Τις προάλλες ανεβάσαμε αυτό το υπέροχο βίντεο από το καρναβάλι του Ρίο. Πρωταγωνιστές είναι ο Ντιέγκο, ο Ρομάριο και ο Εντμούντο. Και αν για τους δύο πρώτους τα έχουμε πει (κλικ στα άρθρα), ήρθε η ώρα να αφιερώσουμε το κείμενο σε έναν κανονικό τρελό των γηπέδων, τον Βραζιλιάνο Εντμούντο, που είχε το παρατσούκλι “το ζώο”.
Γεννημένος στις 2 Απριλίου του 1971. Μεγαλωμένος σε φτωχή οικογένεια που τα έβγαζε πέρα με το κομμωτήριο που ήταν οικογενειακή επιχείρηση με θείους και γονείς, ο Εντμούντο ξεκίνησε στα 13 στην ακαδημία της αγαπημένης του Βάσκο Ντα Γκάμα. Συνολικά θα έπαιζε 5 (!) φορές στην ομάδα, κλείνοντας εκεί την καριέρα του το 2008, έχοντας παίξει συνολικά σε 13 συλλόγους.
Ψηλός, δυνατός, με φοβερή τεχνική και άγνοια κινδύνου, ο Εντμούντο έκανε το ντεμπούτο στη πρώτη ομάδα στα 20 του. Στα 22 μεταγράφτηκε στην Παλμέιρας, όπου πλακώθηκε με τον συμπαίκτη του Αντόνιο Κάρλος. Χρόνια αργότερα, ο Αντόνιο Κάρλος δήλωσε γι’αυτόν: “10 ως παίκτης, 0 ως άνθρωπος”.
Το 1995 βρίσκει στη Φλαμέγκο τον κολλητό και άσπονδο εχθρό του αργότερα, Ρομάριο. Μαζί βγάζουν το παρακάτω ραπ τραγούδι, όπου οι στίχοι τους είναι αυτοβιογραφικοί για τον καθένα. Τους στίχους μπορείτε να τους βρείτε εδώ.
Ήταν την ίδια χρονιά που προκάλεσε τον θάνατο τριών ανθρώπων, όταν έφυγε από κλαμπ και το τζιπ του συγκρούστηκε με ένα άλλο αμάξι. Στα θύματα ήταν και η συνοδηγός που είχε, μια νεαρή κοπέλα. Καταδικάστηκε σε ανθρωποκτονία εξ αμελείας και με εφέσεις δεν μπήκε ποτέ στη φυλακή. Το 2012 αθωώθηκε οριστικά.
Το 1996 δεν έπαιξε ποτέ στην Κορίνθιας, καθώς πλακώθηκε στην προπόνηση.
Την ίδια χρονιά κάνει στη Βάσκο Ντα Γκάμα μια από τις καλύτερες, αν όχι την καλύτερη, σεζόν της καριέρας του.
Τον Ιανουάριο του 1998 ήρθε η ώρα της Ευρώπης. Η Φιορεντίνα είχε τότε τους Ρούι Κόστα και Γκαμπριέλ Μπατιστούτα και το πρωτάθλημα ήταν ο στόχος. Φυσικά και τσακώνονταν με όλους, με πρώτο τον προπονητή Αλμπέρτο Μαλεζάνι. Εκνευρισμένος από τον χαμηλό χρόνο συμμετοχής του, έφυγε για τη Βραζιλία για μερικές εβδομάδες και όταν επέστρεψε, δήλωσε ότι έκανε λάθος, αλλά είχε να τακτοποιήσει κάποια νομικά θέματα για το ατύχημα που σκοτώθηκαν τα τρία άτομα. Παραδόξως, στο διάστημα απουσίας του ήταν και το Καρναβάλι του Ρίο. Στην επιστροφή του έβαλε γκολ και το αφιέρωσε στον εαυτό του: “Μετά από όλα όσα έχω περάσει πρόσφατα, το αξίζω”.
Το αποκορύφωμα ήταν όταν τον Φεβρουάριου 1999, χρησιμοποίησε τον όρο του συμβολαίου ότι θα μπορούσε να πάει στο καρναβάλι του Ρίο και εγκατέλειψε την ομάδα για ένα μήνα.
Έφυγε το βράδυ που θα έπαιζε απέναντι στη Μίλαν, με την ομάδα πρώτη στη βαθμολογία και τον Μπατιστούτα τραυματία.
“Θα πάω στο Ρίο και δεν ξέρω αν θα γυρίσω. Κανείς δεν μου ζήτησε να μείνω και ακόμη και αν μου το ζητούσαν, θα πήγαινα πάλι”, έλεγε στους Ιταλούς στο αεροδρόμιο.
Επέστρεψε δύο μέρες αργοπορημένος και ο Τραπατόνι απλά του είπε ότι αν αν δεν βάλει μυαλό, δεν θα έκανε κάτι παραπάνω στη καριέρα του. Η Φιορεντίνα έχασε το πρωτάθλημα και ακόμη και σήμερα ο Εντμούντο είναι ένα καταραμένο όνομα στη Φλωρεντία, παρά τα γκολ του.
Το 1998 ήταν στην 23άδα της Βραζιλίας για το Μουντιάλ της Γαλλίας. Αυτό δεν άρεσε στον Ρομάριο, που είχε μείνει εκτός λόγω τραυματισμού. Στο μπιτς μπαρ που είχε ο Ρομάριο, ο Εντμούντο είδε μια διόλου κολακευτική φωτογραφία του στις τουαλέτες και ζήτησε από τον Ρομάριο να αφαιρεθεί. Ο Ρομάριο αρνήθηκε και τότε άρχισε μια μεγάλη κόντρα.
“Τον κάλεσα να του ζητήσω τον λόγο γιατί υπήρχε αυτή η φωτογραφία. Δεν με έπεισε. Έτσι αποφάσισα να τελείωσω τη φιλία μας”.
Στο Μουντιάλ παίζει δύο φορές μόνο ερχόμενος από τον πάγκο, γκρινιάζει συνεχώς γιατί παίζει βασικός ο Ρονάλντο, ενώ στον τελικό, με το Φαινόμενο να είναι ανύπαρκτος μετά την επιληψία που υπέστη το προηγούμενο βράδυ, είπε το απίστευτο “αν έπαιζα εγώ θα είχαμε νικήσει, σας το έλεγα”.
Το 1999, γιορτάζοντας τα πρώτα γενέθλια του γιου του, κάλεσε ένα ολόκληρο τσίρκο. Έδωσε μπύρα και ουίσκι στον χιμπατζή Πεντρίνιο, που ήταν ντυμένος με φόρμα Adidas. Οι οργανώσεις φιλόζωων φυσικά αντέδρασαν, ενώ ο Εντμούντο είπε ότι δεν έκανε τίποτε λάθος.
Την ίδια χρονιά, επέστρεψε στη Βάσκο Ντα Γκάμα όπου βρήκε θα έβρισκε τον Ρομάριο (έφτασε λίγο αργότερα). Παρά την κόντρα τους, χτίζουν ένα φοβερό δίδυμο και μαζί διαλύουν στα ημιτελικά την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο Παγκόσμιο Συλλόγων το 2000. Στον τελικό έχασαν στα πέναλτι από την Κορίνθιανς, με τον Εντμούντο να αστοχεί. Για εκείνον, είναι η χειρότερη στιγμή που βίωσε στο ποδόσφαιρο.
Η κόντρα τους ήταν σε εβδομαδιαία βάση, χαρίζοντας ρεπορτάζ και δουλειά στους δημοσιογράφους. Σε έναν αγώνα, ο Ρομάριο πήρε τη μπάλα από τα χέρια του Εντμούντο για να εκτελέσει εκείνος το πέναλτι. Ο Ρομάριο το έχασε και ο Εντμούντο είπε στους δημοσιογράφους ότι αποφασίζει για τα πάντα ο πρίγκηπας (συνέχεια έλεγε ότι ο Ρομάριο ήταν εκεί λόγω της φιλίας του με τον πρόεδρο). Στον επόμενο αγώνα ο Ρομάριο σκόραρε και δήλωσε ότι όλοι ήταν χαρούμενοι: ο βασιλιάς, ο πρίγκηπας και ο γελωτοποιός της αυλής.
Γενικά η συνύπαρξή τους τότε ήταν το κάτι άλλο. Δύο παικταράδες που αγαπούσαν την καλή ζωή (είχαν και οι δύο όρο ο σύλλογος να μην τους ελέγχει τι κάνουν τα βράδια) αλλά είχαν τόσο μεγάλα εγώ μέσα τους και μάχονταν ποιος θα ήταν το Νο1 στην ομάδα. Όταν ο Ρομάριο έγινε αρχηγός, ο Εντμούντο έκανε δύο εβδομάδες να εμφανιστεί από τα νεύρα του. Στο γήπεδο θα ήταν ασταμάτητοι, εκτός γηπέδων σουρωμένοι, θα συμπεριφέρονταν σαν μικρά παιδιά και η λέξη επαγγελματισμός θα ήταν άγνωστη.
Τελικά ο Εντμούντο δεν τα βρίσκει στα οικονομικά με την Βάσκο και αποχωρεί.
Ο Ρομάριο είπε μετά ότι το όνειρό του είναι να μην παίξει κανά με αυτόν. Τελικά θα έπαιζαν ξανά μαζί στην Φλουμινένσε. Ο Ρομάριο θα ήταν και ο προπονητής που τον κάλεσε πίσω στη Βάσκο Ντα Γκάμα, προσφέροντας ικανοποίηση στον Εντμούντο, που ήθελε να αφήσει τις προσωπικές διαφορές του παρελθόντος για έναν καλύτερο σκοπό. Δεν άντεξαν και πολύ – μετά από 40 ημέρες ο Ρομάριο έφυγε.
Στη συνέχεια ακολούθησαν 11 ακόμη υπογραφές, με δύο από αυτές να είναι στην Βάσκο Ντα Γκάμα, ενώ πέρασε και από τη Νάπολι και την Ιαπωνία. Παρά τα χρόνια που περνούσαν, ήταν ακόμη αξιοπρεπέστατος, ώσπου το 2008 κρέμασε τα παππούτσια του οριστικά. Στον τελευταίο του αγώνα, η Βάσκο υποβιβάστηκε για πρώτη φορά στην ιστορία της.
Από νωρίς στη καριέρα του, το παρατσούκλι “Το Ζώο” θα τον συνόδευε. Δόθηκε από τον Βραζιλιάνο ρεπόρτερ Όσμαρ Σάντος, που συνήθιζε να αποκαλεί έτσι τον MVP κάθε παιχνιδιού. Μέχρι τον Εντμούντο, όπου ομολόγησε ότι δεν υπάρχει άλλος να φέρει αυτό το παρατσούκλι όπως αυτός. Ο Εντμούντο είχε δηλώσει για το παρατσούκλι του:
“Φυσικά, υποδηλώνει κάτι θετικό και αρνητικό ταυτόχρονα. Συγκριτικά με κάτι άλλα παρατσούκλια όπως “Φαινόμενο” και “Αυτοκράτορας”, θα μπορούσε να είναι λιγότερο άδηλο. Όπως και να έχει, είναι μοναδικό”.
Οξύθυμος, παράλογος, παρανοϊκός, απρόβλεπτος, κτηνώδης, είναι μόνο μερικοί από τους χαρακτηρισμούς που μπορούσε να δώσει κάποιος στον Εντμούντο.
Έπαιζε ξύλο με συμπαίκτες, έσπαζε κάμερες μετά από χαμένα πέναλτι ζωντανά στη τηλεόραση, έπαιρνε κόκκινες κάρτες συνέχεια, εγκατέλειπε την ομάδα του να πάει στο καρναβάλι χωρίς να τον νοιάζει, έδινε αλκοόλ σε χιμπατζή. Στα 15 του είχε αποβληθεί από την ακαδημία ποδοσφαίρου της Μποταφόγκο γιατί κυκλοφορούσε γυμνός στις εγκαταστάσεις.
Δεν υπάρχει κάποια δηλωμένη καλή κίνηση που να έκανε, πέρα από το 1997 όταν στη Βάσκο Ντα Γκάμα έδωσε λεφτά στον Ζουνίνιο γιατί ο πρόεδρος δεν τον είχε πληρώσει.
“Πληρώνομαι περισσότερο απ’όσα χρειάζομαι και λιγότερα απ’όσα αξίζω” έλεγε για τα λεφτά που έπαιρνε.
Σήμερα δηλώνει μετανιωμένος για πολλά μεν, αλλά με στυλ “ό,τι έγινε έγινε, deal with it”.
