Στο παρελθόν είχαμε τιμήσει τα γεροντοπαλίκαρα των 80’ς. Έπρεπε να τιμήσουμε ένα από τα γεροντοπαλίκαρα της νέας γενιάς. Ο γεννημένος στις 10 Δεκεμβρίου του 1985, στο Νταντί της Σκωτίας, Τσάρλι Άνταμ, είναι από τις μεγαλύτερες καλτ μορφές του 21ου αιώνα στο Νησί.
Δεν ήταν μόνο η εμφάνισή του, που έδειχνε πολύ μεγαλύτερος από την ηλικία του, έχοντας χαρακτηριστικό το κενό μεταξύ των τεσσάρων μπροστινών δοντιών, η τρομερή ροπή στο αλκοόλ και η απουσία κοιλιακών, αλλά και η πορεία του ως ένας μικρός ήρωας κάθε κατεργάρικης ομάδας.
Ξεκίνησε από την Ρέιντζερς, έχοντας τρεις δανεισμούς μεταξύ του 2003 και 2009. Πρωτεργάτης της Μπάκμπουλ στην πορεία από την άνοδο στην Πρέμιερ Λιγκ, μέχρι τον υποβιβασμό της (ήταν ακόμη και υποψήφιος για την ενδεκάδα της χρονιάς τότε), χαρακτηριστική μορφή της Στόουκ στα 10’ς, με ενδιάμεσο πέρασμα από την Λίβερπουλ και κλείσιμο στην αγαπημένη του Νταντί.
Τα βιογραφικά του μπορεί να τα βρει ο καθένας, δεν είμαστε εδώ γι’αυτό.
Ο Τσάρλι Άνταμ ήταν ένας αντι-μοντέρνος παίκτης σε όλα του.
“Οι κοιλιακοί δεν βάζουν γκολ, αλλά οι 20 Guiness την ημέρα μπορούν”.
“Ο τύπος μοιάζει με οδηγό λεωφορείου”.
Ήταν μερικές ατάκες για την εμφάνισή του.
Το παίξιμό του ήταν τίμιο, φιλότιμο, γνήσιο, αληθινό. Μπορεί να κέρδιζε με ένα εκπληκτικό φάουλ ή ένα γκολ από το κέντρο όπως το παρακάτω, κάτι που θα είχε δοκιμάσει πολλές φορές στην διάρκεια του αγώνα. Θα δοκίμαζε άκυρες μεταβιβάσεις αλλά θα έκανε και τις ποδιές του. Θα μάρκαρε με τα μάτια, αλλά θα έδινε μια ασίστ πάρε-βάλε από το κόρνερ.
Ο Σερ Άλεξ τόνισε ότι μόνο τα κόρνερ του άξιζαν 10 εκατομμύρια λίρες.
Θα χρησιμοποιούσε τους αγκώνες του και τα τάκλιν εσκεμμένα να αντιμετωπίσει άλλους παίκτες. Τραυμάτισε δύο φορές τον Μπέιλ, τον Ζιρού, τον Μόντριτς.
Θα υπήρχε το αλκοόλ ακόμη μέσα του από τα προηγούμενα βράδια.
Στο Μπάκμπουλ έχουν να λένε ότι έπινε μέχρι τις πρωινές ώρες.
Ο Γκρεγκ Μπέλαμι είχε γράψει στην αυτοβιογραφία του (είχε επιστρέψει τ0 2011 στη Λίβερπουλ και έφτασε μαζί με τον Άνταμ):
“Ο Τσάρλι Άνταμ φαίνονταν ωραίος τύπος, είχαμε συναντηθεί κάποιες φορές πριν παίξουμε μαζί. Δεν ήταν και ο πιο έξυπνος, αλλά οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές είναι έτσι. Θεωρώ τον εαυτό μου από τους πιο έξυπνους ποδοσφαιριστές. Ο Τσάρλι είναι ένας Σκωτσέζος με τα όλα του. Αγαπάει την μπύρα. Θα μιλούσε συνέχεια για τις διακοπές του και το πόσο ήπιε μαζί με τους φίλους του. Ήταν κάθε άλλο παρά ντροπαλός και είπε για το σκηνικό ακόμη ότι ξέρασε σε μια πισίνα στις 2 το απόγευμα. Ήταν και χοντρός μπ###$δος, έτρωγε για όλη τη Σκωτία. Η πρώτη μέρα στην προπόνηση ήταν εφιαλτική. Δεν μπορούσε να κοντρολάρει τη μπάλα και έπεφτε συνέχεια όταν έτρεχε. Ένας από τους αστέρες της ομάδας με ρώτησε ποιος ήταν αυτός ο μ@@@κας. Ένας άλλος είπε “δεν πιστεύω ότι πήραμε αυτόν το μ%%νί. Ένας τρίτος μου είπε ότι έπαιξε εναντίον του την περσινή σεζόν και ήταν σκατά, οπότε θα έπρεπε να παίξω εγώ παραπάνω γι’αυτόν. Δεν είχε καλή σεζόν στην Λίβερπουλ και πουλήθηκε στην Στόουκ. Του ευχήθηκα κάθε επιτυχία”.
Τον Δεκέμβριο του 2012, ο πατέρας του Τσάρλι Άνταμ αυτοκτόνησε. Δεν υπήρχε κανένα σημάδι κατάθλιψης, καμιά προειδοποίηση. Το επόμενο καλοκαίρι ήταν γι’αυτόν το πιο δύσκολο της ζωής του και ζήτησε ψυχολογική βοήθεια.
O ίδιος σήμερα δηλώνει ότι έχει πραγματοποιήσει όλα τα όνειρά του. Να γίνει ποδοσφαιριστής, να παίξει στην Πρέμιερ Λιγκ, να παίξει στην αγαπημένη του Νταντί, να γίνει προπονητής.
Είναι παντρεμένος με δύο παιδιά.
