησε την καριέρα του πηγαίνοντας από τη Ρουμανία στις ακαδημίες της Μπορντό! Στον Παναθηναϊκό έπαιξε δέκα ματς κι ειλικρινά απορούμε εάν υπάρχει άνθρωπος που να θυμάται έστω ένα χαρακτηριστικό του εντός γηπέδου.
Βέβαια, όταν ήταν 20 χρονών ανέφερε πως τον ήθελε η Ρεάλ Μαδρίτης αλλά ήταν πλήρως ειλικρινής λέγοντας πως «Θυμάμαι ότι είχαν έρθει να με δουν σε ένα παιχνίδι που είχα τη χειρότερη απόδοση και άλλαξαν την άποψη τους. Εγώ το έμαθα ότι ήρθαν μετά το ματς. Ήταν η σεζόν 1997-1998». Το scouting στα καλύτερά του!
Την καλύτερη ατάκα του πάντως την είπε μετά από χρόνια, σαν κάποιο μαγικό ραβδί να εμφανίζεται ως μικρόφωνο κάθε φορά που έχει κάτι υπέροχο να πει:
«Δεν ξέρω αν η μεταγραφή μου έγινε επειδή όντως ο Παναθηναϊκός χρειαζόταν έναν παίκτη σε εκείνη τη θέση. Δυο ή τρεις παίκτες εκείνο το καλοκαίρι είχαν φύγει. Μπήκα, όμως, σε ένα γκρουπ που μετά από δυο χρόνια κατάφεραν να γίνουν νούμερο 1 στην Ευρώπη.
Μετά από χρόνια ρώτησα τον εαυτό μου γιατί πήρα μεταγραφή εκεί. Ήταν δύσκολα εκεί, να είσαι αναπληρωματικός για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα».
Μια μεγάλη στιγμή ενδοσκόπησης, από έναν σπουδαίο ποδοσφαιριστή. Όσο για τα βήματά του τώρα; Είναι προπονητής με θητεία σε αρκετές ομάδες στη Ρουμανία, όμως το θλιβερό είναι πως πριν 2 χρόνια δέχθηκε ξύλο επειδή πανηγύρισε προκλητικά γκολ της ομάδας του!
Όπως και να έχει, εμείς τον τιμούμε και γιατί όχι, ελπίζουμε να περάσει κι από τα μέρη μας ως προπονητής!